Katern Tomas Galasek scoort in de wedstrijd tegen RKC Waalwijk (13 september 2003) 3-0 uit een penalty. Keeper Kftalid Sinouh gaat naar de goede hoek maar het schot van Galasek is onhoudbaar. Zijn Ajacieden misschien pure gentleman- voetballers? Want zij, de pioniers van de sport, zagen anderhalve eeuw geleden ook niets in penalty's. In de bakermat van het voetbal, Engeland, was voetbal een tijd verdrijf voor de beter gesitueerden. En daarbij hoorde geen onsportief gedrag als het maken van overtredingen. Dat was not donefair play was de ongeschreven regel. Maar er werden heus wel overtredingen begaan, al was het maar uit onkunde. Ook werden overtredingen vergoelijkt: het werd normaal gevonden dat als een speler niet meer met been of hoofd de bal kon bereiken, hij de bal met de hand uit het doel sloeg. Aan het einde van de negen tiende eeuw drong steeds meer het besef door dat de straf die daarop volgde, een indirecte vrije trap, niet altijd eerlijk was. De scheidsrechter kreeg het recht om een doelpunt tegen de overtredende partij toe te kennen, wanneer hij vond dat de bal, wanneer hij niet met de hand was tegenge houden, in het doel zou zijn gegaan. Maar dit laatste bleek niet altijd even gemakke lijk vast te stellen. William McCrum, doelman van Milford Ever- ton, diende in 1890 bij de Ierse voetbal bond een voorstel in voor de invoering van een penaltv-kick. Beledigd wees de bond het voorstel af: een penalty-kick veronder stelde het bestaan van bewuste overtre dingen, en die waren er toch niet bij deze gentleman-sport? De discussie laaide ver der op na 14 februari 1891, toen in de bekerwedstrijd tussen Stoke City en Notts County verdediger Hendry van Stoke City de bal met zijn hand uit het doel sloeg, daarmee de gelijkmaker van Notts County voorkomend. Notts County kreeg een indi recte vrije trap, waarna keepers en spelers van Stoke City zich eendrachtig voor de bal en op de doellijn opstelden. Op die manier was het onmogelijk om te scoren. Dat Stoke City ten slotte de wedstrijd ook nog won, maakte de kwestie des te onver kwikkelijker. De Football Association ging overstag en voerde nog hetzelfde jaar de penalty in. Maar men was er nog lang niet. Uit protest tegen deze 'barbaarse regel' weigerden sommige keepers bij een penalty in het doel te gaan staan. Som mige strafschopnemers waren het met de keeper eens en schoten de bal bewust naast, tot grote hilariteit van de toeschou wers. Het is geen wonder dat in dit land de absurde humor van Monty Python kon ont staan. In 1905 greep de FA (weer) in en ver plichtte de Engelse bond de keepers om bij een penalty in hun doel te gaan staan. Hij mocht wel naar de bal toelopen, tot een afstand van 5,5 meter. Dit deed de doel man al voordat de bal genomen was, zodat veel strafschoppen werden gemist: keeper te dichtbij! In 1929 voerde men de regel in dat de keeper stil moest staan op de lijn totdat de bal geschoten was, een regel die enkele jaren geleden werd afgeschaft. Ook in Nederland was het na de invoering van de strafschop met de discussies over het bestaansrecht ervan nog lang niet gedaan. Dit duurde tot diep in de jaren twintig. Ajax-doelman Jan de Boer speelde in 1927 een selectiewedstrijd voor de Nederlandse ploeg die aan de Olympische Spelen in Amsterdam zou deelnemen. In deze wedstrijd tussen de Zwaluwen (zeg maar: Nederland-B) en België trok de Bel gische aanvaller Diddens bij een corner aan de trui van De Boer. Deze duwde terug, waarna de scheidsrechter België een straf schop gaf. De Boer was zo kwaad over deze onrechtvaardige gang van zaken dat hij naar de Belgische strafschopnemer, aanvoerder Swartenbroeks, toog en hem het verhaal van de strafschop vertelde. Deze vroeg vervolgens aan Diddens of het verhaal van De Boer klopte. Nadat Diddens 69

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2003 | | pagina 71