vanaf de stip. Ik nam de strafschoppen zonder me zorgen te maken over de even tuele gevolgen als ik tegen de doelman zou opschieten. Johan Cruijff, Piet Keizer of Wim van Hanegem namen nooit straf schoppen omdat ze bang waren gezichts verlies te lijden. Hoe moeilijker het moment van de strafschop was, des te beter voelde ik me op mijn gemak. Ik nam mijn strafschoppen altijd diagonaal, in de linkerhoek van de keeper. Alle keepers in de Eredivisie wisten dat, maar omdat ik tot het laatste moment strak naar de rechter hoek keek, doken zij meestal naar de ver keerde kant. Ik nam een technische penalty, met de binnenkant van de linker voet.' Nadat Mühren tegen AZ toch een penalty had gemist, nam zijn collega-middenvelder Johan Neeskens het over. De strafschop pen van 'de Nees' waren het tegenge stelde van die van Mühren: loeihard. Beroemd werd hij ermee op het WK 1974. Door die strafschoppen scoorde Neeskens dat toernooi even vaak (3 keer) als vedette Johan Cruijff. De andere twee grote spelers van de afgelopen eeuw, Pelé en Maradona, namen ook zelden straf schoppen. Pelé kon het zich permitteren om te zeggen: 'Een strafschop benutten is een laffe manier van scoren.' Johan Cruijff: 'Het gaat erom dat een penalty heel gemakkelijk lijkt en daardoor heel moeilijk is. Het tweede punt is dat je hem altijd moet maken en niet mag missen.' stander. Cruijff liep naar de bal en legde hem met de hand stil. Vervolgens schoof hij de bal richting de inlopende Jesper Olsen. De linksbuiten liep even door en gaf de bal terug aan Cruijff die hem achter de verbouwereerde doelman Otto Versfeld schoof. Protesten van enkele Brabanders bij scheidsrechter Jan Manuel waren ver geefs; de penalty was immers volgens de reglementen genomen. De stunt van Cruijff en Olsen was ontstaan tijdens een training, toen er sneeuw op het veld lag. 's Avonds, in een uitzending van Studio Sport, legde Cruijff het waarom van deze strafschop uit: 'Je zit vlak voor de kerst en de winter- pauze, dus je geeft wat extra's.' In de wedstrijd? Welke Ajacieden namen, ongeacht feest dag en klimaat, wél een penalty op cru ciale momenten? Laten we beginnen met het goede nieuws: de penalty's genomen in de reguliere speeltijd in Europa-Cupfinales. Dat waren er twee, en ze werden allebei benut. Maar die werden dan ook door een buitenlandse speler genomen: in 1969 ver kleinde Velibor Vasovic in de ECMinale tegen AC Milan de achterstand tot 1-2. Ste fan Pettersson, een koele penaltynemer, zette Ajax in 1992 bij AC Torino zelfs op Michel Platini, hij nam overigens wel straf schoppen: 'De speler die een beslissende strafschop mist houdt zijn leven lang een trauma. Hij draagt een verantwoordelijk heid alsof hij zijn collega's en zijn ouders heeft omgebracht.' Vreemd toch, die angst bij de echte groten voor de penalty. Johan Cruijff nam er maar één in zijn Ajax-loopbaan, op 5 december 1982 tegen Helmond Sport. Dat was 'slechts' een pretpenalty, bij een 1-0 voor sprong, tegen een ongevaarlijke tegen NOVEMBER 2003 73

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2003 | | pagina 75