00
rt3
CD
CD
INTENSITEIT YON DE EMOTIES
SSfeüL*.
108
Tennisser Jan Siemerink zette deze zomer
een punt achter zijn loopbaan. Hij won vier
ATP-finales en verloor er acht. Ongetwijfeld
was een nog mooiere palmares haalbaar
geweest, maar daar zit hij zelf niet mee. Sie
merink, voor wie de liefhebber naar het sta
dion kwam, kijkt tevreden terug en is blij dat
hij de beslissing om te stoppen nu heeft
genomen. Zo komt er meer tijd vrij om zijn
Ajax-seizoenkaart beter te benutten. De laat
ste jaren haalde hij niet meer dan vier thuis
wedstrijden per seizoen. Eén ambitie heeft
de ex-tennisser dus al: dat aantal moet
omhoog.
mÊi
/li Mat? Ga jij dat allemaal zelf betalen? Dat moet je niet doen
lflf hoor.' Ik heb drie uur met Jan Siemerink doorgebracht in
het Zuiderbad, een grand-café-achtige strandtent in Noordwijk
aan Zee. De oprecht bedoelde vraag van Siemerink typeert hem:
een bescheiden mens, wars van iedere vorm van arrogantie. Zelfs
als ik hem zeg dat het een goed gebruik is dat de interviewer de
rekening betaalt (wat hij natuurlijk weet), blijft hij zijn hoofd
schudden. De tennisartiest is het er niet mee eens. Wellicht heeft
het te maken met de sfeer van het gesprek en de plezierige
entourage waarin het plaatsvond. Het lijkt meer op een goed
tafelgesprek dan op een interview, met aan de ene kant de vra
gensteller en aan de andere kant de geïnterviewde. Ook Sieme
rink stelt zo nu en dan een vraag. We drinken ondertussen spa
blauw, maar vooral veel cappuccino. Tijdens de strandwandeling
vertelt hij lyrisch over de Nederlandse zee. ('Heerlijk om in te
zwemmen, en je ziet het er misschien niet aan af, maar ik zweer
je dat hij heel schoon is. Schoner dan de Middellandse zee'). Het
lijkt alsof ik hem voor de zoveelste keer ontmoet, maar in werke
lijkheid is het pas de tweede keer. De eerste ontmoeting moet
zo'n acht jaar geleden zijn geweest. De exacte plaats en tijd
weten we niet meer.
Een tevreden mens, deze Jan Siemerink, die geniet van zijn vrij
heid na dertien jaar toptennis. Een zelfverzekerde persoon ook,
die in zijn periode als tennisser immer vriendelijk voor iedereen
is geweest. Van binnen heeft het wel eens gekookt, maar nie
mand merkte dat.
Hij noemt zichzelf ergens in het verhaal 'mentaal zwak'. Een iro
nische opmerking, die louter betrekking heeft op de Jan Sieme
rink van mei 2002. Deze Siemerink heeft net een huis in Noord-
wijk gekocht en is daar zo gelukkig mee, dat hij een paar weken
later al weet dat het einde van zijn loopbaan nabij is. Geen zin
meer om te reizen.
Het einde
'Ik had voor mezelf besloten dat ik nog tot en met de US Open
zou doorgaan om pas daarna een beslissing te nemen. Definitief
kijken of ik door zou gaan of niet, want anders blijf je het zo half
doen en daar had ik geen zin in. Als je iets doet, moet je het
goed doen. Ik had dit jaar, met de US Open erbij, maar acht toer
nooien gespeeld. Dat gaf eigenlijk al een beetje aan dat ik aan
het afbouwen was. Na de US Open heb ik thuis alles eens op
een rijtje gezet en toen realiseerde ik me dat ik beter gelijk kon
stoppen. Dan ben je er meteen vanaf, dacht ik bij mezelf. En het
gekke is: je sluit een periode af van dertien jaar, maar het voelde
wel als een soort opluchting.'
Wat ga je het meeste en wat het minste missen aan tennis?
'Het meest zal ik de intensiteit van de emoties missen. Zowel van
het winnen als van het verliezen. Misschien dat het bij mij nooit
AIAX MAGAZINE OKTOBER/NOVEMBER 2002
