Wamberto naar Bergen
Ik hou van Finnen
In memoriam: Jan van Dijk
Vos preekt de passie
Na ruim vijf seizoenen heeft Ajax afscheid genomen van
Wamberto de Jesus Sousa Campos, door zijn medespe
lers en supporters liefkozend 'Wampie' genoemd. Op 8
januari vertok de Braziliaan naar de Belgische eerste
klasser Bergen. Wamberto kwam in 1998 via Seraing en
Standard Luik bij Ajax. De aanvaller won met Ajax het
landskampioenschap (2002), twee keer de Amstel Cup
(1999 en 2002), de Johan Cruijff Schaal (2002) en drie
keer op rij het Amsterdam Tournament (2001, 2002 en
2003). Bovendien voegde hij met Jong Ajax een landsti
tel (2001) en de Amstel Malt Cup (2003) aan zijn palma
res toe. Sinds zijn debuut op 16 augustus 1998 tegen PSV
speelde Wamberto 122 competitiewedstrijden, waarin hij
26 keer scoorde. Van zijn totaal van 156 officiële wed
strijden (36 doelpunten) voor Ajax maken ook 9 beker
wedstrijden (7 goals) en 22 Europa-Cupduels (3 doelpun
ten) deel uit. De zoontjes van Wamberto, Richard en
Maciel, zijn actief in de jeugdopleiding van Ajax en
blijven voorlopig in de selectie van de C2 en de E2
spelen.
De club heeft tevens in goed overleg afscheid
genomen van Gabriel Mofokeng en Walker.
De overeenkomst van Mofokeng liep nog
tot 1 juli 2006, die van Walker tot de
zomer van 2005. Walker gaat in Brazilië
bij Clube Atlético Mineiro spelen. Als
speler in de jeugdopleiding van
Ajax werd Americo Fronio
Walker in
1999
wereld
kam
pioen met de Braziliaanse nationale ploeg voor spelers
onder 17 jaar. Walker was aanvoerder van de WK-ploeg
van zijn land. Bovendien werd hij in hetzelfde jaar kam
pioen van Zuid-Amerika. In juli 2000 tekende hij bij Ajax
een contract, waarna hij op 17 augustus 2000 zijn offi
ciële debuut maakte voor Jong Ajax. In 2001 en 2002
vierde Walker met Jong Ajax de landstitel in de Beloften-
competitie. Bovendien maakte de tweede selectie van
Ajax grote indruk door in de Amstel Cup van 2002 door
te dringen tot de halve finales. Walker speelde tijdens
het seizoen 2002-2003 voor Ajax' Belgische satellietclub
Germinal Beerschot Antwerpen. In de Belgische Eerste
klasse kwam hij tot 21 wedstrijden
en 1 doelpunt. Sinds zijn terug
keer bij Ajax speelde hij bij
John van 't Schip en Marco
van Basten 10 officiële
wedstrijden in Jong
Ajax. Walker gaf zelf
te kennen geen heil
meer te zien in een
langer verblijf bij
Ajax.
Petri Pasanen is voor
de rest van het seizoen
verhuurd aan Ports
mouth, dat uitkomt in de
Engelse Premiership.
Wamberto maakte tegen Internazionale
de goal, die Ajax tot winnaar van het
Amsterdam Tournament kroonde.
Wamberto kwam het laatst in actie in
het Ajax-shirt thuis tegen AC Milan.
Het bericht op 12 december dat Jan van Dijk op 73-jarige
leeftijd en na ruim 61 jaar lidmaatschap van Ajax was
overleden, kwam als een donderslag bij heldere hemel.
Verbijstering en ongeloof maakten zich van ons meester.
Want was het niet zo dat we hem een paar weken eerder
nog gezond en wel in de bestuurskamer zagen rondlo
pen? Toch moesten we zijn plotselinge overlijden accep
teren. Hoe snel kan alles toch zo ingrijpend veranderen...
Jan van Dijk betekende altijd humor, lachen en een en al
vriendelijkheid. Maar ook was hij meelevend en zorg
zaam, vooral voor zijn vrouw Atty, zijn kinderen en klein
kinderen. Zelf plaatste hij zich altijd op de achtergrond
en vond hij het welzijn van anderen veruit het belangrijk
ste.
Lid van Ajax vanaf 12 september 1942, doorliep hij de
hele Ajax-opleiding en behaalde hij als degelijke rechts
back Ajax 2. Ajax 1 was voor hem net een bruggetje te
ver, hoewel, als invaller heeft hij volgens zijn zeggen ook
van de top geproefd.
Achter de groene tafel nam hij zitting in de Commissie
Jeugdvoetbal (1975/1976) en in het Bestuur Betaald Voet
bal (1963/1964), werd lid van de Ledenraad (1989-2000)
en van de Financiële Commissie (1990-2000).
Ondanks dat Jan en Atty inmiddels waren verhuisd van
Hoogwoud naar Vreden in Duitsland, dicht bij hun kinde
ren in Winterswijk, bleven zij de thuiswedstrijden trouw
bezoeken. Ze arriveerden dan meestal op tijd, maar altijd
op het nippertje. De scheidsrechter wachtte als het ware
met zijn eerste fluitsignaal totdat de familie was gearri
veerd. Daarna kon de leiding bij Jan meestal geen goed
meer doen: 'Ajax staat nooit buitenspel.'
Zijn vrienden van weleer uit vooral Ajax 3 ontmoette hij
niet alleen op de jaarlijkse Bordjesclub-reünie maar ook
na de wedstrijd, om nog eens oude herinneringen op te
halen. Tot hij vond dat het tijd werd de lange reis naar
Vreden aan te vangen. 'Ik ga mijn jas maar weer eens
naar huis brengen,' was dan een van zijn standaarduit
drukkingen. Of, als hij wat leuks hoorde: 'Ik vind dat een
mooi bericht.'
Op 17 december werd Jan onder grote belangsteling in
Doetinchem gecremeerd.
Jan, bedankt voor alles wat je voor Ajax hebt gedaan en
we wensen Atty, je kinderen, kleinkinderen en verdere
familie alle sterkte toe om dit grote verlies te dragen.
Weer is de club een echte Ajacied armer geworden.
Tijn Middendorp
Woensdagavond 7 januari. Een kille, klamme deken van mist
hangt in de straten van gans Nederland. In ieder geval ook in
Almelo. Maar aan het begin van de avond is daar wel opwinding.
Meer, veel meer dan het nu al spreekwoordelijke verspringen van
het licht van rood naar groen.
In het nieuwe Polman Stadion, met tribunes vernoemd naar
lokale helden als Steve Mokone en Folkert Vetten, speelt Almelo's
trots Heracles tegen het grote, tegen ons Ajax. Een Grieks
drama, maar dit keer zonder scherp van de snede, want vriend
schappelijk. Ik mocht er dankzij goede vriend en trouwe Hera-
clied Tom Egbers - bij Studio Sport zitten minder Ajacieden dan
ze in Rotterdam en Eindhoven hardnekkig blijven denken - bij
zijn. Zoals ik met hem ook de bekerwedstrijden uit een redelijk
recent verleden in Siberische kou mocht bijwonen. Die werden
toen nog gespeeld in het knusse, 'Engelse' stadion aan de Born-
sestraat. Nu zit ik voor het eerst in het nieuwe onderkomen, een
kleinere uitgave van dat van Heerenveen. Maar de hartelijke ont
vangst en de aangename sfeer zijn er niet minder om. Lekkere
krentenmik bij de koffie en goede vette leverworst bij de borrel.
Heracles speelt op het kunstgras fris, vrij en aanvallend. Ajax
heeft het moeilijk op de voor hen onwennige mat, maar wint wel
(2-3). Ik zie mogelijk nieuwe sterren aan de poort van het hoog
ste kloppen, zoals Tom de Mul, Daniël de Ridder, Thomas Vermae-
len en Michael Krohn-Dehli. Twee Belgen, een Nederlander en
een Deen.
Maar gedurende de hele wedstrijd moet ik in flarden aan een Fin
denken. Die er niet is, wat me droevig stemt. Ik mis Petri Pasa
nen. Verhuurd aan Portsmouth. Het zal wel ergens goed voor
zijn, hopelijk vooral voor hemzelf. Maar ik mis hem. Want ik ben
van hem als voetballer gaan houden. Hij maakte fouten, maar wie
doet dat niet? Maar ik zag ook in bepaalde wedstrijden een taaie
onverzettelijkheid, prachtige diagonale passes, trefzekere kop
ballen. De lijn van het lichaam achter de bal sprak me aan. En hij
was zo gewoon. Een jongen die wist waar de Toekomst lag en die
geen glamour en glitter nodig heeft om een persoonlijkheid te
zijn. Maar wel een Fin. Finnen zijn geen Scandinaviërs. Finnen
zijn net als de Hongaren en Esten nog steeds 'vreemden' in
Europa. Hun oorsprong is Aziatisch. Hongaren ken ik goed, ik ken
volk, land en taal en ik hou van ze. Finnen hebben diezelfde
melancholie, geboren op de Aziatische steppen. Ze lijden aan het
leven. Ondanks het feit dat ze kou gewend zijn, hebben ze
warmte nodig. Finnen zijn niet voor niets de uitvinders van de
sauna.
De eerste Fin die we hadden was Petri Tiainen: een mooie, sier
lijke voetballer die over het gras ging als over een besneeuwde
toendra. En de beroemdste Fin hebben we weer terug: Jari, die
voetbalt alsof hij over ijs gaat met de voeten als stick. En dus
Pasanen. Finnen zijn niet van graniet. Ze zijn als travertijn.
Waarin tegenslag als vuil gemakkelijk de poriën ervan binnen
dringt. Maar ik hou van travertijn. Half Rome is eruit opgebouwd.
Ik hou van Rome, ik hou van Finnen.
God geve dat Portsmouth voor Petri Pasanen slechts een nood
zakelijk tussenstopje, uitstapje, omweggetje is, om uiteindelijk
weer tot het hart van de Ajax-cultuur te gaan behoren, net als -
hoewel van travertijn - het Colosseum in het hart van Rome
staat.
Dat alles kwam in me op in Almelo, waar soms meer te doen is
dan het verspringen van rood naar groen.
Klaas Vos
A
