meteen een MRI-scan laten maken. Misschien was er toch niets
aan de hand. De specialist, dokter Jaap Willems, bekeek de foto's
en vertelde Lobont dat hij te maken had met hetzelfde probleem.
Lobont: 'Ik heb echt keihard gejankt, dat mag je best weten. Alle
hoop, alle vooruitzichten werden weggeslagen. Het leek alsof het
licht uitging.'
Een operatie aan Lobonts linkerschouder volgde. In eerste instan
tie om de schade te bekijken, maar wellicht ook om meteen te
repareren. Lobont: 'Ik lag in een grote uitslaapkamer, om bij te
komen van de narcose. Mijn vriendin kwam wat later binnen en
ik vroeg haar of ik mijn dossier kon zien. Daar zaten foto's in van
mijn schouder met drie hechtingen. Ik begon te schreeuwen. Ik
was echt helemaal van de kaart. Andere patiënten die aan het
herstellen waren, keken verbaasd mijn kant op. Wat heeft die
jongen? De verpleegsters zeiden dat ik stil moest zijn. Cristian
kwam vervolgens aan mijn bed. Hij gooide het dossier in een
A1AX MAGAZINE APRIL/MEI 2003
hoek en kalmeerde mij door te zeggen: "Je hebt het de eerste
keer overleefd, de tweede keer zal het ook lukken. Dat weet ik
zeker." Dokter Edwin Goedhart gaf het advies: "Je mag drie
dagen schreeuwen en huilen, maar dan moet je die ellende uit je
hoofd gooien.'" Lobont berustte al snel in zijn lot en bedacht dat
hij met negatief denken alleen maar kon verliezen. Alleen door
positief te blijven, kon hij nog winnen. 'Negativisme is mijn groot
ste tegenstander,' weet Lobont nu. 'Neem Redondo van
AC Milan. Hij was twee jaar geblesseerd en speelt nu weer de
sterren van hemel.'
Hoge ballen
Na de operatie wilde Lobont eigenlijk een paar weken naar Roe
menië. Weg van de ellende. Hij ging niet. Journalisten en allerlei
andere mensen zouden hem gaan bellen. De paparazzi zouden
bij de doelman in de tuin liggen. Hij bleef in zijn huidige woon-