fessional. Dat heeft niets te maken met waar je vandaan komt of
wat je gewend bent. Waar je ook speelt, je moet je aanpassen. Jij
gaat naar de berg, de berg komt niet naar jou.
'Het gaat om het deel uitmaken van een bepaald mechanisme.
Dat mechanisme moet kloppen. Als één klein radertje binnen het
mechanisme uit de toon valt, heeft dat zijn uitwerking op het
gehele mechanisme. En dat was het geval. Telkens als Mido een
probleem had, waren wij degenen die geraakt werden. We kwa
men door toedoen van hem onder druk te staan van de media,
van de supporters. Het is niet prettig om door de pers onder
vraagd te worden over het geval Mido. Het is ook niet aange
naam om in je eigen stadion te zijn waar het publiek niet bezig is
met het aanmoedigen van de ploeg, maar met het uitfluiten van
een van je teamgenoten. En het was vervelend dat het telkens
om dezelfde persoon ging. Mido heeft in twee jaar niet de wil
getoond zijn gedrag te veranderen. Je hebt geduld, je wilt probe
ren om er iets aan te doen. De groep althans wilde dat, niet
degene om wie het ging. Hij dacht dat wat hij deed het juiste
was.'
Heb jij nog een bijzondere rol gespeeld in het verhaal omdat je
de aanvoerder bent?
'Ik heb geprobeerd een collega te zijn, een vriend. Ik heb gepro
beerd hem te helpen, maar ik kwam erachter dat hij niet luis
terde. Zo was hij en zo wilde hij zijn. Hij dacht dat hij gelijk had
en dat hij juist handelde. Op een gegeven moment wil je er niets
meer mee te maken hebben, omdat je je realiseert dat je het
allemaal voor niets doet en dat het verspilde energie is. Ik heb
twee jaar geduld gehad, ik heb mijn ogen gesloten. Het is net als
met een vol glas water dat langzaam nog voller loopt met meer
en meer water, totdat het omvalt. Dat is wat er met het geduld
van Koeman is gebeurd en met ons geduld, van de groep. Hij
heeft een aantal zaken niet geaccepteerd; zoals een beslissing
van de trainer en de reactie van de groep. Hij had moeten begrij
pen dat we een team zijn en dat we een eenheid hadden moe
ten vormen.'
Om als team goed te functioneren is het dus belangrijk dat het
mechanisme werkt, dat de chemie goed is. In het scheppen van
de voorwaarden daan/oor ziet Chivu voor zichzelf als aanvoerder
een rol weggelegd.
'Ik probeer er voor de spelers zijn. Verder probeer ik alles duide
lijk te laten zijn, de dingen te zeggen zoals ze zijn. Je moet je ver
antwoordelijk voelen. Dan heb ik het met name over binnen de
groep, maar dat geldt natuurlijk ook naar buiten toe.'
En in het veld? Daar ben je als aanvoerder de assistent-trainer.
'Ik ben niet echt de assistent-trainer in het veld. Het ligt aan mijn
positie dat ik coachend optreed. Ik zou ook leiderschap uiten
indien ik geen aanvoerder zou zijn. Ik kan centraal vanuit de ver
dediging proberen dingen aan te geven en dingen te verbeteren,
met of zonder band om mijn arm. Maar Koeman is degene die
tactische beslissingen neemt. Ik ben wel degene die het eerst
geïnformeerd wordt. En ja, we praten erover.'
Bij afwezigheid van Chivu door blessures of schorsingen kreeg
Rafael van de Vaart de aanvoerdersband te dragen.
Chivu: 'André is officieel de tweede aanvoerder, maar die heeft
de laatste tijd weinig gespeeld. Rafael verdient het om aanvoer
der te zijn. Hij straalt leiderschap uit door de manier waarop hij
speelt. En dat gaat hem goed af.'
Volgende stap
Na dit seizoen, Chivu's vierde in Amsterdam, staat zijn totaal in de
Nederlandse competitie op 107 duels. De Roemeen is er trots op.
'Het is bijzonder om 100 wedstrijden in competitieverband
gespeeld te hebben voor Ajax, een van de grootste clubs van
Europa. Natuurlijk had ik toen ik voor Ajax tekende verwacht
zoveel mogelijk wedstrijden te spelen, maar als het dan zover is,
is dat toch een speciaal moment. Toen ik na de wedstrijd tegen
Excelsior hoorde dat dat mijn 100ste was, was ik blij verrast. Ik
houd mijn eigen statistieken nooit bij.'
Je hebt jezelf goed ontwikkeld in de 142 officiële wedstrijden in
vier seizoenen.
'Ja, dat is logisch. Elke jonge speler die hier komt en bijna elke
wedstrijd mag spelen, ontwikkelt zich op wat voor manier dan
ook. Ik ben heel tevreden over mijn ontwikkeling en ik ben heel
tevreden dat ik er ooit voor gekozen heb om voor Ajax te spelen.
Het is de ideale club voor jonge spelers om te leren een profes
sional te zijn. En ik leer nog steeds om een betere speler te wor
den.'
Wat leer je dan?
'Ik ben pas 22. Normaal gesproken heeft een mens een heel
leven om zich te verbeteren in iets. Een voetballer heeft maar een
beperkt aantal jaren om beter te worden. Je kunt als voetballer
dus nooit perfectie bereiken. Maar ik weet wel dat waar ik ook
ben, ik me gedurende mijn hele carrière zal ontwikkelen.
Ook bij Ajax, in de Nederlandse competitie.'
Je zei eerder dat jullie toch het meest geleerd hebben in de
Champions League. Je had het over de kracht van de tegenstan
ders, de atmosfeer, de spanning. Met alle respect voor RBC of De
Graafschap, maar kun jij echt nog leren door wekelijks te spelen
tegen dat soort clubs?
'Het spelen tegen dat soort clubs is als een test, een grotere test
dan het spelen in de Champions League. Voor een Champions-
Leaguewedstrijd hoef je je niet op te laden, je bent altijd gecon
centreerd. Maar tegen FC Groningen en RBC moet je ook negen
tig minuten scherp blijven.'
Is het nog wel leuk om in een competitie te spelen waar de num
mer vier van de ranglijst 28 punten verwijderd is van de top drie?
'Ik zou stom zijn te zeggen dat het niet leuk is om in deze compe
titie te spelen en dat het niet werkt. Ik heb immers meer dan
honderd wedstrijden hier gespeeld en ben geworden tot de spe
ler die ik nu ben door het spelen van die duels. Als ik zou zeggen
dat het niet leuk is, zijn al die wedstrijden voor niets geweest.
Maar ik moet toegeven dat het verschil wel erg groot is, ja.'
Zo groot dat het tijd is om een volgende stap in je carrière te
maken?
'Het verschil in kwaliteit tussen clubs is iets om mee te nemen in
de overweging om wel of niet bij Ajax te blijven. Het is iets om op
de weegschaal te leggen.'
10
AJAX MAGAZINE JUNI/JULI 2003
