'Youp is groot geworden in zijn
vak en groot gebleven in zijn hart,
iets wat je niet van iedereen
kunt zeggen'
de tweede keer dat ik op tv kwam. Een paar
dagen later stond ik in de rij in de
supermarkt te wachten en schreeuwde een
vrouw uit: "Hé, was jij van de week niet op
de televisie?" Ik geneerde me dood, want
iedereen keek mijn richting op. In mijn
mandje lagen naast een krant en wat
andere dagelijkse boodschappen ook
tampons. Ik heb alle boodschappen op de
band gelegd, maar het mandje met de
tampons teruggelegd. Ik wilde niet dat al
die mensen zagen dat ik tampons kocht.
'Gelukkig heeft bekender worden ook
voordelen. De herkenning leidt vaak tot
erkenning en dat ervaar ik natuurlijk als
heel prettig. Als mensen op me afstappen
en zeggen dat ze een leuke column van mij
hebben gelezen, ga ik daar helemaal van
gloeien.'
De voorbeelden
'Ik vind Paul van Vliet en Herman van
Veen waanzinnig, maar ook Youp van
't Hek en Freek de Jonge. Toen ik net in
Nederland was, kon ik Freek en Youp nog
niet goed volgen. Maar vanaf de dag dat ik
ze wel kon volgen, was ik meteen vol
bewondering. Youp is bij mijn show in
Bellevue geweest, dat beschouw ik als een
grote eer. Na afloop kreeg ik een fles
champagne met het bericht
"complimenten van Youp van 't Hek".
Maar ik was helemaal teleurgesteld, omdat
hij er niet zelf was. Ik wist namelijk dat hij
in de zaal had gezeten en was daardoor
heel nerveus. Mijn microfoonplakkertje
liet zelfs los doordat ik hevig aan het
zweten was. Ik speelde heel slecht die
avond. Nadat ik me had omgekleed, liep ik
- nog steeds teleurgesteld - naar café De
Smoeshaan aan de overkant. En daar stond
hij te wachten. Ik was helemaal gelukkig. Ik
vertelde dat ik de show die avond had
verknald omdat ik wist dat hij in de zaal
zat. Maar hij reageerde heel fair. Gaf
precies aan wat hij wel en niet goed aan
mijn show vond. Dat gesprek was voor
mijn carrièrestart een heel bijzondere
gebeurtenis. Hij is groot geworden in zijn
vak en groot gebleven in zijn hart, iets wat
je niet van iedereen kunt zeggen.'
Ischa AAijer en Het Parool
'Ischa Meijer heeft veel voor mij betekend.
Mijn eerste radio- en televisie-ervaring
waren bij hem. Via hem heb ik weer andere
mensen leren kennen en ben ik bij de
VPRO-radio terechtgekomen. Ik geloof
erin dat bepaalde gebeurtenissen een reden
hebben. Daarom denk ik dat mijn eerste
ontmoeting met Ischa Meijer op het
Rembrandtplein een reden heeft gehad. Hij
heeft ervoor gezorgd dat de sneeuw een
sneeuwbal werd, maar daarna heb ik zelf
van die sneeuwbal een sneeuwpop
gemaakt. Ischa heeft ook mijn liefde voor
Het Parool gecreëerd. Belde hij op (begint
nu een snel pratende Ischa Meijer te
imiteren): "Zeg, ga even snel Het Parool
kopen want ik heb een column geschreven
over je flaporen." Ik kende Het Parool
helemaal niet en vond het meteen een
leuke krant. Ik werk er nu drieëneenhalf
jaar en geloof in mijn columns. Ik vind
mezelf geen topschrijver, je kunt me ook
niet vergelijken met een echte literaire
schrijver. Wat ik schrijf, zijn
levensverhalen. Over mijzelf en over
anderen. Het is allemaal echt. Ik denk dat
dat veel lezers raakt. Ik krijg gelukkig veel
brieven en e-mails.'
Multiculturele samenleving
'Het woord multiculturele samenleving
klinkt bij mij altijd te multicultiik vind het
te zwaar. Waar het om gaat, is respect
hebben voor eikaars gewoonten en
eigenschappen. Je moet ook niet alles op de
cultuur afschuiven. De mensheid is geen
product van de cultuur, maar de cultuur is
een product van de mensheid. Sommige
culturen zijn vastgeroest. Nederlanders zijn
wat liberaler dan bijvoorbeeld Turken,
Marokkanen en Spanjaarden. Waar ik me
echt zorgen om maak, zijn de witte en
zwarte scholen. Want hoe kunnen we leren
samenleven als we niet eens samen kunnen
studeren? We mogen nu alles samen doen,
er is geen apartheid meer, maar
ondertussen willen we alles zo graag apart
doen. Onder het mom van het behoud van
je eigen cultuur. Maar als ik ooit een kind
op de wereld zet, wil ik niet dat het naar
een witte of zwarte school gaat. Als zulke
zaken in mijn hoofd malen, denk ik al snel:
ik wil geen kinderen, want ik weet niet
waar mijn kind op school moet.'
172
AJAX MAGAZINE APRIL 2001
