tenseizoen op hardcourt begint een week na Rotterdam. Het eerste toernooi is Scotts-
dale en een week later heb je Key Biscayne, waar iedereen moet spelen. Voor de Europe
anen is het niet zo'n probleem om na Rotterdam naar Amerika te vliegen, maar voor een
Amerikaan is het een beetje vreemd. Ik heb geprobeerd om Roddick te strikken maar die
had al een ander contract getekend. Voor 2005 ben ik wel van plan om de lobby er vol in
te gooien. Ik wil graag een keer een sterke Amerikaan hebben.'
Hoe zal je relatie met de pers nu worden? Die was altijd grillig.
'Ik heb in het begin een slechte relatie met de pers gehad. Toen ik in 1994 bijna vier
maanden niet speelde vanwege een blessure, was dat een goede adempauze voor mij.
Daarna is die relatie beter geworden en dat is nu nog steeds zo. Als speler was alles wat
ik zei en deed voor eigen rekening. Nu niet meer. Ik zal de pers meer dan vroeger moeten
faciliteren, want ik spreek nu met hen namens het toernooi. Ik doe nu meer interviews
dan vroeger, want het was nooit mijn favoriete bezigheid.' Over zijn takenpakket: 'Mijn
taken zijn het begeleiden van de spelers, het woord voeren naar de media en alle gasten
ontvangen. Ik ben dagelijks van negen tot middernacht bezig. Ik ben zeer nieuwsgierig
hoe ik daarmee zal omgaan. Je wordt natuurlijk moe en er zal af en toe iets van tegen
slag op mijn weg komen. Die combinatie is gevaarlijk, want als je moe bent en je hebt
tegenslag, raak je snel geïrriteerd. Hiermee zal ik goed moeten omgaan.'
Rohan Goetzke zei ooit over jou: Richard moet minder piekeren en meer leren van zijn
fouten. Geldt deze wijsheid van je voormalige coach ook vandaag de dag nog?
'Ik ben zeker iemand die veel over dingen nadenkt. Ik heb ook altijd weinig geslapen.
Zes uur per nacht is veel voor mij. Dat slechte slapen komt doordat ik veel nadenk. Slape
loosheid is het niet, want ik val wel altijd goed in slaap. Maar zodra ik wakker word,
begint het denken en is de slaap voorbij. Ik heb dat ook weieens als het stil en donker is:
dan ga ik nadenken.'
Zelf zei je ooit: mijn Ie ven is één en al tennis. Nu blijft dat min of meer zo. Is er deson
danks weieens een moment in jouw leven geweest dat je dacht: ik ga iets totaal anders
doen?
'Ik vind mijn banen als toernooidirecteur en ambassadeur van de Sports Desk al behoor
lijk afwisselend. Ik had ook tenniscoach of tenniscommentator kunnen worden, maar dat
heb ik bewust afgehouden. Iets heel nieuws gaan doen is misschien de volgende stap. Ik
geef mezelf voorlopig twee jaar en daarna zien we wel verder. De komende twee jaren
zullen toonaangevend worden voor het bepalen van de weg in mijn verdere leven.'
Hoe is het nu met de pijn? Heb je nog ergens last?
'Dat gaat prima. Ik ben begin november 2003 geopereerd aan mijn elleboog en dat is
goed gegaan. Ik fiets veel en doe duursporten. Ik voel me veel meer pijnvrij dan toen ik
nog tenniste. Het enige wat ik echt niet kan, is hardlopen. Na tien kilometer komt er stee
vast een ei op mijn linkerknie. Dat zal altijd zo blijven, een direct gevolg van alle opera
ties. Een paar honderd meter rennen gaat nog wel, maar een marathon zit er niet meer
in. In mijn dagelijkse doen en laten heb ik gelukkig geen last.'
Jeroen van den Berg
108
AJAX MAGAZINE
