ARIEPEWir
niet, daarvoor ging het te gemakkelijk. Ik
hoefde niet per se profvoetballer te
worden. Ik vond het leuk, maar was er niet
zo mee begaan. Mijn maatschappelijke
carrière vond ik veel interessanter. Ik was
directeur luchtvracht van een
internationaal expeditiebedrijf. Op mijn
28ste besloot ik te stoppen met voetballen.
Niet zozeer omdat ik geen zin meer had,
maar ik wilde het risico niet lopen dat ik 's
zondags geblesseerd raakte waardoor ik op
maandag niet naar mijn werk zou kunnen.
Dat kon ik me niet veroorloven. Ik ben
toen gaan tennissen, en dat doe ik nog
steeds. In de luchtvracht ben ik altijd
blijven werken. Sinds 1993 heb ik een
internationaal logistiek bedrijf. Dat bedrijf
is helemaal van mezelf. Daarvoor was ik
altijd in dienst als directeur bij een bedrijf.
'Andere spelers uit mijn tweede elftal
hebben wel hun weg gevonden in het
voetbal, bij andere eersteklassers: Jan
Fransz, Henk Koning, Jaap van Veen
waren niet geschikt voor Ajax 1, maar
konden bij andere clubs goed mee. Ik was
te veel Ajacied om naar een andere club te
gaan, hoewel ik één keer na een ruzie bij
AFC ben gaan kijken. Maar dat was niks
voor mij. Ik kwam uit een typisch Ajax-
gezin. Alles stond in het teken van de club.
Als baby lag ik in de armen van de
vrouwen van de bestuursleden op de
tribunes. Op mijn achtste kon ik lid
AJAX MAGAZINE JANUARI 2002
149
