Foto's: Yvonne Witte
geconcludeerd dat Ajax de beste kansen
moest hebben om te winnen. De laatste
keer dat Ajax in competitieverband in
Amsterdam van Feyenoord had verloren
was op 17 mei 1987 in het Olympisch
stadion. Toen werd het 3-1 voor de
Rotterdammers. Daarna werden het
allemaal gelijke spelen of overwinningen
voor Ajax. Het rijtje 4-1, 2-0, 3-0, 4-0 en
6-0 is om in te lijsten, maar dat is allemaal
historie. De realiteit was dat Ajax de
zoveelste kans kreeg om de Rotterdammers
met een overwinning wel heel dicht te
naderen en zelfs, met de inhaalwedstrijd
tegen Vitesse nog in het vooruitzicht, de
tweede plaats nog steeds binnen
handbereik had. Daar kwam nog bij dat
Feyenoord de afgelopen weken bepaald
niet in goeden doen was. Het had acht van
de laatste veertien competitieduels
verloren, maar ook Ajax kende zo zijn
problemen en had eveneens wisselende
successen geboekt. Onzekerheid dus troef
aan beide kanten en de ploeg die zijn
zenuwen het beste in bedwang zou kunnen
houden maakte een goede kans de
wedstrijd te winnen.
Ajax begon uitstekend met snel en
aanvallend spel dat al kort na de aftrap
vruchten had kunnen afwerpen als de
kopbal van Chivu niet op de lat maar in
het doel was beland. Kort daarna kwamen
de Rotterdammers echter op voorsprong
door onvoldoende ingrijpen van onze
defensie. Feyenoord kon er maar kort van
genieten want binnen tien minuten stond
Ajax op voorsprong door twee prachtige
goals van Shota Arveladze op aangeven van
Pius Ikedia en Cedric van der Gun. De 2-1
voorsprong was volledig in
overeenstemming met de krachten in het
veld en eigenlijk was het wachten op de
genadeklap voor Feyenoord. De
Rotterdammers werden feitelijk min of
meer weggespeeld maar Ajax zag geen kans
dat in nog meer doelpunten uit te drukken.
'Ik was blij dat het in de rust maar 2-1
stond. We werden in de eerste helft
overlopen door Ajax,' moest Bert van
Marwijk erkennen. Co Adriaanse vond
meer dat Feyenoord overspeeld werd. 'Als
Van der Gun of Yakubu de kans op 3-1
had benut, was de wedstrijd al in de eerste
helft gespeeld. We konden ons positiespel
goed uitvoeren. We hielden achterin
Yakubu over en het spel was prima.
Hoewel we domineerden, waren we
defensief ook kwetsbaar. Feyenoord kwam
één keer over de middenlijn en het was
meteen een doelpunt.'
Ontluisterend
Heel anders ging het na de rust met voor
Ajax jammerlijke gevolgen. De
verdediging, toch al niet de meest sterke
linie van het elftal, kreeg het plotseling een
stuk zwaarder te verduren doordat de
aanvallende impulsen van Feyenoord
sterker werden en Ajax nog steeds volop op
de aanval speelde, met alle risico's van
dien. Met nog een half uur te spelen lukte
het Feyenoord de achterstand om te zetten
in een 3-2 voorsprong. Vervolgens ging
Ajax nog meer op de aanval spelen om
tenminste nog een gelijkspel uit het vuur te
slepen. Dat is altijd gevaarlijk, want in zo'n
Na vijf weken niet gespeeld te hebben, kreeg
Cristian Chivu kramp aan het eind van Ajax -
Feyenoord.
Richard Witschge geeft aanwijzingen in de
verloren Klassieker.
situatie is balverlies dodelijk, en dat bleek.
Wat er bij de vierde tegengoal gebeurde
was ontluisterend, vooral voor Fred Grim
die plotseling drie Feyenoord-spelers
ongehinderd op zich af zag komen terwijl
heel Ajax zich op de helft van Feyenoord
bevond. Het Rotterdamse trio kon
opstormend richting Grim doen wat het
maar wilde. Het werd de nekslag voor
Ajax. Nog even veerde de ploeg op toen
Shota Arveladze zijn derde doelpunt
scoorde, maar dat gebeurde vijf minuten
voor tijd. Alleen Rafael van der Vaart,
ingevallen voor Chivu, kwam nog een keer
in stelling voor de gelijkmaker maar hij
schoot net over het doel. Een gelijkspel zou
onze ploeg zeker hebben verdiend, maar
het zijn nu eenmaal de kille cijfers die
overblijven en de boeken ingaan.
Grote domper
Voor de vijfde maal had Ajax nagelaten
zich naar de tweede plaats te spelen. Voor
AJAX MAGAZINE JUNI 2001
