Ajax A1 met Edwin
Bakker tweede van
rechts op de voorste
rij. Staand, zesde van
links Marco van
Basten, vierde van
rechts Stanley Menzo.
snel voorbij. De week erop speelde ik weer
in het tweede. De trainers vonden het
allemaal wel leuk en aardig dat ik gescoord
had, maar liever had men mij iedere week
progressie zien maken, zodat ik vaker kon
invallen. Nu speelde ik weer in het tweede,
waar ik meer te maken kreeg met jaloezie
en afgunst. Als je een bal verkeerd schoot,
hoorde je: "Moet jij zo nodig zondags in
het eerste voetballen?" Nee, echte vrienden
was je niet met elkaar. De jongens die in de
jeugd na het einde van het seizoen Ajax
moesten verlaten, steunde je niet. Zo
sociaal waren de spelers onderling niet. Die
keiharde mentaliteit heb ik nu nog. Af en
toe ben ik nog te hard. Misschien heeft dat
wel met de Ajax-opleiding te maken.'
Die hardheid was misschien een reactie op
het feit datje bij Ajax ook te bescheiden was.
Bescheidenheid kan een heel mooie
karaktertrek zijn, maar die wordt bij Ajax
misschien niet altijd op prijs gesteld. Als
reactie daarop ging jij juist de andere kant
op, de kant van de hardheid in de omgang
met mensen.
Bakker: 'Zo had ik het nog niet bekeken.
Maar ik denk dat je gelijk hebt. Mensen
zeggen weieens tegen me dat het soms net
lijkt of ik niemand zie staan. Dat is niet
altijd zo, ik kijk alleen eerst de kat uit de
boom. En ik houd ook niet van geslijm.
Daar ergerde ik me altijd dood aan bij
Bakker als speler van Ajax 2.
Ajax, aan van die jongetjes die vreselijk
aardig tegen een trainer doen, of
overdreven hun best deden op de training.
Die bleven zichzelf niet.'
Beenbreuk
Terug naar het seizoen 1982-1983. Bakker:
'Ik had aan het eerste geroken, en dan
komt er een moment dat je iedere week
wilt voetballen. Bij Ajax zeiden ze tegen
me: "Als je nog één jaartje in het tweede
blijft, krijg je je kans heus wel." Dat geduld
had ik niet meer. Ik liet me een jaartje
verhuren aan Willem II, dat in de eerste
divisie speelde. In het begin had ik nog de
hoop dat ik Ajax kon laten zien dat ze me
moesten terugnemen. Ajax kwam me een
paar keer bekijken bij Willem II. Ik speelde
redelijk tot goed, net als in Jong Oranje.
Maar teruggaan naar Ajax had geen zin
gehad, dan was ik weer in het tweede
terechtgekomen. Ajax vond dat jongens als
Van 't Schip meer progressie hadden
gemaakt. In overleg is besloten dat ik beter
naar een andere club kon gaan. Ik had de
keuze uit verschillende clubs in Nederland,
Spanje en België. Ik koos voor
FC Groningen. Hun voorzitter, Renze de
Vries, wilde een topteam neerzetten. Dat
trok me wel. Ik heb er vier jaar gezeten,
waarvan ik de eerste twee seizoenen
geregeld gespeeld heb. Maar ook daar had
ik meer moeten brengen. Met een
leerschool als die van Ajax moet je bij
Groningen de pannen van het dak spelen.
spelers in het veld te prikkelen, dat ze meer
hun best moeten doen. Uiteindelijk mocht
ik er het laatste kwartier toch in. Dan gaat
er wel iets door je heen. Het was
schitterend. De mensen op de tribune
hadden zoiets van "wie is dat nu weer?"
Geregeld debuteerden in die jaren grote
talenten. In het begin was ik op van de
zenuwen, maar ik maakte zelfs een
doelpunt. Uit een lange pass van Rijkaard
kon ik de bal in een leeg doel schieten.
'Ik heb een paar dagen volkomen in een
roes geleefd. De hele familie was gek van
mijn succesvolle debuut. Maar die film was
minimum
iiiiiiiiini
int mh .mi
M' .M<l .1111
AJAX MAGAZINE JUNI 2001
