rond Wouters en zag hij uiteindelijk de
man die hem als directeur opleidingen
destijds de kans had geboden, terug als
trainer van de A-selectie. In januari van dit
jaar haalde Co Adriaanse hem binnen die
A-selectie.
Kanu: 'Eindelijk kan ik laten zien wat ik
kan op de plaats die er toe doet. Er spreekt
vertrouwen uit dat ik bij de A-selectie ben
gevoegd. Dat gebeurt natuurlijk niet als de
trainer denkt dat het nooit wat gaat
worden. Als hij dat gevoel kennelijk heeft
en je hebt vertrouwen in jezelf, dan is dat
een mooie situatie om verder te groeien.
En dan kan er een andere rechtsback
gekocht worden of op proef komen, maar
dat doet niets af aan mijn eigen
vooruitgang. Ik maak nog steeds fouten, in
de wedstrijd en op de training, en daar
moet ik dus aan werken. De trainer zegt
me steeds: laat me maar wat zien. En dat
probeer ik dan.'
Onnodig risico
Af en toe maakt Adriaanse een wanhopige
indruk als hij Kanu's verrichtingen
gadeslaat. Het lijkt er weieens op dat hij
van zijn rechtsback eerder te veel dan te
weinig ziet. Zo uitbundig als Nwankwo het
doet, gaat het bij Christopher niet, maar de
vrijmoedigheid waarmee het balbezit door
de rechtsback wordt gevierd en de
lichtzinnigheid waarmee het einde van dat
balbezit soms wordt ingeleid voeden de
twijfels op de bank evenzeer als die op de
tribune. Kortom: wat is het dan wat de
trainer wil zien van een rechtsback?
Kanu: 'Hij wil zien dat ik mijn taak goed
uitvoer. Mijn grootste fout is dat ik op
sommige momenten de bal nog te
gemakkelijk kwijtraak. Dat moet eruit.
Voor een rechtsback is balverlies een
doodzonde. Het zit in mijn spel opgesloten
dat ik soms onnodig risico neem. Daar
wijst de trainer me vaak op. In de training
en tijdens en na wedstrijden. Ik wil hem
graag bewijzen dat ik het kan.'
Is het moeilijk om als verdediger te denken?
Kanu: 'Natuurlijk is het moeilijk om als
een verdediger te denken als je altijd een
middenvelder bent geweest die vooral aan
aanvallen dacht. Als je voor de lol voetbalt,
gaat het om doelpunten en mooie acties;
mensen voorbij komen. Nu ik op de
Foto: Gerard van Hees
rechtsbackpositie terecht ben gekomen,
moet ik me op andere dingen richten.'
Is het dan nog wel steeds leuk om te
voetballen?
Kanu: 'Ia, dat wel. Ie moet alleen de
voldoening uit andere dingen halen. En je
kunt wel weigeren om verdediger te
worden, maar dat zou hetzelfde zijn als
weigeren om in Ajax 1 te spelen. Daar gaat
het in eerste instantie om: zo hoog
mogelijk komen. Als ik op straat een
partijtje zou spelen, is er niemand die me
verbiedt om de gekste dingen te proberen
die ik kan bedenken. Maar ik speel hier
niet op straat. Dit is mijn vak, mijn werk.
Als je mee mag doen, ben je allang blij. En
of je nou als middenvelder goed speelt of
als verdediger; er is maar één streven: goed
spelen. Iets anders is of het een
gemakkelijke beslissing is om te nemen. Als
je jezelf altijd als aanvallende middenvelder
hebt gezien, en een trainer ziet meer een
verdediger in je, dan is dat iets waarvan je
weet dat het onomkeerbaar kan blijken. Als
je de keuze maakt om het achterin te
proberen, dan moet je je daar volledig aan
geven. Dat betekent misschien ook wel dat
door dit inzicht van een trainer de loop
van je carrière drastisch verandert. Vanaf
die keuze word je gezien als verdediger.
Een andere club komt dan alleen bij je als
ze een rechtsback zoeken. Als een andere
trainer een linksbuiten in me had gezien en
mij daar had neergezet was ik misschien
voor de rest van mijn loopbaan
linksbuiten. Daarom moet je goed
'Eindelijk kan
ik laten zien
wat ik kan op
de plaats die
er toe doet'
nadenken over zo'n mogelijkheid die je
wordt geboden. Dan gaat het erom of je
denkt dat deze trainer gelijk heeft in zijn
analyse van jouw kwaliteiten. Het feit dat
ik nu rechtsback speel, vormt mijn
antwoord. Nog altijd is voetbal leuk. Want
ik ben een rechtsback met aanvallende
kwaliteiten. Zeker bij Ajax kan je daarmee
uit de voeten. De trainer weet dat hij me
ook op het middenveld kan inzetten. Dan
pas ik me zonder moeite aan.'
Heimwee
Vroeger zal Kanu nooit gedacht hebben
aan de mogelijkheid dat iemand hem er
nog eens van zou kunnen overtuigen dat
hij verdediger was. Zo nu en dan moet zich
toch een weeïge golf van heimwee
aandienen. Heimwee naar het onbevangen
idee waarmee de jongste Kanu zich als
talentvolle aanvallende middenvelder
voegde bij het Ajax van zijn mateloos
populaire broer. Maar aan sommigen is de
nostalgie niet besteed.
Kanu: 'Ik moet eerlijk zeggen dat ik me
niet zo heel veel meer kan herinneren van
hoe het toen ging. Toen was alles nieuw. Ik
heb er in de BI van gedroomd dat ik ooit
in het eerste van Ajax zou spelen. In de tijd
dat ik dat droomde was het heel gewoon
dat Ajax in de Champions League speelde.
Nu mijn droom begint uit te komen, is de
Champions League ver weg. Voor mijn
eigen motivatie maakt dat niets uit, maar
het streven is zo hoog mogelijk spelen. Ik
droomde er ook van om met mijn broer in
een elftal te spelen. Ook dat is anders
AJAX MAGAZINE APRIL 2001 33
