'Ik vind datje alles moet doen om anderen ook een kans te geven in het leven' Nigel de Jong heel vaak. En dan geef ik het toe: "oké, je was sneller, gefeliciteerd." Hij ook weer geluk kig. Maar ja, het blijft geschiedenis. En dat zeg ik hem dan weer.' Je hebt lang moeizaam contact gehad met je vader. Na de scheiding van je ouders heeft je moeder je gestimuleerd om juist wel contact met hem te houden. Is dat door het voet bal ook gelukt? De Jong: 'Voetbal is de bindende kracht. Als ik niet zou voetballen zou het moeilijker zijn. Hij praat niet zo gemakkelijk, maar over voetbal wel. Een zoon die voetbalt, da's natuur lijk het mooiste dat er is. Daardoor kan je de band ook goed houden. Mijn moeder heeft zelf ook altijd contact met hem gehouden voor de kinderen. Zonder je vader opgroeien is niet altijd een pretje. Maar hij was er wel af en toe. En mijn moeder stimuleerde mijn vader dan weer om ons wel te bellen of op te zoeken. Zij wist dat we wel een vaderfiguur nodig hadden. Gelukkig zijn mijn vader en moeder eikaars beste vrienden geworden. Mijn vader heeft een nieuwe vrouw en daar heeft hij nu ook weer een kind bij. Een jongen. Hij loopt stage bij PSV. Misschien kunnen we ooit nog eens tegen elkaar voetballen. Hoewel, dan ben ik dertig. Ben ik aan het afbouwen bij Ajax.' Met je moeder gaat het goed? De Jong: 'Ze heeft nu vijfjaar een nieuwe nier. Het gaat heel goed. Ze is druk met mijn ambassadeurschap voor de Nierstichting. Ze is allemaal campagnes aan het voeren. Dat doet ze buiten mij om. Ik moet me concentreren op het voetbal, maar ik doe wat ik kan. Je probeert zieke kinderen afleiding te geven. Vaak door iets met sport te organiseren. En het gaat er nu vooral om dat er voldoende donoren zijn. Maar dat gaat juist steeds minder. Ik begrijp dat niet. Mensen realiseren zich helemaal niet hoe moeilijk het leven is met slechte nieren. Dat is echt heel zwaar. Ik weet het wel. Je realiseert je daardoor gemakkelijker wat voor fantastisch leven je hebt als alles goed is. Ik vind dat je alles moet doen om anderen ook een kans te geven in het leven. Mensen die weigeren donor te zijn, moeten zich realiseren dat ze iemand meenemen in hun graf. Want zo ligt het wel. Er zijn mensen die liever hun organen aan de maden afstaan dan aan iemand die er weer een volwaardig leven door zou kunnen leiden. Dat snap ik niet. Wat is er zo bijzonder aan maden?' Raymond Bouwman

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2004 | | pagina 15