'Ik heb als captain van de Franse ploeg ooit nog de trofee van beste jeugdspeler
aan mijn clubgenoot Zidane mogen uitreiken'
club aan de Cote d'Azur, die bekend stond om haar voortreffelijke jeugdschool. Ook de
clubleiders van Girondins Bordeaux waren bijzonder geïnteresseerd, maar de goede repu
tatie van Cannes gaf de doorslag.'
Verleidingen
Een jongen van veertien die zijn stad en gezin verlaat om een sportloopbaan uit te bou
wen, bij die gedachte houdt elke familie toch haar hart vast? 'Uiteraard bij ons ook, want
mijn ouders waren bang voor die stap, omdat er meer voorbeelden te vinden zijn van jon
gens die het niet haalden dan van succesverhalen. Bij Cannes combineerde ik schoolgaan
dus met voetbal, hoewel dat niet altijd even gemakkelijk was; je zat tot zeker half vier in
de klas. Eerst verbleef ik in een internaat, met twee op één kamer. Daar was nog enigs
zins sprake van een gecontroleerd leven. Maar zodra je achttien was, diende je daar te
vertrekken en kon je in een mooie résidence "vrij" wonen. Daar heb ik het met velen fout
zien lopen. Zo'n badstad als Cannes zit vol afleiding. Je hebt La Croisette, de zeedijk dus.
Je hebt het mooie strand, het beroemde Filmfestival, ach... er zijn zoveel verleidingen
waartegen je non moet zeggen. Gelukkig had ik toen al een vriendin. Plus het voorbeeld
van mijn vader. Die elementen hebben me geholpen. Bovendien zat het sportief meteen
goed, want vanaf mijn vijftiende behoorde ik tot de nationale jeugdselecties en werd ik
zelfs benoemd tot aanvoerder van het Franse team.
'AS de Cannes was een echte kweekvijver in die jaren. Wist je dat Zinedine Zidane daar in
die periode ook rondliep? En Viera? Ik heb als captain van de Franse ploeg ooit nog de
trofee van beste jeugdspeler aan mijn clubgenoot Zidane mogen uitreiken. Op mijn acht
tiende stootte ik door tot de A-kern, hoewel ik omwille van de schooluren niet eens aan
alle trainingen kon deelnemen.'
Hautain
Toen hij negentien was en inmiddels een basisplaats had afgedwongen, stonden de clubs
in de rij. Bordeaux toonde opnieuw belangstelling, maar ook Guingamp en het Corsi-
caanse Bastia wilden Escudé aanwerven.
'Ik had geen manager. Of toch wel: mijn moeder! Zij had wat verstand van onderhandelen
en van contracten en net als met mijn broer moest je bij haar zijn om een Escudé aan de
haak te slaan. De onderhandelingen met Bordeaux schoten het best op, hoewel ik daar
nochtans zeer hautain werd behandeld. Ik herinner me dat de voorzitter met de voeten
op tafel zat, terwijl hij ons ontving. Op de dag dat ik voor die club wilde tekenen, kwam
Stade Rennais op de proppen. Met een beter aanbod, maar bovendien met de mogelijk
heid om er sneller in het eerste elftal te komen. Mijn moeder en ik reden op de afgespro
ken dag dus niet naar Bordeaux, maar trokken naar Bretagne om bij Rennes een contract
te ondertekenen.'
Hij lacht als hij aan de reactie van Bordeaux terugdenkt. 'In een Franse colère schoten ze
daar.'
Rennes was net aan de degradatie ontsnapt, maar de club had perspectief, omdat
Frangois Pinault, de op een na rijkste Fransman, er heel wat geld in begon te investeren.
'Hoewel ik in totaal vier jaar bij Stade Rennais bleef, ben ik er nooit in geslaagd om die
man te ontmoeten,' vervolgt Escudé.
Intussen speelde hij bij de Franse ploeg van onder 22, waarmee de verdediger de finale
van het Europees kampioenschap voor beloften bereikte. De wedstrijd eindigde met straf
schoppen en de Tsjechen wonnen de cup omdat Escudé zijn penalty miste. 'Hun keeper
stopte mijn schot en versierde meteen een transfer naar, jawel, Rennes. Toen hadik hem
verdorie in mijn eigen club. Nadien hebben we het er vaak over gehad. En weet je wie er
nog meer in dat Tsjechisch team zat tijdens die bewuste finale? Juist, Zdenek Grygera!
'Bij Rennes hield ik het na driejaar voor gezien. De clubleiders kregen overal een berg
kritiek te verwerken voor hun beleid, omdat de prestatiecurve van het eerste elftal te
veel ups en downs vertoonde. Ik wilde de club verlaten, ook al omdat onder meer Man
chester United zich voor mij gemeld had. Sir Alec Ferguson mengde zich persoonlijk in die
zaak, maar Rennes hield me aan mijn contract dat nog twee jaar doorliep. Hoewel we
daarvoor een slecht seizoen hadden gespeeld en ik met blessures sukkelde, wou sterke
man Pinault niet van een vertrek weten. "We hebben geen vervanger voor je, je moet
zeker nog één jaar blijven," liet hij via anderen weten, want ondanks herhaald aandringen
kon ik die man dus nooit persoonlijk spreken.'
Integratie
Maar één jaar later zou het wel lukken. Afgelopen zomer verkaste Julien Escudé naar
Amsterdam. De kandidaten kwamen plots uit verschillende landen: Manchester United
opnieuw, maar ook Borussia Dortmund, Real Sociedad, Aston Villa en Ajax.
'Tja, Ajax, dat leek ons wat,' vertelt Escudé. 'Temeer daar de interesse serieus bleek te
zijn. Een verkenningstocht drong zich op. Wij wilden afreizen vanuit Parijs, maar omdat
we daar onmogelijk een vlucht konden boeken, reden we in één ruk van de luchthaven
met de auto door naar de ArenA. Zowat vier uur later stonden we er. Mijn vriendin vond
de kleedkamer zo mooi. Je kunt nu lachen om zulke details, maar de eerste indruk was
positief en daar gaat het om.
'Bovendien had mijn broer Nicolas hier vaak getennist in Den Bosch en Hilversum en
raadde hij mij het leven in Nederland aan. Dus toen hebben we de stap gezet. Mijn broer
is meteen afgereisd om het Amsterdam Tournament bij te wonen. Hij had een heerlijke
avond met Ajax - Inter. En dan te bedenken dat de Champions League op het programma
staat. Ik heb echt een forse stap vooruit gezet in mijn carrière door voor deze club te kie
zen. Daar raak ik elke dag meer van overtuigd.'
