Verschijnsel
Is de bezetenheid die jou vroeger zo kenmerktehelemaal ver
dwenen?
'Ja. Het zit nog wel ergens, maar ik ben nu met andere dingen
bezig. Het is ook niet zo dat ik me op dit moment richt op één
doel, waarbij je iets aan die bezetenheid kunt hebben. Ik bouw
heel rustig aan een nieuw leven. Die bezetenheid zou mij nu
juist in de weg zitten bij het vinden van een soepel leven. Ik kan
nu niet meer de beste van Europa of de wereld in iets worden.
Die tijd is geweest. Ik zie de komende jaren met vertrouwen
tegemoet en sluit niet uit dat ik een geheel nieuwe passie ont
wikkel na mijn vijftigste, als mijn kind groot is. Voorlopig heeft
het opvoeden van mijn kind de hoogste prioriteit in mijn leven.'
Jeroen van den Berg
Ik zag het verschijnsel voor het eerst bij Cruijff.
Lekkere voetballer, dachten we toen hij voor een wedstrijd tegen DWS
het veld opkwam, fantastische voetballer dachten we toen we hem zagen
spelen. En Cruijff werd Ajax.
Toen Cruijff wegging (we zullen maar niet zeggen naar wie), toen... ver
domd, speelde hij minder. Dat werd wel ontkend, maar wij vonden het
overduidelijk, la, hij was weieens een wedstrijd goed, maar het Ajax-
niveau haalde hij niet. Bij het Nederlands elftal, ja... Ik durf de volgende
stelling aan: was in 1974 de wedstrijd niet Nederland - Duitsland
geweest, maar Ajax - Duitsland, dan hadden wij ruim gewonnen!
Daarna zag ik het verschijnsel bij Van Basten. Misschien is Van Basten wel een
betere voetballer dan Cruijff. Ik denk het wel, maar dat is strikt persoonlijk.
Van Basten kon alles bij Ajax. Dus begon de kassa te lopen en de arme jongen
vertrok. Tja... Soms mooie voorzetten, soms mooie goals, daar wil ik niets op
afdingen, maar toch... Hij was goed, vaak de beste van het veld, maar zijn Ajax-
niveau, dat haalde hij niet.
'Je moet niet weggaan bij Ajax/ zei ik toen zachtjes.
Ik ga door. Het duo Jonk-Bergkamp. Bergkamp begon altijd, zonder te kijken,
al te lopen als Jonk de bal kreeg. Een twee-eenheid. Jonk zet voor, en hup,
opeens had Bergkamp de bal aan zijn voeten. Tovenarij?
Nog een keer kijken... Opeens heeft Jonk de bal. Bergkamp loopt ergens heen,
Wim kijkt links, schiet rechts... en plof! De bal weer rechtstreeks voor de voe
ten van Bergkamp.
En dus begon de portemonnee van de jongens te schreeuwen en te krijsen en
hup en plof... weg waren de jongens.
Over Jonk hoeven we het niet eens te hebben. Bergkamp, ach ja, speelde in het
buitenland mooie wedstrijden. Echt. Heus. Dingen we niets op af. Maar het
Ajax-niveau? Ik heb het nooit meer gezien.
Ik ga het niet verder uitleggen, maar ik noem slechts opmerkelijke gevallen. De
gebroeders De Boer, Davids, Finidi, Seedorf, Roy, en wat dacht u van Van der
Sar... Ik geloof zelfs dat Hamberg (Ajax' slechtste aankoop ooit) in Ajax de wed
strijden van zijn leven heeft gespeeld - al had hij na Ajax ook geen leven meer.
Terwijl ik dit schrijf zijn er enige problemen met Engel Rafael.
Gesodemieter met geld. Ik blijf daar buiten. Maar ik zou Rafael aanraden goed
te onderhandelen en voor veel geld toch bij Ajax te blijven. Daar heb ik twee
redenen voor. Eén: zoals ik daarnet heb laten zien, zal Rafael nooit het niveau
halen dat hij nou bij Ajax haalt - en hij is nog niet eens op topniveau. Twee:
Rafael weet ook, als hij de voetbalbladen leest, dat de transferwereld op
instorten staat. Er is grote crisis, ledereen weet dat de salarissen te hoog zijn -
zeker als je er de inkomsten tegenover zet.
Wat is dan verstandig beleid?
Simpel: zorgen dat je kampioen wordt met je club. Bij Ajax kan dat. We kun
nen Barcelona verslaan (nu zeker). Real Madrid, Manchester - het kan nu. Het
team moet dan alleen effe doorgroeien. Rafael is beter dan Cruijff en Van Bas
ten, beter dan Bergkamp - maar wij weten dat hij alleen beter is... bij Ajax.
Gaat hij naar Spanje, dan is het gebeurd met hem. Ook financieel. Hij krijgt
geen salaris, club gaat failliet, hij wordt schuldeiser, maar krijgt toch niets. Hij
moet naar Engeland, voor een koude winderige regenclub spelen... En Rafael
kan z'n kicksen in de uitverkoop gooien.
Dan het andere scenario voor ogenschijnlijk minder geld, maar eigenlijk voor
meer. Ajax wint voor de derde keer op rij het landskampioenschap. Daarna de
Champions League. Goh, wat gaat dat goed. Real verslagen. Arsenal verslagen,
(ik verzin maar) Paris Olympique verslagen, Milan verslagen... Opeens staan
we in de finale. Ajax kampioen! Daarna naar Tokio. Winnen we weer! Stel je
voor: de bus naar het Leidseplein. Naar de Stadsschouwburg. Koeman mag de
oren vasthouden. En dan de beker aan de Amsterdammers laten zien.
En wie geniet dan van zijn gelijk?
Ik.
En als Rafael dan bij Ajax blijft - dan wordt hij sowieso meer waard, maar wie
staan er het jaar daarop dan weer op het Leidseplein?
Rafael en ik!
Theodor Holman
AJAX MAGAZINE FEBRUARI/MAART 2003
