Foto: Yvonne Witte
middenvelder. Een mooie, rustige stilist.
Men vergeleek me met Gerrie Mühren,
ook qua uiterlijk. En net als Mühren liep ik
bij duurlopen vooraan.'
Toch kreeg Seegers niet altijd erkenning:
'Bij technisch begaafde voetballers denkt
het publiek al snel dat die geen mentaliteit
hebben. Als wij zien dat een bal uitgaat,
dan lopen we niet meer. Op de tribune
denkt men dan dat we lui zijn, maar het
had gewoon geen nut om te lopen. Een
wildebras gaat er wel achteraan met een
vergeefse sliding en oogst dan applaus. Dat
was niet bepaald mijn stijl.'
Gordijnen
Aanvankelijk zag het er goed uit voor
Seegers, maar een trainerswissel speelde
hem parten. 'Trainer Hans Kraay zag het in
me zitten. Jan Mulder zou afgekeurd
worden en ik zou hem te zijner tijd
vervangen. Ik trainde twee keer per dag
mee met de A-selectie.' Aan het begin van
het seizoen 1975-1976 werd Kraay echter
ontslagen. Hij moest plaats maken voor
'interim-trainer' Rinus Michels. Seegers,
die inmiddels een A-contract had, was daar
niet bepaald gelukkig mee: 'Michels stond
alleen maar achter de gordijnen. Dat
vergeet ik nooit meer. De gordijnen waren
half doorschijnend. Je kon niet van buiten
naar binnen kijken maar wel andersom. De
training werd door anderen gedaan, onder
wie Bobby Haarms en Hassie van Wijk. En
op een gegeven moment zei Michels alleen
maar dat ik terug was gezet naar het
C-team. Een uitleg was er niet. Dat is de
Ajax-school. Sociaal gezien was dat erg
slecht. Ik heb me vaak genoeg afgevraagd of
Michels mijn kwaliteiten wel kende. Hij gaf
me me immers nooit training. Als hij ze had
gekend, had hij kunnen aangeven wat er
verbeterd moest worden, maar het bleef stil.
'Simon Tahamata kwam voor mij in de
plaats. En Tahamata is een beste voetballer,
maar in die tijd kon hij een training niet
volhouden. Een corner kreeg hij niet voor
het doel. Dat ik terug werd gezet kwam
hard aan, maar ik stelde me niet brutaal
genoeg op. Dat dorpse voerde de
boventoon. In de tijd van Kovacs raadde
Haarms me al aan om me meer te
presenteren, meer mijn mondje te roeren.
Het is net als bij een receptie: je moet erbij
zijn, dan weten ze wie je bent.'
Toch waren er heus wel tekenen van
acceptatie. 'Hannie Das, ook van het
tweede, en ik zijn in 1975 met de A-selectie
naar Indonesië geweest. We werden met alle
egards ontvangen, maar het hotel was nogal
slecht. Er zaten hagedisjes tussen de luxaflex
en de mieren liepen over de nachtkastjes of
zaten in bad. De vrouwen van Krol en
Suurbier waren net als ik bang voor die
beesten. We wilden een ander hotel. De
organisatoren van de trip zeiden echter dat
alles vol zat. Daarop hebben de twee
vrouwen zich uitgegeven als stewardessen
en zo kregen ze uiteindelijk een nieuw,
prachtig hotel. Wim Suurbier zei daarop
tegen mij dat ik maar bij hem en Maya op
de kamer moest slapen. Hij regelde een bed
voor me, zei dat ik zijn zoon was. Kijk, zo
11-5-1975: MW-Ajax 0-0
Toeschouwers: 10.750
Scheidsrechter: Arie van Gemert
MW: Wever; Braam, Dijkstra, Lacroix,
Schrijnemakers; Kerstges, Streuer,
Dekker; Bonfrère, Smeets (78. Laine),
Colombain
Ajax: Schrijvers; Suurbier, Van Dord,
Dusbaba, Krol; Notten, Mühren,
Steffenhagen (46. Van Santen), Rep
(61. Seegers), Geels, Brokamp
sociaal en warm konden ze dus toch ook
zijn bij Ajax. Ze wisten ondertussen dat ik
een gediplomeerd kapper was en even later
heb ik bij een aantal dames de krulspelden
er nog ingezet.'
Vrije jongen
Vlak voor deze trip had Seegers op de
slotdag van de competitie tegen MW zijn
debuut gemaakt in het eerste. 'Ik was niet
zo zenuwachtig omdat het een uitwedstrijd
was. Ik moest wel wennen aan het gejoel
van het publiek. Het duel ging nergens
meer om. PSV was al kampioen. Maar in
mijn beleving was het toch een grote
gebeurtenis. Ik zat er toch bij. Ik viel een
half uur voor tijd in voor Johnny Rep. De
tijd was te kort om iets te laten zien. Ik kon
me handhaven. Ik heb nog geprobeerd om
een doelpunt te maken, want dan was de
naam Seegers gevestigd. En daar krijg je
zelfvertrouwen van.'
Onder Michels kreeg Seegers geen kansen
meer. 'In 1976 ben ik vertrokken naar
Heerenveen en twee jaar later speelde ik bij
Fortuna Sittard. Daarna voetbalde ik in
Bilzen in België, maar daar werd onder de
tafel betaald. Dat vond ik geen goede basis.
Mijn ouders, die nog in Naarden woonden,
tipten me dat er een baan vrij kwam als
sporthalbeheerder in Blaricum. En dat leek
me wel wat. Ik ben een vrije jongen, houd
niet van kantoorwerk. Ik belde naar de
sporthal en ik had meteen het gevoel dat ik
de baan zou krijgen. En dat klopte ook.
Moet je nagaan: ze namen niet iemand uit
de buurt maar mij, terwijl ik nog in
Limburg woonde. Ze betaalden me zelfs de
eet- en reiskosten. Dat had alleen te maken
met het feit dat ik een voormalige Ajacied
was. Ik werk er nu alweer 22 jaar.
'In 1996 was ik aanwezig bij het etentje ter
gelegenheid van het afscheid van de Meer.
Ik wilde toen toch weieens weten waarom ik
niet geslaagd was. Dat is me nooit gezegd.
Haarms wilde wel vertellen waarom. Toen
ik bij Ajax kwam, vond hij "dat we er weer
een hadden". Maar fysiek kwam ik tekort,
oordeelde hij.
Maar ach, één wedstrijd in het eerste van
Ajax is nog niet eens zo slecht. Er zijn er
heel wat die niet zo ver komen.
Achteraf gezien had er meer ingezeten als ik
brutaler was geweest. Maar dat is de ezel in
de kont kijken.'
146
AJAX MAGAZINE APRIL 2002
