s
1
1
En Beenhakker maar denken dat hij met een patat
generatie werkte. Als om die onnodig neerbui
gende typering te overschreeuwen zong Richard
Witschge na het eerste landskampioenschap,
dat hij met Ajax in 1990 vierde, vanaf het bor
des het kampioenslied. Uiteindelijk is het
dezelfde Beenhakker die, samen met Koeman,
dertien jaar later de stekker uit het frituur trekt.
Hoe beleef je deze laatste periode bij Ajax?
Witschge: 'Je bent je er wel van bewust dat je din
gen voor de laatste keer meemaakt. Ik denk wel
steeds: dit is de laatste keer dat... Het is geen pret
tige gedachte. Ik baal ervan dat het hier ophoudt.
Maar ik zag het aankomen. In januari nog niet. Het
gesprek dat ik er toen over had, maakte me niet
ongerust. Maar hoe het vervolgens ging was
anders. Na het gesprek in maart wist ik dat het
afgelopen was. De argumenten die ze gebruiken
kan ik allemaal wel respecteren. Ik heb ze in
dat gesprek gezegd hoe ik erover dacht, maar
dat veranderde natuurlijk niets aan hun
standpunt.
'Ze hebben voor mijn positie een aantal
jongere jongens die ze kunnen gebrui
ken. Maxwell, Sneijder, Van der Vaart,
daar kiezen ze voor. Ze willen die
jongens speelminuten geven. Dat is
begrijpelijk, en daar zit ik ook niet
mee. In die zin vroeg ik me zelf
natuurlijk ook af of ik onder
dezelfde omstandigheden zou
willen blijven: als vierde man op die
positie. Ik had het er met mijn vrouw al over gehad of ik het zo
eigenlijk nog wel leuk genoeg vond. Op de bank zitten en steeds
minder kunnen invallen, is ook niet alles.
'Ik besloot dat ik alleen nog verder
wilde als ik nog ergens een sportieve uit
daging kon vinden. In Nederland zou dat
sowieso niet kunnen. In Nederland ben
ik Ajacied, en verder niets. De
geruchten over ADO Den
Haag waren dan ook
onzin. Alleen in het
buitenland zie ik
nog een toekomst
van één of twee
jaar. Het moet iets zijn waarmee ik tevre
den ben. Komt dat niet, dan stop ik. Ik
was het liefst nog een jaar bij Ajax geble
ven, om daarna dan zelf te stoppen. Jam
mer genoeg zat dat er niet meer in. Het ver
velende is dat ik me ook nog heel erg goed
voel. Ik loop nog altijd voorop en de wedstrij
den hou ik ook nog gemakkelijk vol.'
Is het droevige einde van de loopbaan van jouw
broer Rob daarbij nog een angstbeeld?
Witschge: 'Op die manier wil natuurlijk niemand stop
pen. En dat zal mij ook niet gebeuren. Met Robbie hoef ik
het daar niet eens over te hebben. Hij hoeft mij er niet voor
te behoeden. We zijn zo close dat ik precies weet wat er des
tijds allemaal met hem is gebeurd. En ik loop nu al zo lang
mee in dit wereldje dat ik zelf heel goed weet waan/oor
je allemaal moet oppassen. Dat is heel wat, want het is
gewoon een fout wereldje, met heel veel foute men
sen. Van deze wereld is alleen het voetbal zelf leuk.
Verder niks. Nou ja, in mijn geval was het publiek ook
altijd leuk. Maar dan heb je het wel gehad. Het is ook niet
een wereldje waar ik na mijn carrière veel mee te maken wil
hebben. Dat trekt me helemaal niet; het kan me gestolen wor
den. Maar goed, dat dacht Robbie ook.'
S-
CU
"O
3
O
c
03
E
c
O
N
C
CU
"O
CU
"O
s_
CU
CL)
CU
4—
sz
•1—
O
O)
co
4->
4-
"O
03
co
03
c:
03
O
Cl
+->
O
CO
O)
CU
O
E
•1—
O
-O
•>-3
CU
cl
•>-
-O
O
4—
3
3
N
c
CU
+->
CU
"O
C
5
Lig je helemaal niet wakker van de mogelijkheid dat je carrière
op deze manier opeens afloopt?
Witschge: 'Nee, helemaal niet. Ik heb goede hoop dat ik toch nog
ergens aan de bak kom. Hoewel de situatie op dit moment heel
slecht is. Veel clubs zitten op de rand van de afgrond. Zeker in
Spanje en Italië, terwijl ik het liefst in Spanje zou voetballen.
Maar als dat niet kan, dan ga ik eerst even rustig aan doen. Ik
heb jaren dit leven gehad. Dan mag ik best wel even niets. Een
beetje golfen, dat soort dingen. En dan rustig gaan bekijken wat
ik verder wil.'
Heb je genoeg uit je carrière gehaald?
Witschge: 'Ja, want ik heb altijd mijn best gedaan. Meer viel er
niet uit te halen. Ik heb bij grote clubs gespeeld en heb alleen
wat ongelukkig getimede blessures gehad. Eén keer moest ik een
Europa-Cupfinale op Wembley missen met Barcelona. Meteen
daarna het EK in Zweden. En later nog het WK in Amerika. Zo
miste ik grote dingen. Maar voetbal is ook geluk hebben. Er zijn
ook veel betere voetballers geweest die nooit betaald voetbal
hebben gespeeld. Die waren ook heel goed. Ik ben niet echt een
pechvogel geweest. Ik ben best tevreden met mijn carrière.'
AIAX MAGAZINE JUNI/JULI 2003 19