Ik wil meer dan alleen een prof speler zijn. Je mag je in het leven niet isoleren
en louter met je eigen ding bezig zijn'
Julien Escudé
De trainers sprongen een gat in de lucht toen zij hem als opvolger van Cristian Chivu mochten inlijven.
Ook Julien Escudé zelf aarzelde niet lang toen hij de kans kreeg de overstap naar het multiculturele
Amsterdam te maken. Het is voor de 24-jarige verdediger eigenlijk onvoorstelbaar dat hij inmiddels tot
de kern van Ajax behoort, de club die zijn overleden vader zich als voetbaltrainer tot voorbeeld stelde.
De charmante Fransman kent dan ook zijn prioriteiten: eerst Ajax, dan France.
Eerst Ajax,
dan la France
Een Ajacied die bij het Vondelpark woont: Amsterdamser lijkt het niet te kunnen, maar
toch blijft het een hoge uitzondering wanneer een van de kernspelers neerduikt in de bin
nenstad en niet kiest voor een huis met tuin in Ouderkerk aan de Amstel of Diemen.
Julien Escudé, de 24-jarige centrale verdediger en de eerste Fransman in de geschiedenis
die voor Ajax speelt, heeft geopteerd voor een flat, die hij deelt met vriendin Carole en
de hond. En waar hij de hartslag van de stad voelt. 'Ik wil meer dan alleen een profspeler
zijn,' verklaart Escudé zijn keuze. 'Je mag je in het leven niet isoleren en louter met je
eigen ding bezig zijn. We hebben al een uitzonderlijk beroep, want we treden op voor vijf
tigduizend toeschouwers en delen continu handtekeningen uit. Ik wil in mijn omgeving
ook kennis maken met andere mensen en beroepen, die minder in de kijker lopen. Met
medici, met restauranthouders, noem maar op. Daarom is het fantastisch dat ik in
Amsterdam kan wonen. Het multiculturele aspect bevalt me enorm. Je kunt hier op de
meest diverse manieren eten. Bovendien sta ik te kijken van de architectuur met al die
historische gevels aan de grachten. Ik ben er al eens langs gefietst. Uniek gewoon.'
Sportmicrobe
We vergaten op den duur bijna over voetbal te praten. Dat kwam niet alleen door zijn kijk
op zijn eigen leefomgeving, maar ook omdat zijn broer Nicolas de voorbije jaren een top
per in het tennis werd. En omwille van de stad van zijn jeugd. Op de vraag uit welke
Franse regio hij afkomstig is, antwoordt hij immers doodleuk: 'Uit Pau.' Jawel, uit Pau! Als
er één stad is, die elke sportliefhebber meteen linkt met de Tour de France, is het wel
Pau, de jaarlijkse aankomstplaats van de koninginnerit in de Pyreneeën. De Tourmalet
(moeilijk bergop) en de Aubisgue (gevaarlijk bergaf) zijn twee cols, die vaak de beslissing
in de Tour afdwingen. Telkens wordt in Pau de balans opgemaakt met winnaars en verlie
zers. 'Maar er is meer dan de wielersport alleen,' preciseert Escudé. 'Wij zijn afkomstig
van Chartres, maar verhuisden naar Pau omdat mijn vader daar de kans kreeg om de
plaatselijke club te trainen. Hij was gek van voetbal en leefde met de mentaliteit van een
echte prof. Ik weet zeker dat hij ons de sportmicrobe heeft doorgegeven. Discipline? Daar
kregen wij thuis dagelijks het voorbeeld van.'
Het gezin Escudé leefde daar in de bergstreek met twee opgroeiende jongens die elk in
een andere tak van sport tot de top konden doorstoten. Juliens drie jaar oudere broer
Nicolas bereikte in het recente verleden een fraaie plaats tussen de beste tennissers ter
wereld. 'Momenteel is hij helaas uitgeschakeld, want een hardnekkige blessure hield hem
het afgelopen jaar vaak van de tenniscourt,' vertelt Escudé. 'Hij heeft eind juli besloten
om dit seizoen geen wedstrijden meer te spelen, zodat hij volgend jaar weer topfit hoopt
te zijn.' Een blik op de ranking leert dat Nicolas nu tot nummer 64 is teruggezakt. Dat
moet veel beter kunnen, als hij weer een balletje slaat.
'Het is in zekere zin onvoorstelbaar dat ik nu tot de kern van Ajax behoor,' vervolgt de
jongste Escudé. 'Weetje dat mijn vader een bewonderaar was van deze club? Hij keek op
naar de Ajax-school en stelde zich de jeugdopleiding steeds tot voorbeeld. Hoe vaak heb
ik hem dat niet horen vertellen? Vijfjaar geleden is hij overleden. Ik dacht meteen aan
hem toen ik hier tekende en weet dat ik in de toekomst nog vaak aan hem herinnerd zal
worden. Wat zou hij fier geweest zijn, als hij mee had kunnen maken dat een van zijn
zonen bij zijn modelclub terecht is gekomen.'
'Hoewel Nicolas het al snel maakte in het tennis, koos ik niet voor die sport, omdat ik
meer van het collectieve houd. Ik ben geschikt voor een teamsport. Je deelt je sportbele
ving, je wint en verliest samen. Dat trekt me meer aan dan een strijd van man tegen man,
zoals in tennis. Maar Nicolas wilde van geen contactsport meer weten, sinds hij een keer
bij het voetballen een vervelende blessure aan zijn sleutelbeen opliep.'
Omdat hun keuzes zo uiteenlopend waren, hebben ze eikaars carrière niet op de voet
gevolgd, de broertjes Escudé. 'Nee, dat kon ook niet, daarvoor was ik te vroeg het huis
uit/ stelt Julien. 'Op mijn veertiende verliet ik Pau om naar AS de Cannes te trekken, een
