Misschien een flauwe vraag: was het vroeger
leuker
'Dat is moeilijk te zeggen. Hoewel ik
dagelijks tussen de jonge mensen in sta en
mij ook zo voel, heb ik weieens een beetje
heimwee. Alles wordt bij clubs in banen
geleid. Vroeger bestond er bijvoorbeeld
geen mixed zone. Toen was het
gemakkelijker, je wachtte gewoon bij de
kleedkamer en nodigde een speler uit voor
een gesprek. Bij een EK of WK zijn die
regels tegenwoordig heel scherp geworden.
Het was vroeger niet beter, maar wel
aangenamer. Het circus was
overzichtelijker. Ik ga mijzelf nu niet meer
tussen tientallen journalisten rond een
trainer verdringen om een bepaalde
uitspraak los te krijgen. Daar heb ik geen
zin meer in.'
Film en theater
In een eventueel nieuw programma van
Kees Jansma zouden de volgende
onderwerpen aan bod kunnen komen:
politiek, film en theater, om er een paar te
noemen. Jansma: 'Mensen die mij goed
kennen, weten dat ik van jongs af aan een
groot film- en theaterliefhebber ben
geweest. Dat heeft ongetwijfeld met mijn
jeugd in Amsterdam te maken, waar we al
op jonge leeftijd werden meegenomen
naar het theater. Ik ben een regelmatig
bezoeker van Carré. Mijn vrouw heeft
dezelfde hobby, we reizen graag naar grote
steden in de wereld om de nieuwste
musicals te zien. Mijn broer is film- en
toneelrecensent bij de Haagsche Courant,
al net zo lang als ik in de sport zit. Wij
hebben belangstelling voor eikaars
onderwerpen in het werk.
'Ik heb gelukkig altijd tijd gevonden voor
de invulling van mijn hobby's. Zeven
dagen in een week zijn er veel. Mijn vrouw
heeft een goede baan bij de politie, we
hebben het allebei erg druk. In de
sportjournalistiek zijn er heus momenten
waarop het minder druk is. Ik kan redelijk
goed afstand nemen van mijn werk,
hoewel ik thuis duizend televisiekanalen
heb waar ik regelmatig naar kijk.'
Een terugkerende persoon in interviews
met Kees Jansma is zijn vader. Ook in dit
verhaal is hij aanwezig. Jansma: 'Die liefde
geldt niet alleen voor mijn vader, maar ook
voor mijn moeder. We hebben een
fantastische familieband. Mijn ouders zijn
in januari 2002 zestig jaar getrouwd. Mijn
vader heeft mijn broer, mijn zus en mij
altijd heel goed begeleid, met alles. Mijn
moeder deed dat ook, maar minder met
het voetbal, omdat ze daar niet zo'n band
mee heeft. Ik bel mijn vader nog altijd op
na een uitzending. Hoe vond je het, vraag
ik hem dan. Hoor ik dan: Ja hoor, dat was
wel aardig, direct gevolgd door een:Wat ga
je morgen eigenlijk doen?, dan weet ik
voldoende: het was helemaal niets. En ik
moet het hem nageven, hij heeft altijd
gelijk.'
164
AJAX MAGAZINE JANUARI 2002
