Tactiek
De keuzes van Freek de Jonge
De buitenstaander
Cruijff of Van der Vaart?
Cruijff natuurlijk. Die hebben we van begin tot eind meegemaakt en Van der Vaart staat pas
aan het begin. Je kan nu al vaststellen dat Cruijff vanaf het allereerste begin veel meer een
natuurlijke leider is geweest. Hij heeft veel duidelijker het elftal om zich heen gegroepeerd.
Hij is begonnen als spits en is pas daarna spelbepaler geworden; bij Van der Vaart lijkt het
juist andersom te gebeuren. Van der Vaart scoorde de laatste jaren heel gemakkelijk, maar
nu gaat dat moeilijker doordat de druk op hem groter is geworden. En dat was juist altijd de
grote kracht van Johan Cruijff; hij creëerde zelfs druk om beter te kunnen presteren. Veel
spelers worden vandaag de dag raar en schuw zodra de druk groter wordt.'
Muiderberg of Amsterdam?
Overtuigd en met gulle lach: 'Muiderberg. En daar is eigenlijk maar één reden voor, je kunt
hier je auto kwijt.'
Zeeburgia of Ajax?
'Ajax. Bij Zeeburgia heb ik lange tijd gevoetbald, maar ik heb er geen band mee. Het is trou
wens wel een traditionele club, want veel andere amateurclubs zijn inmiddels sufgefuseerd.'
Een stichtelijk woord of een grap?
'Een stichtelijke grap!'
Een spetterende conference of een bal in de kruising?
'Laten we het maar op de conference houden, dat kan ik tenminste. Hoewel Kees Fens heeft
gezegd dat het veel leuker is om te presteren in de dingen die je niet goed kunt dan in de din
gen waar je wel goed in bent.'
Hans Teeuwen of Theo Maassen?
'Theo Maassen. Zijn worsteling staat mij meer aan dan het Dani-gedrag van Hans Teeuwen.'
Hectiek of rust?
'Ik functioneer het beste in hectiek.'
De Beatles of de Rolling Stones?
'De Beatles. Ik erger me een beetje aan het imago van de Rolling Stones. Op een zeker
moment hadden ze de hit Let's spend the night together, maar voor de Amerikaanse markt
was dat te grof en toen hebben ze daar zonder enig probleem Let's spend some time
together van gemaakt. Zijn dat de ruige rockers? Kom, het zijn gewoon brave, commerciële
heren. Ik vind de Beatles veel gevarieerder en veel getalenteerder.'
Wielrennen en voetballen hebben een probleem waarover ik niet durf te spreken,
want dan vindt men mij heel erg dom. Ik zal het toch uitleggen. Volgens mij wint de
wielrenner die het hardste kan fietsen. Toen ik dit laatst zei, werd ik uitgelachen.
'Wat een onzin, je begrijpt er ook niets van,' zei vriend Raas. Aan hard fietsen heb je
niks, legde hij uit. Althans, je hebt er niet zo heel veel aan. Je moet kunnen doorzet
ten, wieltjeszuigen, plakken, hangen, klimmen, en vooral tactisch zijn. Je moet ook
een goede ploeg hebben, en een goede kopman, plus een goede soigneur. Ik weet
dit, maar toch gaat het er bij mij niet in. De renner die het hardste kan fietsen gaat
als eerste over de finish - dat praat men mij niet uit het hoofd. Is volgens mij een
natuurwet. Maar goed, ik hou het voor mezelf.
Eenzelfde probleem heb ik met voetballen. De ploeg met de beste voetballers wint.
Dat kan volgens mij niet anders. (Natuurwet.) Toch schijnt dit ook weer niet zo te
zijn. Zet de beste voetballers bij elkaar en ze verliezen van een matige club, want je
moet als voetballer snel de bal kunnen afspelen, niet voor eigen roem gaan, penal
ty's kunnen nemen, overspelen, pingelen, dekken, doordekken, in de vrijgekomen
ruimte lopen, plaats overnemen - dan win je pas.
En toch geloof ik dat niet.
Volgens mij wint de ploeg met de beste voetballers. Ik denk dat ik daarom ook een
hekel heb aan tactiek. Ik weet dat het moet, maar tactiek gaat altijd ten koste van
de beste spelers. En eigenlijk ook van het kijkgenot. Hoe is de ideale wedstrijd? Mijn
ideale wedstrijd - ik zal me tot een spelmoment beperken - ziet er zo uit. Lobont
heeft de bal, geeft die aan Van der Vaart. Rafael passeert één man, speelt de bal
door de benen van man twee, poort ook drie, wipt hem over het verbaasde hoofd
van man vier, panna man vijf, onmogelijke Van Basten-beweging (Ajax - Utrecht, 19-
zoveel) man zes, Cruijff-beweging (Liverpool - Ajax in de mist, Cruijff bij cornervlag)
man zeven, puntje-hakje man acht, hakje-puntje-hakje man negen, man tien pikt het
niet en doet geoorloofde sliding naar de bal in het strafschopgebied, Vaartje weet
schitterend te vallen, scheids trapt erin, penantie, Vaart elf meter, - en goal!
Wie wil dit niet zien!
Koeman, denk ik. Die wil die goal wel, maar die wil niet dat er zo wordt gespeeld.
Want in mijn geval ging het goed, maar we weten dat het zo nooit zou gaan. Van der
Vaart hoort niet zo dicht bij de keeper te staan. Staat hij daar wel, dan had hij snel
de bal moeten afspelen om z'n plek op te zoeken, had hij twee man gepasseerd dan
had hij zeker moeten afspelen, - en ga zo maar door. Dus eigenlijk is het zo, dat de
tactiek ons de mooiste spelmomenten onthoudt.
Waar geniet ik nu het meest van?
Mijn top vijf.
1. Dat is de bijzondere actie in het strafschopgebied die tot een doelpunt leidt. Iets
onmogelijks. Dat aan de voet kleven van de bal is altijd spectaculair. Aannemen in
de lucht en meteen schieten is ook mooi. Of overstapje en meteen goal. Prachtig.
2. Poorten. Heerlijk. Eitje leggen, niemand zeggen.
3. De uitgelokte overtreding die gehonoreerd wordt. Het spijt me heel erg, het hoort
niet, maar wat zie ik dat graag.
4. Scheidsrechter die onder invloed van F-Side de verkeerde, dus de voor ons juiste
beslissing neemt die leidt tot een doelpunt. Puur genieten.
5. Het bij een flinke voorsprong snel rondspelen van de bal zodat tegenstander voor
lui staat. Graag ook trucjes daarbij als: bal hooghouden (Witschge), poorten en
volkomen onnodige terugspeelballen op de keeper waardoor de tegenstander
zich suf loopt.
Verder heb ik twee weddenschappen afgesloten dat Ajax de Champions League wint.
Ik denk dat Ajax de Champions League gaat winnen.
Waarom? Omdat volgens mij de ploeg wint met de beste voetballers. En dat is Ajax.
Als Ajax niet wint, dan heeft dus niet de ploeg gewonnen met de beste voetballers.
En dat zou heel slecht voor het voetbal zijn, volgens mij.
Theodor Holman
