c CU Qj .Q aj CU •i— •i •i— i— s_ 00 +-> ra 3 (O ra 4- -o E ■P "O •r-> c C O) CU -P jQ CU O) ra CU 1— c 'i~3 ra CU •i— ra E c 00 CU CU 3 1 -a 4- CU -P Is de andere weg die nu is gekozen ook ingegeven door de onverwachte successen van dit jaar, met die jonge ploeg? Witschge: 'Ik hoorde in het begin bij die ploeg, en dus bij dat onverwachte succes. Ook toen ging het goed. In de competitie, maar vooral ook in Europa-Cupwedstrijden. Dat vond de techni sche staf ook. Ik kreeg een ruime voldoende. Harstikke mooi. Ik weet niet wat je er dan nog zelf aan kunt doen. Weinig, denk ik. En dat is absoluut frustrerend. Ze hebben... we hebben dit jaar heel goed voetbal laten zien. Ik denk dat het beter was dan wie ook van tevoren had dun/en hopen. Je zag dat we beter waren dan heel veel clubs met grote namen. Dat was voor een groot deel ook de verdienste van Koeman, die het tactisch altijd heel goed voor elkaar had. Met name het inspelen op de zwakke pun ten van de tegenstander slaagde steeds goed. Het werd heel goed uitgelegd door Koeman en de rest van de technische staf - want die functioneert geweldig - en we hadden allemaal jongens in de ploeg die het niet alleen begrepen, maar ook konden uitvoeren.' Wat is je beste en/of je gelukkigste periode geweest bij Ajax? Witschge: 'De mooiste tijd was onder Morten Olsen. Toen draai den we heel erg goed en lieten we mooi voetbal zien. Voor mezelf was dat ook de beste periode. Ik kon lekker mijn balletjes kwijt op Laudrup. Maar ook met Overmars kon ik lekker uit de voeten. Echte buitenspelers, die had ik het liefste voor me. Dan kan ik steekpasses geven. Iemand als Wamberto speelde veel beter als ik erachter stond. Ik zet in elke wedstrijd wel drie tot vier keer iemand vrij voor de keeper. Maar toch heb ik nooit het idee gehad dat ik belangrijk voor het team was. Daar was ik ook hele maal niet mee bezig. Ik voerde gewoon mijn taak uit.' Witschge viel niet in tegen Milan. Het was zijn laatste Europese wedstrijd voor Ajax. Bij aankomst op de Arena na die traumati sche kwartfinale werd de spelersbus door al het kantoorpersoneel - en dat is nogal wat - opgewacht. Als helden werden de spelers binnengehaald. Toen Witschge de bus uitkwam verscheen er een valse grijns om zijn mond. 'Jullie hebben zeker de laatste drie minuten niet meer gezien,' zei hij. Was het inderdaad een fout van Koeman om jou niet in te laten vallen in die wedstrijd tegen Milan? Witschge: 'Dat wordt gezegd. Een trainer neemt heel veel besliss ingen. Bij Koeman zijn de meeste goed. Deze dan misschien ach teraf bekeken niet, maar voor hetzelfde geld had het wel goed uitgepakt. Nu gleed Chivu uit, als hij blijft staan zit je in de halve finale. Dat is dus gewoon pech. Daar staan genoeg momenten tegenover waarbij we geluk hadden.' Halverwege het gesprek moet Witschge er een half uurtje tussen uit voor de gezamenlijke lunch. Van dit ritueel zal Witschge noodgedwongen afscheid moeten nemen, net als van zijn mede spelers. Die hebben hem hoog zitten. Witschge is ook de beroerdste niet, hoewel hij soms wel die indruk wekt. Zo veront schuldigt hij zich voor zijn late terugkeer na de lunch. De reden is aandoenlijk. De box moest worden overgeladen van Witschge's auto naar die van Andy van der Meyde, die binnenkort vader wordt. Een ooggetuige meldt dat Witschge bijna nog een set schroeven vergat mee te geven. Gelukkig kon hij zich nog net herstellen. Van der Meyde blij; de ooggetuige bijna tot tranen toe ontroerd over zoveel romantisch simplisme. Witschge: 'Veel jonge jongens denken altijd dat ik een tyfuslijer ben, maar ik ben helemaal geen tyfuslijer. Ik heb alleen een slechte reputatie. Altijd gehad.' Altijd zelf vlijtig aan meegewerkt ook. Voor de buitenwereld zal hij nooit meer afkomen van zijn imago als lefgozer en branie schopper. Wie het kan bedenken, zoals hij ooit deed, om tegen Feyenoord de bal al rennend hoog te houden in een gewonnen wedstrijd, hecht kennelijk niet aan nationale populariteit. Maar als dan dit jaar bij de bekerwedstrijd tegen dezelfde club een spandoek omhoog wordt gehouden met daarop het mobiele nummer van de gewraakte speler, reageert hij opvallend sportief. Na de ontdekking dat er meer dan honderd berichten waren ingesproken op zijn voicemail, ging het bellen gewoon door. Wit schge nam gewoon op, om in discussie te gaan met Feyenoord- fans die alleen maar even hun grofste beledigingen kwijt wilden. 'Wacht even,' zei Witschge in de bus, 'hier heb je Zlatan.' En ver volgens duwde hij de Zweed zijn toestel in de hand, waarna aan de andere kant weer een nieuwe reeks verwensingen begon. Witschge: 'Dat was humor. Maar ik moest natuurlijk wel een nieuw mobiel nummer nemen. Heb ik het, word ik gebeld. Ik neem op, is het weer zo'n halve gare die me in het Rotterdams AJAX MAGAZINE JUNI/JULI 2003 21

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2003 | | pagina 21