Johnny Heitinga
domde het om onder de douche te gaan met die andere jongens. Dat vond hij te eng. Hij zei:
"Ik douch thuis wel." Toen zeiden we dat hij wel terug mocht komen, maar alleen als hij een
handdoek zou meenemen en die ook zou gebruiken. Dat had nog heel wat voeten in aarde.
Zijn moeder moest vooral dicht in de buurt blijven. Als Johnny in de kleedkamer was, stond
zijn moeder in de gang naast de deur. Lang duurde dat niet. Sterker nog, binnen de kortste
keren was hij aanvoerder. Ik geloof dat hij de hele jeugd captain is gebleven.'
Heitinga: 'leder jaar kon je afvallen. Twee keer zelfs. Eerst had je een halfjaargesprek waarin
je hoorde hoe je ervoor stond. En aan het einde van het seizoen hoorde je of je mocht blijven
of niet. Ik heb nooit op de nominatie gestaan om weggestuurd te worden. Van alle jongens
met wie ik begon in de E2, ben ik samen met Wesley Sneijder overgebleven. De rest viel af.
Maar dat is al heel veel: twee jongens uit een elftal.'
Brandweer 35
Met Sneijder ging het allemaal volgens plan. Heitinga werd teruggeworpen in zijn ontwikke
ling door die nare blessures. Na het herstel was zijn verlangen naar een willekeurige basis
plaats bijna groter dan het heimwee naar Ajax 1.
Heitinga: 'Ik heb aangegeven dat ik wilde voetballen. Na vijftien maanden gedwongen afwe
zigheid wilde ik niet nog langer wachten. Ik hunkerde zo naar wedstrijden op het hoogste
niveau dat ik zelf wel oren had naar de belangstelling van andere clubs. Heerenveen en
Vitesse zagen mij graag komen. Ik dacht dat het misschien wel een goede stap zou zijn naar
volledig herstel. Maar de trainer dacht er anders over. Van Koeman mocht ik niet worden ver
huurd. Dat was aan de ene kant een teleurstelling, maar aan de andere kant zei het ook wel
iets over de bedoelingen van Koeman. Dat bleek korte tijd later, toen ik er opeens weer
stond. De tijd stond eindelijk niet meer stil. Nu hoor ik er weer bij. Je voelt de wedstrijdspan
ning weer. Daar houd ik van. Met het idee in je hoofd dat er een wedstrijd aankomt, is alles
anders. De training, de kleedkamer, het stadion, de rit er naartoe, zelfs thuis. In het dagelijks
leven staat weer alles in het teken van de wedstrijd. Letterlijk alles. Soms heel erg, soms wat
minder, maar je bent er toch de hele tijd mee bezig. Ik lach weer. Zelfs bij een training in het
Amsterdamse Bos loop ik met een big smile. Als je geblesseerd bent, kun je niks. Dan kun je
hevig verlangen naar een wedstrijd tegen Brandweer 35. Als je maar weer op het veld bent
en de bal kunt spelen.
'Toen ik er weer in mocht, tegen Volendam, was het heel emotioneel. Niet op het moment
zelf, want dan ben je gewoon geconcentreerd op je taken. Hoewel, ik merkte wel dat het
publiek heel erg met me meeleefde. Zo werd er gereageerd toen ik inviel. Of eigenlijk al bij
mijn warming-up. De supporters klapten en zongen: "Oh Johnny, zing een liedje voor mij
alleen." Dat was top. Ik kreeg een staande ovatie. Maar de echte emotie kwam na de wed
strijd. In de kleedkamer krijg je klapjes op je schouder, je hoofd of je kont. Iedereen laat
even weten dat ze blij voor je zijn dat je weer terugbent. Maar ik heb me toen heel snel
gedoucht. Ik wilde zo snel mogelijk naar mijn familie toe. Wie van de familie aanwezig
waren in het stadion? Je kan beter vragen wie niet.
'Ik ben een familiemens. Mijn familie is alles voor me. En dat zal altijd zo blijven. Ik ben
nog steeds heel erg close met mijn ouders. Ik zie mijn ouders niet anders dan vroeger, en
andersom ook. Ik blijf altijd hun kleine jongen, ook al lijk ik wat te kunnen bereiken in het
voetbal. En dat is ook zo. Niet dat ik een kleine jongen blijf, maar wel ten opzichte van
mijn ouders. Ze zijn nu gescheiden, maar dat doet niets af aan mijn gevoel. Als ik bij ze
ben, voel ik me altijd goed.'
Defensie
Maar behalve bij zijn vader en moeder, is Johnny Heitinga vooral graag bij opa en oma.
Zijn opa heeft een seizoenkaart en verheugt zich erop zijn kleinzoon weer vaker in de
basis te zien. Opa belichaamt de roots van Heitinga.
Heitinga: 'Waarschijnlijk ga ik in de zomerstop naar Indonesië. Misschien met mijn opa,
misschien niet. Maar ik wil er hoe dan ook heel graag naartoe. Ik ben een halfbloedje.
Mijn opa komt er vandaan, en mijn vader ook. Ik interesseer me heel erg voor dat deel
van mijn afkomst. Ik eet ook liever Indisch dan Nederlands. Mijn opa en oma hebben het
niet gemakkelijk gehad. Mijn opa diende in het KNIL, het Koninklijk Nederlandsch-lndisch
Leger. Naast dat werk voetbalde hij er ook. Hij was keeper in een KNIL-team. Uiteindelijk
is hij naar Nederland gekomen. Mijn opa en oma zijn er goed uitgekomen. De nare dingen
die gebeurd zijn, en die zij hebben meegemaakt, moet je vergeten. Het heeft geen zin om
in het verleden te leven. Ik ben in Nederland opgevoed, maar ook wel vanuit een Indische
achtergrond.'
Op dat moment horen we een doedelzak. Even later lopen er kilts op de trap. Nog een
ruime dag voor de wedstrijd tegen Schotland. Advocaat heeft besloten met een ander
centraal duo achterin te gaan spelen. Stam is geschorst, De Boer wordt gepasseerd. De
volgende avond brengt Heitinga's maatje uit de E2 Oranje naar Portugal. Vanaf nu kan
iedereen zich het hoofd breken over de ideale opstelling van het Nederlands elftal op het
EK. Over de spitsen zal een brede maatschappelijke discussie worden gevoerd. Over de
verdediging minder. Een fitte Heitinga mag er niet ontbreken. Helemaal omdat zijn opa al
een rol speelde in de defensie van ons land. Misschien moet zijn moeder maar eens met
de bondscoach bellen.
Raymond Bouwman
JANUARI ?M4
