c
CU
Qj
.Q
aj
CU
•i—
•i
•i—
i—
s_
00
+->
ra
3
(O
ra
4-
-o
E
■P
"O
•r->
c
C
O)
CU
-P
jQ
CU
O)
ra
CU
1—
c
'i~3
ra
CU
•i—
ra
E
c
00
CU
CU
3
1
-a
4-
CU
-P
Is de andere weg die nu is gekozen ook ingegeven door de
onverwachte successen van dit jaar, met die jonge ploeg?
Witschge: 'Ik hoorde in het begin bij die ploeg, en dus bij dat
onverwachte succes. Ook toen ging het goed. In de competitie,
maar vooral ook in Europa-Cupwedstrijden. Dat vond de techni
sche staf ook. Ik kreeg een ruime voldoende. Harstikke mooi. Ik
weet niet wat je er dan nog zelf aan kunt doen. Weinig, denk ik.
En dat is absoluut frustrerend. Ze hebben... we hebben dit jaar
heel goed voetbal laten zien. Ik denk dat het beter was dan wie
ook van tevoren had dun/en hopen. Je zag dat we beter waren
dan heel veel clubs met grote namen. Dat was voor een groot
deel ook de verdienste van Koeman, die het tactisch altijd heel
goed voor elkaar had. Met name het inspelen op de zwakke pun
ten van de tegenstander slaagde steeds goed. Het werd heel goed
uitgelegd door Koeman en de rest van de technische staf - want
die functioneert geweldig - en we hadden allemaal jongens in de
ploeg die het niet alleen begrepen, maar ook konden uitvoeren.'
Wat is je beste en/of je gelukkigste periode geweest bij Ajax?
Witschge: 'De mooiste tijd was onder Morten Olsen. Toen draai
den we heel erg goed en lieten we mooi voetbal zien. Voor
mezelf was dat ook de beste periode. Ik kon lekker mijn balletjes
kwijt op Laudrup. Maar ook met Overmars kon ik lekker uit de
voeten. Echte buitenspelers, die had ik het liefste voor me. Dan
kan ik steekpasses geven. Iemand als Wamberto speelde veel
beter als ik erachter stond. Ik zet in elke wedstrijd wel drie tot vier
keer iemand vrij voor de keeper. Maar toch heb ik nooit het idee
gehad dat ik belangrijk voor het team was. Daar was ik ook hele
maal niet mee bezig. Ik voerde gewoon mijn taak uit.'
Witschge viel niet in tegen Milan. Het was zijn laatste Europese
wedstrijd voor Ajax. Bij aankomst op de Arena na die traumati
sche kwartfinale werd de spelersbus door al het kantoorpersoneel
- en dat is nogal wat - opgewacht. Als helden werden de spelers
binnengehaald. Toen Witschge de bus uitkwam verscheen er een
valse grijns om zijn mond. 'Jullie hebben zeker de laatste drie
minuten niet meer gezien,' zei hij.
Was het inderdaad een fout van Koeman om jou niet in te laten
vallen in die wedstrijd tegen Milan?
Witschge: 'Dat wordt gezegd. Een trainer neemt heel veel besliss
ingen. Bij Koeman zijn de meeste goed. Deze dan misschien ach
teraf bekeken niet, maar voor hetzelfde geld had het wel goed
uitgepakt. Nu gleed Chivu uit, als hij blijft staan zit je in de halve
finale. Dat is dus gewoon pech. Daar staan genoeg momenten
tegenover waarbij we geluk hadden.'
Halverwege het gesprek moet Witschge er een half uurtje tussen
uit voor de gezamenlijke lunch. Van dit ritueel zal Witschge
noodgedwongen afscheid moeten nemen, net als van zijn mede
spelers. Die hebben hem hoog zitten. Witschge is ook de
beroerdste niet, hoewel hij soms wel die indruk wekt. Zo veront
schuldigt hij zich voor zijn late terugkeer na de lunch. De reden is
aandoenlijk. De box moest worden overgeladen van Witschge's
auto naar die van Andy van der Meyde, die binnenkort vader
wordt. Een ooggetuige meldt dat Witschge bijna nog een set
schroeven vergat mee te geven. Gelukkig kon hij zich nog net
herstellen. Van der Meyde blij; de ooggetuige bijna tot tranen toe
ontroerd over zoveel romantisch simplisme.
Witschge: 'Veel jonge jongens denken altijd dat ik een tyfuslijer
ben, maar ik ben helemaal geen tyfuslijer. Ik heb alleen een
slechte reputatie. Altijd gehad.'
Altijd zelf vlijtig aan meegewerkt ook. Voor de buitenwereld zal
hij nooit meer afkomen van zijn imago als lefgozer en branie
schopper. Wie het kan bedenken, zoals hij ooit deed, om tegen
Feyenoord de bal al rennend hoog te houden in een gewonnen
wedstrijd, hecht kennelijk niet aan nationale populariteit. Maar
als dan dit jaar bij de bekerwedstrijd tegen dezelfde club een
spandoek omhoog wordt gehouden met daarop het mobiele
nummer van de gewraakte speler, reageert hij opvallend sportief.
Na de ontdekking dat er meer dan honderd berichten waren
ingesproken op zijn voicemail, ging het bellen gewoon door. Wit
schge nam gewoon op, om in discussie te gaan met Feyenoord-
fans die alleen maar even hun grofste beledigingen kwijt wilden.
'Wacht even,' zei Witschge in de bus, 'hier heb je Zlatan.' En ver
volgens duwde hij de Zweed zijn toestel in de hand, waarna aan
de andere kant weer een nieuwe reeks verwensingen begon.
Witschge: 'Dat was humor. Maar ik moest natuurlijk wel een
nieuw mobiel nummer nemen. Heb ik het, word ik gebeld. Ik
neem op, is het weer zo'n halve gare die me in het Rotterdams
AJAX MAGAZINE JUNI/JULI 2003
21