'We hebben vanaf het begin gezegd
een groot probleem is, kan ik als voorzitter
van de vereniging en van de Raad van
Commissarissen mijn zegje doen. Het kan
niet meer zo zijn dat de voorzitter in zijn
vrije tijd gaat bepalen wat er met de club
moet gebeuren en zich met alle
medewerkers bemoeit. Voor het personeel
op het kantoor is het goed dat er een
directeur is. Dat geeft duidelijkheid. Voor
alles wat verder bij Ajax hoort, zoals de
sponsors en de supporters, is dat
moeilijker te begrijpen. Zij hebben tijd
nodig de nieuwe rol van de voorzitter te
aanvaarden.'
Gebonden handen
De nieuwe rol van de voorzitter houdt hem
dus op afstand van de dagelijkse gang van
zaken, die in handen is van de directeur.
Vandaar ook dat Van Praag gestopt is met
zijn rubriek 'Van de voorzitter', want de
voorzitter is niet langer de traditionele
leider van de voetbalclub die in het
clubblad zijn mening ten beste geeft. Nog
niet iedereen is er helemaal aan gewend, en
dat geldt zeker ook voor Van Praag zelf.
Bloed, zweet en tranen - soms van vreugde,
soms van verdriet - investeerde hij in de
club, dan valt het niet mee om afstand te
nemen. Hoe zat hij bijvoorbeeld bij Ajax -
Feyenoord op de tribune?
Van Praag: 'Daar zit ik dan best
gefrustreerd naar te kijken. Want, even los
van de uitslag en alle andere
gebeurtenissen rond de wedstrijd, mijn rol
is er niet gemakkelijker op geworden.
Natuurlijk kan ik zeggen: lekker, de
professionals doen het werk en mijn taak
als commissaris is adviseren en
controleren. Vroeger, als het met de club
sportief minder goed ging in de ogen van
het bestuurslid Michael van Praag, kon ik
direct actie ondernemen. Je praatte erover
tijdens de bestuursvergadering op dinsdag,
met de collega-bestuurders kon je
besluiten om een gesprek met de trainer
aan te gaan. Of ik deed dat desnoods
alleen. Bij hoge uitzondering hebben we
ons als bestuur zelfs een keer tot de spelers
V M* m - V
