i J1 jax was opnieuw zwak', 'Beide ploegen meesters in het
■missen van kansen', 'Ontstemd publiek gooide met flesjes
naar spelers': zomaar wat krantenkoppen van een wedstrijd van
Ajax in het seizoen 1964-1965. Om het nog dramatischer te
maken: deze negatieve koppen slaan nota bene op een overwin
ning (2-1), behaald op 27 september 1964 bij NAC. Het tweede
Amsterdamse doelpunt kwam van 'de attente Den Boer, die zich
door de Bredase verdediging heenwrong en scoorde (0-2)', aldus
de Volkskrant
Toon den Boer, voorheen van De Spartaan en De Zwarte Scha
pen, kwam op zijn twintigste naar Ajax. 'Het was altijd mijn ambi
tie om zo hoog mogelijk te voetballen.' Een logische en veelge
hoorde uitspraak van een voetballer die naar Ajax gaat, maar in
1964-1965 bleek deze stelling niet op te gaan. Ajax won slechts
negen keer en eindigde de competitie als vierde van onderen,
slechts drie punten boven de degradanten Sittardia en NAC.
Heracles won in deze competitie zowel uit als thuis van Ajax.
Aanvankelijk kwam Ajax' misère Den Boer nog goed uit. 'Het
draaide niet en na drie wedstrijden kreeg ik al een kans in het
eerste.' Dat gebeurde in een gedenkwaardig duel tegen MW in
Maastricht. Niet vanwege het debuut van Den Boer, maar door
de thuisclub, die maar liefst drie strafschoppen miste. Ajax-doel-
man Ron Boomgaard was de held van de dag. Den Boer: 'We
werden helemaal weggespeeld.'
Een week later was in de Meer Sparta te sterk voor Ajax (3-1),
maar Den Boer kijkt nog altijd tevreden terug op dat duel. 'Ik
speelde heel goed, kreeg mooie verslagen in de krant met een
foto erbij.' In zijn fraaie woning in Amsterdam Nieuw-Sloten
kijken Den Boer en zijn vrouw Trudy hoopvol naar de door de
journaliste meegebrachte stapel Ajax-knipsels. Helaas, Ajax -
Sparta zit er niet bij. Tegen zijn vrouw: 'Moeten we toch eens
snel naar op zoek.'
Dan zullen ze zeker ook de naam van Vic Buckingham tegenko
men, de Ajax-trainer aan wie Den Boer goede herinneringen
bewaart. 'Dat was een heel lieve man. Echt menselijk. Een voor
beeld: ik voetbalde met een bril op. Niemand zei daar wat van,
maar toch leek het Buckingham veiliger dat ik contactlenzen zou
krijgen. Twee weken later had hij ze voor me geregeld. Daar lette
Buckingham op. Zijn opvolger Rinus Michels was meer een man
van rechttoe rechtaan. Zo'n benadering had ik liever niet. Ik prefe
reerde een menselijke benadering.'
Rustige knaap
Den Boer droeg zijn contactlenzen voor het eerst in de debuut
wedstrijd van Johan Cruijff, op 15 november tegen GVAV in Gro
ningen (3-1 verlies, doelpunt Cruijff). Den Boer: 'Het was een
hele toer om ze in te doen. Tegenwoordig heb je zachte lenzen,
maar toen waren ze klein en hard. Bij het minste stofje begonnen
je ogen te tranen. Ik was vrij zenuwachtig en had niet in de gaten
dat ik mijn shirt in de kleedkamer verkeerd om aantrok, met het
rugnummer aan de voorkant. Bennie Muller attendeerde me
erop, zelf had ik niets in de gaten. Dat zijn leuke herinneringen.'
Met de komst van Michels was het voor Den Boer afgelopen. De
1-0 nederlaag bij Heracles op 21 februari 1965 was zijn laatste
duel in Ajax 1Hij zat het seizoen erop nog een aantal keren
reserve, maar invallen was moeilijker dan tegenwoordig. Er mocht
alleen bij een blessure gewisseld worden.
Den Boer, in het clubblad omschreven als 'een rustige knaap'
bleek dat in de praktijk niet altijd te zijn. 'Ik was best wel eigen
wijs en ik was beslist geen meeloper. Ik durfde tegen Michels in
te gaan. "ledereen is hetzelfde," had Michels gezegd bij zijn komst
in januari. Voor de vorst bestonden er schoenen met speciale
zolen voor een betere grip. Op het moment dat het begon te vrie
zen kregen alléén de eerste-elftalspelers die schoenen. Ik speelde
Elftalfoto van
Ajax 2. Boven
vanaf links: Ron
Boomgaard, Cees
de Wolf, Toon
den Boer, Arie
van Eijden, Barry
Hulshoff, Co
Meijer. Onder:
Salo Muller, Han
Meijer, Ruud
Suurendonk,
Werner Schaap
hok, Johan
Cruijff, Arnold
van Haren.
AJAX MAGAZINE OKTOBER/NOVEMBER 2002
