fysieke kwaliteiten, waarna er aan het einde van
de rit altijd wel enkele goeien bij zitten. Zouden
de Chinezen op dezelfde wijze voetballers
selecteren, dan zouden ze op basis van bouw in
de voorselectie honderd in plaats van honderd
duizend gegadigden kunnen kiezen. Dan is het
dus over.'
Melchiot
In de tijd dat Co Adriaanse nog hoofd opleidin
gen bij Ajax was, gaf Vriesekoop een lezing voor
de B-jeugd. Het leverde een vermakelijke anec
dote op, met Mario Melchiot in de hoofdrol.
Vriesekoop: 'Ik gaf een lezing en zou na afloop
een demonstratie geven. Nadat ik verteld had
over mijn eigen trainingsmethoden en wat ik er
allemaal voor gedaan en gelaten had, begon
mijn praktijkdemonstratie. Enkele jongens wer
den uitgekozen om een service van mij op te
vangen. Die jochies hadden tijdens mijn lezing
alleen maar naar elkaar zitten kijken en gegie
cheld. De meeste van hen hadden geen
moment hun aandacht erbij gehouden. Daarom
was het voor hen zo pijnlijk dat niemand een
service van mij kon retourneren. Het was duide
lijk dat dat ze tegenviel. De ballen vlogen alle
kanten op, behalve in mijn richting. Totdat
Mario Melchiot kwam. Hoe hij het deed, dat
weet ik nog steeds niet, maar hij raakte hem vol
en goed. Vervolgens legde hij zijn batje op tafel
en zei heel koel: "Zo, op het hoogtepunt moet
je stoppen." Dat was wel een goede reactie.'
Een groot verschil tussen tafeltennis en voetbal
is de hoeveelheid geld die rondgaat. Vriesekoop
heeft wel wat overgehouden aan haar prachtige
carrière, maar het staat in geen enkele verhou
ding tot wat een voetballer verdient. Steekt dit?
Vriesekoop: 'Die hoge inkomens zijn niet de
schuld van de voetballers zelf. Voetbal heeft nu
eenmaal een enorme pers. De salarissen zijn
echter buiten proporties gegroeid, maar ik ver
wacht dat dat vanzelf wordt bijgetrokken. Nee, afgunstig ben ik
niet. Als zoveel mensen die sport volgen, moet daar wat tegen
over staan. Zelf vind ik geld niet zo interessant. En ik heb de
indruk dat geld die jonge jongens eerder verarmt dan verrijkt. Ze
gaan er in veel gevallen niet goed mee om. Daarin zouden ze
beter moeten worden begeleid. Kortom, ik heb eerder medelij
den met hun hoge salarissen dan dat het me afgunstig maakt.
'Ik zal niet ontkennen dat voetbal een mondiale sport is. Daarom
ook vind ik dat Feyenoord sportploeg van het jaar had moeten
worden. Het is voor jonge kinderen heel moeilijk om een goede
voetballer te worden, want de concurrentie is zeer groot. Bijna
iedereen voetbalt op school. Tegen die achtergrond was de pres
tatie van Feyenoord natuurlijk erg knap. Aan de andere kant
begrijp ik ook waarom een sporter tijdens die verkiezingen heeft
gekozen voor de turnploeg, die met beperkte middelen een
wereldprestatie heeft geleverd.'
Yoga of aerobics?
'Yoga. Als ik met beweging bezig
ben, vind ik het heel vervelend om
na te moeten denken over de be
wegingen die ik moet doen. Ik vind
het bereiken van de gedachteloos
heid een groot goed en daarom
doe ik liever aan yoga.'
Balkenende of Kok?
(Lange stilte) 'Balkenende. Ik vind
dat hij het niet slecht heeft gedaan.
Kok ook niet, maar hij heeft te
weinig kracht gevonden in paars.'
Trainen of schrijven?
'Schrijven. Het trainen heb ik na al
die jaren wel zo'n beetje gezien,
terwijl er in het schrijven nog het
een en ander voor mij is te doen.'
Ochtend- of avondmens?
'Ik ben een avondmens, hoewel ik
niet laat naar bed ga. Toen ik nog
wedstrijden speelde, was ik 's och
tends niet op mijn best. Ik functio
neerde 's avonds altijd beter. Ik
ben een slow starter.'
Verkeerde beslissingen
Hoewel de Bettine Vriesekoop van 41 jaar een
totaal andere uitstraling heeft dan de 15-jarige
Bettine Vriesekoop, staat haar naam nog steeds
voor tafeltennis. Twee Europese titels, twee
maal winnares van het prestigieuze Top-12-
toernooi en dertig nationale titels prijken op
haar palmares. Nu ze definitief heeft besloten
om te stoppen, zou ze graag 'iets in de begelei
ding van spelers' willen doen. Vrieskoop, met
lichte stemverheffing: 'Ik heb in Nederland voor
een tafeltenniscultuur gezorgd. Na mij zijn ande
ren gaan tafeltennissen en heel sterk geworden.
Die cultuur is doorbroken omdat ze in de bond
totaal verkeerde beslissingen hebben genomen.
Daarmee zijn tien jaar geleden dingen kapot
gemaakt. Ik heb me daarover al verschrikkelijk
kwaad gemaakt en voel de woede onmiddellijk
in mij opkomen als ik hierover weer begin.
'Ik zou aanwezig willen zijn bij trainingen en
ondersteuning willen geven aan een plan ter sti
mulering van het vrouwentafeltennis, met even
tueel nog iets anders erbij. Vijftien dagen per
jaar stel ik me beschikbaar, om het gevoel te
hebben dat er iets met mijn verworven kennis
gebeurt. Ik heb gesprekken met de bond
gevoerd, maar bespeur vooralsnog te weinig
daadkracht.'
Vriesekoop maakt momenteel samen met oud
tennisser Martin Simek een radioprogramma
voor de RVU en schrijft columns voor het AD.
'Daarnaast ben ik moeder van een driejarige
zoon,' voegt ze er glimlachend aan toe. 'Om nog
wat aan mijn conditie te blijven doen, zit ik op
salsadansen en tai chi. Ik kan het niet meer
opbrengen om naar de sportschool te gaan en
ik heb al in geen tijden een batje aangeraakt.
Ach, ik ben ook wel blij dat ik niet meer twee
uur per dag naar de sportschool moet. Op een
gegeven moment gaat het toch vervelen om als
een idioot op een band te lopen met zo'n tele
visie boven je hoofd. Nee, dat liever niet meer.
'Schrijven is altijd een kleine passie van me geweest. Ook toen ik
nog actief als speelster was, schreef ik. Ik hield dagboeken bij,
maar ook logboeken van trainingen.'
Zijn jouw bezigheden te combineren met het alleenouderschap
'Moeilijk. Ik heb enkele zware jaren achter de rug, maar op een
gegeven ogenblik komt er vanzelf weer energie terug. Nu mijn
zoontje wat ouder wordt, gaat het iets gemakkelijker om alles
met elkaar te combineren. Opvang blijft een probleem. Vooral het
steeds maar weer moeten vragen, ervaar ik als heel moeilijk. Ik
merk dat ik weinig tijd voor mezelf heb. Als Tymo thuis is, ben ik
constant met hem bezig. Dan kom je verder tot niets. Als je met
twee ouders bent, kun je samen dingen op elkaar afstemmen om
afwisselend het een en ander voor jezelf te doen. Voor mij is dat
onmogelijk, maar dat heb ik geaccepteerd. Over één jaar zal dat
waarschijnlijk beter gaan, want dan zit Tymo op school.'
104
AJAX MAGAZINE FEBRUARI/MAART 2003
