is toch heerlijk om iedere dag als prof met een bal op het veld te staan en voortdurend
buiten te zijn. Helaas lonkt er ook een ander leven. Weersta de druk van de jaknikkers,
meelopers en media maar eens als je achttien bent. Concentratie en discipline zijn de
sleutelbegrippen, dat geldt ook vandaag de dag nog voor mij. Ik zei het gisteren nog
tegen mijn vrouw in de auto: weinig mensen zullen zo vrij zijn als wij, maar tegelijkertijd
ook zo gedisciplineerd. Ik heb gedurende de hele zomer vijf uur per dag geschreven, ook
als het bloedheet was. Maar dat moet, het is een deel van mijn leven geworden. Het irri
teert mij dat sommige jonge, talentvolle spelers zo vaak uit hun concentratie worden
gehaald. Het zal wel met mijn oude christelijke moraal te maken hebben, maar vaak denk
ik bij verkwanseling van talent: hoeveel kinderen in de wereld zouden niet willen doen
wat jij doet?'
Leuke mensen!
Een andere parallel tussen het werk van Freek de Jonge als cabaretier en dat van een
voetballer is de mening van de buitenwacht. Nimmer was er zoveel te doen om Oranje als
in de aanloop naar de wedstrijden tegen Oostenrijk en Tsjechië. De Jonge: 'Deze jongens
kunnen totaal niet tegen kritiek, hoewel je daarbij onmiddellijk de wedervraag kunt stel
len: wie kan dat dan wel? Maar goed, deze jongens zijn vanaf hun twaalfde gepamperd.
Tot hun vijftiende mocht er kritiek op ze worden geleverd, maar vanaf het moment dat ze
geld gingen verdienen, hebben ze louter met meelopers te maken gehad. In het Neder
lands elftal lopen echt een paar figuren rond die zich maatschappelijk gezien slecht
gedragen hebben, en dan druk ik mij nog zacht uit. En we willen toch ook dat deze voet
ballers een voorbeeldfunctie hebben voor de maatschappij?
Vergelijk dat eens met de generatie Gullit - Koeman - Van Basten: leuke mensen!
Van Nistelrooij is nog wel een type voor Gullit, maar bij een aantal denk je toch: wat een
rare mensen...'
Kluivert wilde naar aanleiding van die enquête niet meer met de pers praten...
'Ja, maar wat gaat er in zo'n hoofd om, denk je? Verdomd weinig hoor. Dat is misschien
lullig om te zeggen, maar zo is het. Het is een heel klein wereldje waarin zij leven. Ook ik
ben in zekere zin vervreemd van de wereld doordat ik in grote huizen leef. En ook ik kom
niet iedere dag in een achterstandswijk. Maar ik weet wel dat ze er zijn en probeer me in
te leven hoe het zal zijn om er wel te moeten leven. Ondertussen weet ik dat ik een zeer
bevoorrechte positie heb en dat ik me daarnaar te gedragen heb. Datzelfde gevoel leeft
niet bij die voetballers. Echt, die jongens van het Nederlands elftal hebben de laatste
jaren het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald. Ik hoorde laatst een opmerkelijke
anekdote over het Nederlands elftal. Hadden ze in Moldavië of Wit-Rusland gespeeld, dat
weet ik niet precies meer, en staat daar een privé-vliegtuig van Juventus voor Davids
klaar op de luchthaven. En dan zie je ook nog hoe een man op hem wacht om zijn koffer
tje over te nemen. Het is zo wezenloos. Deze jongens komen uit probleemgezinnen, dat
weet ik. Voor hen is het kennelijk heel ingewikkeld als er plotseling veertig miljoen op je
bankrekening staat. Dan willen ze er het liefst meteen vijftig miljoen van maken. Eigenlijk
zou nu al tegen een achttienjarige moeten worden gezegd: tien miljoen is genoeg! Meer
heb je later echt niet nodig. Zo'n Frank de Boer begrijp ik ook niet; dat hij voor een paar
rotcenten in Turkije gaat voetballen. Krankzinnig! Maar misschien kan ik dat gegeven nog
wel eensgebruiken voor een nummer: Frank de Boer die voor een Turkse microfoon in het
Turks zijn reactie geeft op de gespeelde wedstrijd. Ik zie het al helemaal voor me.'
Jeroen van den Berg
A.IAX MAGAZINE
