De lach van Zlatan
De keuzes van Job Cohen
De buitenstaander
Column
Premier of burgemeester?
'Burgemeester. Een hartstikke leuke baan.'
Wel of geen gekozen burgemeester?
'Een gekozen burgemeester. Maar wel met bevoegdheden! Iedereen weet dat de burgemees
ter nu het gezicht van een gemeente is, maar aan bevoegdheden heeft hij weinig. Als we
straks een burgemeester moeten gaan kiezen, moeten er allicht verschillende programma's
komen met een inhoud die later gerealiseerd kan worden. De mensen moeten weten op wie
ze gaan stemmen.'
Wouter Bos of Ronald Koeman?
(Na een lange aarzeling): 'Dat is geen keuze. Ik vervang het door een andere term: het zijn
allebei vakmannen. Ik wil er wel aan toevoegen dat ik een groot bewonderaar van Ronald
Koeman ben. Ik vind het ontzettend knap wat hij heeft bereikt.'
Van der Vaart of Cruijff?
'Toch maar Cruijff. Van der Vaart heeft heel veel in zich, maar Cruijff is gewoon de allerbeste
voetballer die we ooit hebben gehad. Cruijff en Ajax zijn ongelooflijk belangrijke merken voor
de stad Amsterdam.'
Feyenoord of PSV?
'Feyenoord. Dat heeft met mijn jeugd te maken en natuurlijk met mijn vader, die supporter
van Feyenoord was.'
In het stadion of voor de televisie?
'In het stadion. Daar is het gewoon leuker.'
De Beatles of de Rolling Stones?
'Beatles. Maar ik ben laatst wel naar de Rolling Stones geweest. In mijn jeugd hoorde je of bij
de Beatles of bij de Rolling Stones. Dat was nu eenmaal zo. Ik hoorde bij de Beatles.'
Een potje voetbal of een smartlap?
'Mijn liefde voor de smartlap berust op een misverstand. Ik kies dus voor een potje voetbal.'
Hierbij deel ik iedereen mede dat ik geen coach meer ben van Ajax.
Het spijt me. Ik kan het niet meer. Ik moet mijn meerdere erkennen in Ronald
Koeman. Dat doe ik met grote moeite, en eigenlijk ben ik het er ook niet mee
eens, maar ik kan niet anders.
Laat ik desondanks toch even vertellen hoe het zo ver is gekomen.
Neem nou de wedstrijd tegen Celta de Vigo.
Ik durfde er nauwelijks heen. Van mijn vriend Peter had ik een band gekregen
waarop je Celta de Vigo kon zien voetballen. Nou, dacht ik, daar moeten wij toch
van kunnen winnen. Makkelijk. We praten tenslotte over de nummer zestien van
Spanje.
Toen hoorde ik Koeman. Hij gaf een analyse van Celta de Vigo, en ik dacht: wat een
onzin, dat zeg je alleen maar om de ploeg op scherp te zetten.
Vervolgens kwam de wedstrijd, en ik zag dat Koeman gelijk had. Celta de Vigo was
heel goed. Die Juanfran... goed, de man is ook zo bewusteloos te slaan, maar wat
een gevaar...
Ajax redt het niet, dacht ik.
Maar son of God Zlatan schoot weer te hulp. Wat een beweging, zeg. Wat een bril
jant geslingerslonger door de Spaanse defensie. Mag die in de herhaling? En nog
eens? En nog eens? En nog eens?
(Nu denk ik overigens ook dat het doelpunt kwam omdat de ploeg eindelijk weer
eens normale Ajax-shirts droeg. Dat scheelt toch.)
Zlatan - het is niet erg om te verliezen als er zo wordt gespeeld als hij doet. maar
we wonnen dankzij hem. Vreemd genoeg hou ik als kijker ook van zijn ellebogen-
gezwengel. Ik weet wel dat iedereen probeert hem dat maaien af te leren, maar
als de scheidsrechter het niet opmerkt, en de tegenstander wel (bloedneus, blauw
oog, ontwrichte kaak) dan spijt het me heel erg dat ik zo'n slecht mens ben, dat ik
toch denk: 'Goed zo, Zlatan. Straks weer, graag.'
Op het ogenblik is er een soort competitie tussen die drie man bij Ajax: Zlatan,
Van der Vaart en Wesley Sneijder. De inzet is: wie wordt de beste?
Sneijder heeft nog te weinig ervaring en conditie, maar ik onderschat hem niet.
Ik denk dat hij de andere twee weieens zou kunnen overtreffen, maar hij is er nog
niet.
Dus richt de competitie zich nu op Van der Vaart en Zlatan, die weliswaar een ver
schillende stijl hebben, maar wel dezelfde spelopvatting, namelijk: artistiek, slim
en fel. Ze zitten in de traditie van Bergkamp, Van Basten, Cruijff - en ik ben
geneigd dat typisch Ajax te noemen. Thans wint Zlatan deze persoonlijke competi
tie, omdat Van der Vaart nog steeds 'in de rammelzak' zit en voortdurend bles
sures heeft. (Hoorde ik in het stadion: 'Die zit in de rammelzak', en later ook: 'Die
moet in de rammelzak' - daarmee werd bedoeld dat iemand zo gebeukt was, dat al
zijn onderdelen eigenlijk los aan elkaar zaten en door zijn lichaam bijeengehouden
werden.)
Maar alles draait nu dus om Zlatan.
De jongen die bestaat uit een groot aantal tegenstellingen die zijn klasse vormen.
Dat begint al met zijn naam en afkomst. Een Zweed die Zlatan Ibrahimovic heet.
Hij is nog een jongen, maar ziet er echt uit als een man. Je denkt dat hij veel
ruimte nodig heeft, maar hij speelt juist goed op de vierkante centimeter - lepe
balletjes. Hij ziet er goedmoedig uit, maar hij kan veel te fel zijn.
Ik hou trouwens het meest van de lach van Zlatan. Dat is de echte sportlach. Je
hebt de lach van mensen die iets stoms hebben gedaan en dan beschaamd lachen.
Je hebt ook de lach van de mensen die iets grappigs hebben gedaan. Maar Zlatan
lacht als hij iets goed heeft gedaan, als hij de tegenstander vernederd heeft, wan
neer iedereen hem bewondert en hij weet dat hij nog meer fraaie acties laat zien.
Als Zlatan lacht, weet je dat het goed zit.
Ik zou hem altijd opstellen. Maar ik weet dat Koeman dat niet doet.
En daarom moet ik ook geen coach meer willen worden van Ajax.
Theodor Holman
NOVFMRFR
