Biografie?
co
Ik zou zo graag over
de schoonheid van
het spel willen
schrijven, maar al
dat andere
overheerst
CD
CD
CD
CD
Hij is de enige speler die met drie clubs de Cham
pions League heeft gewonnen. Hij is tevens de enige
speler die op drie cruciale momenten in zijn loop
baan een strafschop heeft gemist. Clarence Seedorf,
onderwerp van eeuwige discussie, niet bij hemzelf
overigens, heeft op 27-jarige leeftijd een 'biografie'.
Heeft hij die nodig? Wellicht; Johan Cruijff verwijt
Seedorf na AC Milan - Juventus en de gemiste straf
schop 'een beetje gebrek aan zelfkennis'.
Maar ook na het lezen van het boek blijven nog ge
noeg vragen over. De belangrijkste: waarom heet
het boek 'De biografie'? Het is namelijk van alles,
maar géén biografie. 'In de buurt van Clarence' was een betere titel geweest,
of: 'Waarom Clarence Seedorf héél erg deugf, want de samenwerking tussen
Seedorf en de auteur, journalist bij Sportweek, lijkt gaandeweg het lezen van
het boek maar één doel te dienen: de verheerlijking van Clarence Seedorf. En
dat in wat eigenlijk een héél lang artikel is, met veel quotes, anekdotes en his
torische gegevens. Een doorwrochte analyse van 'het fenomeen' Seedorf, een
diepere beschouwing blijft jammer genoeg achterwege. Het is het dilemma van
veel voetbaljournalisten die het moeten hebben van het laatste nieuws en 'ont
hullende' verhalen van binnenuit. Daarvoor is medewerking van de sterren no
dig en die krijg je alléén als je je niet al te kritisch opstelt.
Bekende voetballers stellen namelijk hun eigen wetten. Tijdens de kwalifica
tiereeks voor het WK 2002 vraagt Seedorf, die eerder de pers een half jaar
heeft geboycot, aan de auteur hoe hij in het bezit kan komen van de NSP-gids,
een boekje waarin namen, pasfoto's en soms privé-adressen en telefoonnum
mers van sportjournalisten staan: 'Onderhand wil ik weieens weten wie nou
precies wie is.' Helaas krijgen we niet te lezen of de auteur Seedorf aan het
alleen voor intern gebruik in de journalistiek bedoelde boek geholpen heeft.
Het boek is dus geen biografie, maar heus wel een lezenswaardig geheel. Inte
ressant bijvoorbeeld zijn de passages over de geschiedenis van Suriname, de
roots van de familie, de herkomst van de Duitse achternaam Seedorf (gegeven
door zendelingen aan de overgrootvader van Clarence, die zijn kinderen bij
een Duitse missiepost van de Evangelische Broeder Gemeente had onderge
bracht) en het leven in Suriname. Ook verhelderend zijn de ongezouten menin
gen van Seedorf over Louis van Gaal ('Als dat getier een manier is om iemand
volwassen te laten worden, dan is het niet de mijne'), over Danny Blind ('Hij
was vier handen op één buik met Van Gaal') en over Frank Rijkaard ('Het ver
trouwen dat hij voor het EK tegenover mij had uitgestraald, bleek dus niets
waard'). Hier spreekt een jonge, zelfbewuste man. Leuk, open en eerlijk, en in
ieder geval geen grijze muis, geen middelmaat. Maar waar is de hand in eigen
boezem? Waarom krijgen we het ene succesverhaal na het andere en lezen we
- zeker in verhouding - zo weinig over zijn verbroken relaties, zijn mindere
wedstrijden, zijn twijfels, zijn fouten, zijn spijt, kortom alles wat een mens óók
tot een mens maakt?
Clarence Seedorf zal heus wel een aardige man zijn, die, zoals te lezen valt al
heel vroeg in zijn leven als een van zijn doelen had 'om zoveel mogelijk geld te
verdienen', niet voor hemzelf, 'maar om te kunnen helpen, kinderen vooral'.
Het boek beschrijft meer van deze Messiaanse trekjes. En dus is het niet gek
dat Seedorf tegen veel onbegrip aanloopt, zegt een van Seedorfs vertrouwelin
gen, 'energiedoorgever' Joop (geen achternaam!): 'Je ziet het in alle lagen van
de samenleving, door de eeuwen heen; nieuwlichters worden afgemaakt.' Van
uit het Seedorf-kamp gezien de best mogelijke repliek.
Maar waarom moet een speler, in de bloei van zijn carrière, die op zijn cv
clubs als Ajax, Real Madrid en AC Milan heeft staan, multi-miljonair, succesvol
en gezond is, zichzelf tientallen pagina's lang nog als zijnde zo 'goed' presente
ren? Alleen maar vanwege dat onbegrip? Of omdat we vooral maar dat zo
vaak gebruikte en gedevalueerde woord respect voor hem moeten voelen? Dat
zijn andere belangrijke vragen die maar niet echt een antwoord krijgen.
Opa Frederik Seedorf droomde op zijn achttiende dat er ooit 'een bijzonder
kind' in de familie geboren zou worden. Dat bijzondere kind had een onafhan
kelijker boek verdiend. (Marcelle van Hoof)
Bij de presentatie
van zijn boek in
het Amsterdamse
Hilton overhan
digde Clarence
Seedorf het eer
ste exemplaar
aan Herman Bor-
man. 'Mijn beste
trainer ooit, voor
altijd in mijn
hart,' noemde de
aanstaande drie
voudige Cham-
pions-Leaguewin-
naar zijn trainer
uit de jeugd bij
Ajax.
Simon Zwartkruis:
Garence Seedorf.
Ajax mocht soms minutenlang de bal rondspe
len. Het publiek genoot en dacht werkelijk dat
de Amsterdammers groots speelden, maar
Milan liet het toe, omdat er nauwelijks gevaar
uit kwam. (Christiaan Ruesink, AD, 09-04-2003)
De keuze, die Ronald Koeman maakte voor
Abubakari Yakubu, was opnieuw typerend voor
de staat van het huidige Ajax. In de ontwikke
ling van het team gaat zekerheid nog altijd
boven avontuur. (Maarten Wijffels, AD,
09-04-2003)
Soms opereert Yakubu klinisch als een chirurg
die een routineklus te doen heeft, zo'n werkje
dat wél concentratie vraagt, dan weer hanteert
hij de hakbijl zoals Afrikanen dat kunnen alsof
het de normaalste zaak van de wereld is.
(Willem Vissers, de Volkskrant, 09-04-2003)
Hoewel uitgezonden door SBS6, is de bekerkra
ker van woensdag tussen Feyenoord en Ajax
een wedstrijd om naar uit te kijken. (Sportweek,
15-04-2003)
Uitgeverij Houtekiet,
15.00
AJAX MAGAZINE JUNI/JULI 2003
