voorbereiding. Dat geldt ook voor Nourdin Boukhari. We konden hem financieel vrij gemakkelijk halen en daarna hebben we hem rustig gebracht. We bekijken nog steeds of hij de linksbuiten kan worden bij Ajax. Zijn voordeel als buitenspeler is dat hij wél veel scorend vermogen heeft.' Geen rommelpot Koeman zei het al, voetballers vinden zichzelf vaak de beste spe ler. Niet bij de groep zitten is dan moeilijk te accepteren. Zo uitte Mido vorig jaar expliciet zijn teleurstelling. Maar Koeman kijkt bij het maken van de opstelling naar het grotere geheel: 'Ik heb nog steeds het gevoel dat ik duidelijk ben. Van deze groep vraag ik geen dingen waar ze niet mee om kunnen gaan. Gezien het pro gramma en de belasting dienen spelers zich aan te passen. Kijk maar naar andere clubs. Neem Bergkamp, die speelt ook niet iedere wedstrijd. Zidane zit ook weieens op de bank bij Real Madrid. Ik heb een groep waarin de concurrentie groot is en de onderlinge verschillen klein. Dus kies ik weieens voor een andere speler. Maar het is hier bij Ajax zeker geen rommelpot waar spe lers geen idee hebben waar ze aan toe zijn. Ik leg alles uit, aan de jongens individueel én aan de groep. Maar ik leg ook weieens iets niet uit. Als ik constant moet uitleggen waarom een jongen er niet in staat, ben ik daar alleen nog maar mee bezig. Spelers moeten inzien dat voetbal een teamsport is, met alle logische brandjes die binnen een groep kunnen woeden. Deze groep gaat daar overigens best goed mee om.' Koeman leerde Ajax niet te verliezen, schreef journalist Dick Sin- tenie. De trainer vat dat op als een compliment: 'In het verleden verloor Ajax omdat het verdedigend niet goed stond. Met Vitesse won ik om die reden van Ajax, maakte ik gebruik van de ruimtes die ontstonden. Mijn elftal begint nog steeds achterin. Als dat goed staat, hebben andere, betere spelers de vrijheid hun kwali teit te etaleren. Overigens ben ik geen voorstander van de Itali aanse gedachte: spelen om niet te verliezen. Maar wel van realisme.' Aanpassen hoort bij een realistische benadering? 'Puur om daar dan ons voordeel mee te doen,' stelt Koeman. 'Het is niet uit angst dat we soms meer verdedigend spelen. Prioriteit voor mij is 4-3-3, met buitenspelers. Maar de realiteit is dat we weieens minder zijn dan de tegenstander. Zoals in de Champions League. Dan is het leuk en aardig het Ajax-systeem na te streven, maar na drie keer klop is men ook niet meer gelukkig. We spelen om te winnen, om verder te komen. Soms moet dat dan maar op een on-Ajax-achtige wijze. Kritiek daarop verstomt al snel als je wint. Bij verlies wordt er geroepen dat de tactiek niet deugt.' Als je wint, heb je vrienden. Koeman krijgt ook veel lof voor zijn wisselbeleid. 'Ja, maar dat moeten we niet mooier maken dan het is. Sommige trainers hebben wissels waar ze weinig mee kunnen doen. Ik heb een grote groep, met kwalitatief goede voetballers die een beslissende actie kunnen maken. Het is ook een kwestie van geluk of een wissel goed uitpakt. Ik ga er in principe van uit dat ik niet hoef te wisselen. Met een jonge speler als Seedorf of Pienaar hoop ik dat de stand het toelaat hem in het veld te bren gen.' Een ander compliment zit verstopt in de steeds vaker genoemde vergelijking met Johan Cruijff. Koeman vindt dat eigenlijk onzin nig. 'Ik wil mezelf niet met Cruijff vergelijken. Ik heb mijn eigen ideeën. Als iemand het verdedigende aspect weieens verwaar loosde, was het Cruijff wel. Ik zie dat anders. Maar, binnen een groep kun je bijvoorbeeld de nummer vijftien op zijn nummer zetten, maar ook de nummer één. Het laatste deed Cruijff, en ik nu ook. Daarentegen is hij in zijn reactie op zo'n moment veel harder. Maar nogmaals, ik ben vooral mezelf en daarvanuit bena der ik mijn werk als trainer.' Niets onmogelijk Koemans werk als trainer bestaat momenteel dus vooral uit het laten groeien van Ajax 1, met alle bijkomende groeikrampjes. Behoud van de groep én de trainer is voor de club bijna van levensbelang. Koeman: 'Ik blijf natuurlijk niet acht jaar coach van Ajax, trainers zijn toch echt passanten. De één houdt het drie jaar uit, de ander tien. Bij Vitesse was ik op een goed moment bezig met het vervolg van mijn loopbaan als trainer. Eerlijk gezegd heb ik dat nu niet bij Ajax. Het blijft voor mij te allen tijde een uitda ging om trainer van deze club te zijn. Dat staat voor mij los van de vraag of de groep bij elkaar blijft. Natuurlijk is het prettig als ik het volgende seizoen nog beschik over een fitte Litmanen, over Van der Vaart of over Chivu als aanvoerder. Maar echt bepalend is hoe ik me bij een club voel. Dat is hier prima. Verder zijn uiteraard de leefomstandigheden van belang.' Maar dan is Barcelona of Spanje in het algemeen toch veel beter? 'Als het puur om het land en het klimaat zou gaan, dan wel. We hebben daar dan ook een huis en mijn vrouw Bartina en ik willen daar uiteindelijk graag heen. Maar, de laatste tig jaar zijn we constant verhuisd. Op dit moment zijn we blij rustig op één plek te zitten; we hebben een geweldig huis. Heerlijk, we zijn echt tevreden. Laat dat maar even zo.' Deze contente houding van Koeman geldt overigens niet op het sportieve vlak. Dat zou al snel neigen naar berusting. Koeman wil - zoals hij gewend is - prijzen winnen. Maar wel vanuit het eerder genoemde realisme: 'Een prijs in de Champions League is niet reëel. Een kampioenschap en de beker wel. Maar we hebben desondanks zoveel eerzucht en geloof in onszelf dat we denken op Europees niveau een ronde verder te kunnen komen. Zeker na het prima begin met vier punten uit twee wedstrijden. De dub bele confrontatie met Arsenal wordt heel bepalend. Maar niets is onmogelijk. We moeten ervan genieten, maar dat mag niet het enige zijn. We gaan er vol voor.' Erol Erdogan AJAX MAGAZINE FEBRUARI/MAART 2003

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2003 | | pagina 27