Op 7 juni 1989 veranderde alles
Winnie Haatrecht
m
Zijn buurman gaf hem op voor een talentenjacht bij Ajax, als 'wraak' omdat hij niet bij de gewenste ama
teurclub was gaan spelen. Bij Ajax vergat men hem jaren later weg te sturen, waarna hij zelfs het eerste
haalde. Bij Cambuur voerde hij contractbesprekingen voor zijn medespelers. Maar de loopbaan van Winnie
Haatrecht (40) was niet om die redenen apart. Hij ontkwam per toeval aan twee ongelukken, waarvan de
vliegramp in Suriname van 1989 heel traumatisch was. Zijn ervaringen stelt Haatrecht in dienst van talent
volle voetballers.
LCIILje!
Elf was Haatrecht toen hij bij Ajax terechtkwam. Overdreven veel indruk maakte dat niet. 'Ik
kende niemand van het eerste elftal.' Tot zijn zeventiende was het niet duidelijk of hij het zou
gaan redden. Als tweedejaars B-junior stond hij op de nominatie om te worden afgevoerd.
Haatrecht: 'Ik stapte naar de trainer van de A2 en zei dat ik weliswaar niet goed genoeg was
voor de B1, maar misschien wel in de A2 kon spelen. Ik trainde mee, hij gaf me gelijk en ik
mocht meedoen in de A2. Daarna is men vergeten om me weg te sturen. Binnen een half jaar
speelde ik in de A1 bij Aad de Mos en in de UEFA-jeugd.'
De opmars stagneerde toen Haatrecht bij het eerste elftal zat. 'Ik mocht maar halve wedstrij
den in het tweede spelen, omdat ik de dag erna reserve bij het eerste was. Dat heeft me
genekt, ik kon zo geen kracht opbouwen. Tussen mijn 19de en 21ste speelde ik maar tien hele
wedstrijden, terwijl dat er dertig hadden moeten zijn.'
Uiteindelijk speelde Haatrecht vijf wedstrijden in het eerste elftal. In december 1983, in de
bekerwedstrijd bij de amateurs van DWV scoorde hij als invaller de laatste treffer (0-6). 'Die
treffer ging nergens meer om, maar ik had wel het gevoel dat ik iets terug had gedaan voor
de club.'
Haatrechts enige wedstrijd in de basis was meteen zijn laatste. Op 18 maart 1984 verloor Ajax
thuis met 3-0 van Haarlem. 'Ik speelde als laatste man redelijk, maar door twee counters
kwamen we met 2-0 achter. In de rust haalde De Mos me eruit om aanvallend meer te kunnen
doen.'
Twee maanden daarvoor was Haatrecht aan een ramp ontsnapt. In een oefenwedstrijd tegen
HMSH bezweek de dug-out van Ajax onder de druk van erop geklommen supporters. 'Ik was
er juist twee minuten uit. Ik was samen met Silooy voor Koeman en Olsen ingevallen. Pen
ningmeester Lou Bartels en vooral assistent-trainer Hassie van Wijk raakten ernstig gewond.'
Aan het eind van dat seizoen vertrok Haatrecht naar Willem II. 'Aad de Mos had me drie keer
beloofd dat ik een wedstrijd zou spelen en dat was niet gebeurd. Ik ben niet goed met die
teleurstelling omgegaan. De eerste de beste kans om weg te gaan heb ik aangegrepen. Ach
teraf gezien had ik dat niet moeten doen. Een jaar later werd Johan Cruijff trainer en kregen
meer jonge spelers een kans.'
Binnen vijfjaar speelde Haatrecht voor drie verschillende clubs. Willem II verliet hij na pro
blemen met de spelersgroep en nadat AZ de huur van Haatrecht om wilde zetten in een koop,
werd Haatrecht het met Willem II niet eens over de transfersom. Haatrecht: 'Er was nog geen
Bosman-arrest, dus ik kon nergens anders heen in het betaalde voetbal. Ik nam daarop ont
slag en heb twee jaar bij de amateurs van Neerlandia gespeeld.' Daarna keerde Haatrecht als
prof terug, bij Heerenveen, waar hij in de eerste divisie het beste seizoen uit zijn loopbaan
doormaakte.
Kleurrijk elftal
Op 7 juni 1989 veranderde alles. In Suriname verongelukte een vliegtuig met daarin de selec
tie van een Kleurrijk Nederlands elftal. Winnies broer Jerry behoorde tot de dodelijke slacht
offers. 'Ik heb daar lang problemen mee gehad. Ik was geselecteerd voor het Kleurrijk elftal,
en zou dus op die vlucht gezeten hebben, maar omdat Heerenveen zich voor de nacompetitie
had geplaatst, mocht ik niet mee. Ik zei tegen de trainer van het Kleurrijk elftal, Nick Stien-
stra, dan hij mijn broer Jerry van FC Sloterplas moest meenemen. Dat deed hij, waarna Jerry
omkwam. Ik heb daar veel met mensen over gepraat: als ik nou eens mijn grote smoel had
gehouden, was Jerry niet meegegaan.'
Een paar dagen na de ramp speelde Haatrecht alweer mee met Heerenveen in de nacompeti
tie. 'Ik hoefde van de club niet te spelen, maar thuis zitten rouwen was ook niet bevorderlijk.
Ik heb dus wel gespeeld, maar volledig op de automatische piloot. Van de wedstrijd zelf weet
ik helemaal niets meer. Ik herinner me dat er iemand floot tijdens de minuut stilte en dat ik
ondersteund moest worden toen ik van het veld afging.'
Een kwartier voor tijd viel laatrecht in voor Jan Molby.
FEBRUARI 2004 45
