staat vast dat Grim eerste keeper is, of hij
nou een fout maakt of niet. Dat is een
bepaald vertrouwen dat je iemand geeft.
Dat heb ik in Argentinië gemist. De
volgende wedstrijd zat ik met "zo'n
gezicht" op de bank. Ik kreeg wel te horen
dat als ik beter zou trainen dan Coutinho,
ik weer zou spelen. Ik trainde beter, dat
vond de keeperstrainer ook, maar ik heb
geen wedstrijd meer gespeeld. Coutinho
maakte geen fouten en als je geen fouten
maakt, blijf je staan. Dat was dus
ongelukkig voor mij. Ik heb ervan geleerd
dat je een manier moet vinden om met
kritiek om te gaan. Je moet altijd in jezelf
geloven en denken dat je de beste bent.
Heel belangrijk is ook dat je voor jezelf het
gevoel hebt dat je er alles aan gedaan hebt
om te spelen, maar dat het desalniettemin
niet gelukt is.'
Geloof
Het is bewonderenswaardig dat beide
jonge spelers aan een negatieve ervaring
een positieve draai hebben kunnen geven.
Ze hebben karakter getoond. Iets wat
volgens Didulica overigens typisch
Australisch is.
'We hebben de reputatie dat we nooit
opgeven, veerkrachtig zijn en tot het
uiterste gaan. De Nederlanders hebben die
karaktereigenschappen nooit nodig gehad,
Foto: Louis van de Vuurst
want ze zijn altijd superieur op technisch
gebied. Australiërs hebben karakter nodig
om een gebrek aan techniek te
compenseren.'
Didulica voelt zich Australiër maar is trots
op het Kroatische erfgoed van zijn vader en
voelt zich daarmee verbonden. Hij gaat
ook vaak naar Kroatië en is daar laatst nog
op zomervakantie geweest.
'Ik heb de cultuur van Kroatië in me. De
Europese way of life,' zegt de Australiër.
'Australië is zeer multi-cultureel. Je hebt er
bijvoorbeeld een Italiaanse, een Griekse en
ook een Kroatische gemeenschap. Waar ik
woonde en waar mijn familie woont, zijn
een heleboel Kroaten. Ik ga naar de
Kroatische katholieke kerk. In Amsterdam
ben ik nog niet naar de kerk geweest. Ik
weet ook niet of die bestaat hier.
Nederlanders zijn niet zo spiritueel
ingesteld. Ik respecteer mijn geloof. Het is
prettig om in iets te geloven. En het is fijn
om af en toe stil te staan bij het feit dat je
dankbaar moet zijn voor je gezondheid en
geluk. Ik heb ook wat aan mijn geloof in de
wedstrijd. Ik bid voor een wedstrijd. De
avond ervoor en in de kleedkamer. Dan
bid ik dat alles goed zal gaan, dat niemand
geblesseerd raakt. Ik kan me best
voorstellen dat iemand die niet in God
gelooft, mij vindt raaskalken. Maar het is
wat je gewend bent door een bepaalde
'Je moet
altijd in jezelf
geloven en
denken dat
je de beste
bent'
opvoeding. Ik denk wel dat het voor
topsporters belangrijk is om je ergens aan
op te trekken. De meeste topsporters zijn
dan ook heel gelovig. Ik dank God elke dag
voor het feit dat ik profvoetballer ben
geworden en niet hard hoef te studeren of
in een fabriek hoef te werken.'
Bevoorrecht
Stekelenburg heeft geen god nodig om
dankbaar te zijn voor het bevoorrechte
leven dat hij leidt als profvoetballer.
'Je moet wel zorgen dat je normaal blijft
doen, maar dat gaat mij prima af. Ik ben
toch niet beter dan iemand die aan dat
andere tafeltje in het café zit? Ik heb alleen
het voorrecht dat ik bij deze mooie club
mag voetballen. En daar ben ik heel trots
op. Mijn maatjes Johnny (Heitinga) en Raf
(Van der Vaart) en ik geven niet om het
grote geld. Er zijn jongens die dat wel
doen. Ik snap dat niet, ik heb het nu ook
goed en ik hoef nooit rood te staan op de
bank. Je krijgt goed betaald voor je hobby.
Je krijgt een goede boterham en je kan hem
zelfs dubbel beleggen. Waarom zou je naar
Juventus gaan om je boterham met vier
potten jam erop te kunnen smeren? Ik ga
ook niet met mijn auto met het raam open
en de muziek keihard aan rondrijden,
zodat iedereen ziet in wat voor een auto ik
rijd. Ik ga ook niet rondbazuinen wat ik
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 2001 33
