Paspoort
Aan de club uit Lissabon, waar Dani met
een 4-jarig contract op zak dacht weer wat
zelfvertrouwen op te kunnen bouwen,
heeft hij dan ook geen al te goede
herinneringen. Hij arriveerde er september
2000, in de veronderstelling dat hij daar
een belangrijke speler zou worden. Maar
daar kwam weinig van terecht. Eind
november, nog geen drie maanden later,
vertrok hij alweer. 'Ik had daar a little bit of
a misunderstandingaldus Dani. 'Na een
paar maanden kwam er een nieuwe
president en een nieuwe coach en die
hadden ineens heel andere ideeën.'
Voor Dani, die ondertussen weer was
geschorst omdat hij zich weer veelvuldig in
het nachtleven had laten zien en daardoor
regelmatig te laat op trainingen verscheen,
was geen plek meer. 'Toen kreeg ik ineens
een aanbieding van Atlético. In eerste
instantie was ik niet geïnteresseerd. De
club deed het op dat moment heel erg
slecht. In de Segunda Division stonden ze
zo'n twintig punten achter op de plekken
die recht geven op promotie naar de
Primera Division. Maar Paolo Futre,
manager van Atlético, haalde me over. Dit
Volgens Dani is het Champions-Leagueduel tegen
Glasgow Rangers de beste wedstrijd die hij voor
Ajax speelde.
was precies een club voor mij, vertelde hij.
Eentje met ambities en eentje waar ik tot
mijn recht zou komen. Niet veel later heb
ik ja gezegd en heb ik hier voor een aantal
jaar getekend.'
Nabije toekomst
Vooralsnog heeft de grillige Portugees daar
nog geen moment spijt van gehad. 'We
staan dik bovenaan en normaal gesproken
geven we dit niet meer uit handen.
Daarom zijn we alvast bezig om een team
te bouwen voor komend jaar, zodat we dan
goed voor de dag kunnen komen. Want we
willen natuurlijk voorkomen dat we
meteen weer degraderen. Dat mag gewoon
niet meer gebeuren. Deze club hoort thuis
op het hoogste niveau en dat zullen we
laten zien ook. En daaraan wil ik graag
mijn steentje bijdragen. Daarom denk ik
ook dat mijn nabije toekomst in Madrid
ligt. Dat wil echter niet zeggen dat ik nooit
meer voor Ajax zou willen spelen. Graag
zelfs, maar ik weet niet of dat mogelijk is.
Als mijn contract bij Atlético afloopt, ben
ik bijna dertig. Normaal gesproken ben ik
dan te oud. Maar als Ajax me, om welke
reden dan ook, nodig heeft, dan kunnen ze
altijd bij me aankloppen. De deur staat
altijd voor hen open.'
Maar aan een terugkeer naar zijn geliefde
Foto: Louis van de Vuurst
Daniel da Cruz Carvalho, zoon van een filosoof,
wordt op 2 november 1976 geboren in
Lissabon. Nadat hij eerst de jeugdopleiding van
Sporting Lissabon heeft doorlopen en in 1994
zijn debuut heeft gemaakt in de hoofdmacht,
vertrekt hij al op vroege leeftijd naar het
buitenland. Zo wordt hij in het seizoen 1995-
1996 verhuurd aan het Engelse West Ham
United (negen wedstrijden, twee doelpunten)
om vervolgens in de zomer van 1996 de
overstap te maken naar Ajax. In Amsterdam
komt hij in vier seizoenen tot 98 officiële duels,
waarin hij zeventien maal scoort. Met Ajax
wordt hij éénmaal landskampioen en wint hij
twee keer de beker. In 2000 keert hij terug naar
Portugal en tekent hij een contract bij de
aartsrivaal van Sporting, Benfica. Maar net als
bij Ajax kan hij het in Lissabon niet waarmaken
en vertrekt hij ook daar - na slechts vijf duels -
voortijdig. Inmiddels speelt hij sinds november
2000 bij Atlético Madrid, dat uitkomt in de
Segunda Division.
Arena denkt Dani voorlopig niet.
Vooralsnog wacht Atlético Madrid, later
wellicht het WK. 'Maar dat laatste wordt
moeilijk,' geeft de Portugees, negenvoudig
international, eerlijk toe. 'Ik ben al een jaar
niet meer opgeroepen en ik weet niet of de
bondscoach me nodig heeft, hoewel ik van
mezelf weet dat ik een goed seizoen draai.
Ik scoor, geef assists en als ik inval laat ik
ook meteen wat zien. Ik zou dan kunnen
zeggen dat ik het verdien om te worden
opgenomen in het nationale team, maar
aan de andere kant: op mijn positie staan
natuurlijk al goede spelers, zoals Rui Costa.
Daarom hoef ik ook niet echt teleurgesteld
te zijn als ik uiteindelijk niet word
opgeroepen. Ik ben al blij dat ik nu weer
aan spelen toekom.'
