'HETWASqEWAAqP GM
IN ZÖ'N WEDSTRIJJP TWEE
ZULKE ERVAREN SPELERS
ERBUITEN TE LATEN,
MAAR HET WAS EEN
PGEBEWUSTE KEUZE'
dat tegen. Je hoeft er nooit echt heel erg
hard voor te knokken. Zeker niet als je
toch wel wint. Dat is ook iets dat Wouters
mij altijd terecht heeft verweten, dat ik dat
niet kon. Maar bij Den Bosch is het wel
beter geworden. Het is er nog niet
helemaal uit. Dat zal misschien ook nooit
helemaal lukken, maar het is wel beter. En
het ging ook om omschakeling. Van
verdediging naar aanval lukt nog wel, maar
andersom is niet mijn sterkste punt. Bij
Den Bosch kon dat dus gewoon niet. Daar
moest je bij balverlies heel snel terug in de
stelling. Ik al helemaal omdat ik op het
middenveld speelde. Ik was controlerende
middenvelder, dus ik liep het grootste deel
van de wedstrijd achter mijn directe
tegenstander aan. Dat heeft me geen kwaad
gedaan.
'Den Bosch oogt wat kleiner dan Ajax. Dat
is ook zo. Als je moet trainen kleed je je om
in het stadion en dan moet je een kwartier
rijden naar het trainingsveld. Dat maak je
hier niet mee. Aan de andere kant was alles
heel goed geregeld. Iedereen was heel
vriendelijk. Iedereen kende elkaar ook
goed. Organisatorisch was het prima.
Wotte en Van Gr ins ven hadden het
allemaal goed op de rails.'
Dus schrok je je rot toen het er allemaal toch
niet zo goed geregeld bleek?
Van der Gun: 'Daar schrok ik inderdaad
enorm van. Ik was hoe dan ook niet bij
Den Bosch gebleven. Adriaanse had me
dan aan bijvoorbeeld Willem II willen
verhuren, maar niet aan een Toto-
divisieclub. Maar zelf twijfelde ik nog wel.
Ik had vertrouwen in Mark Wotte en het
zat allemaal heel goed in elkaar. Ik wilde op
zich best blijven. Ze hadden heel goede
toekomstplannen. Maar dat donderde dus
in een keer in elkaar. Ik stond te kijken van
de financiële problemen waar de club
plotseling in terecht was gekomen. Die
voorzitter, Hans Brus, was toch een
vermogend man. In een keer was dat hele
toekomstplan verleden tijd.'
Heb je daarover nog contact gehad met je
toenmalige collega's?
Van der Gun: 'Nee.'
Heb je het met Scholten weieens over Ajax
gehad?
Van der Gun: 'Nee, eigenlijk ook niet.'
Wie de jeugd heeft
Feyenoord is het, Ajax wordt het. Klopt dat?
Van der Gun: 'Misschien wel. Het lijkt
erop dat Ajax het kan worden. En het lijkt
er ook op dat Feyenoord het is, als je naar
de ranglijst kijkt. Wij moeten rijpen en
fysiek sterker worden. Maar je moet altijd
afwachten wie er blijft en wie er gaat. Zo'n
speler als Chivu is ook nog jong, maar heel
erg belangrijk. Als we tijd van leven
hebben, kunnen we heel goed worden.'
Verbazingwekkend waren de quotes die
Adriaanse afscheidde na afloop van weer
een verloren wedstrijd. Het welwillende
enthousiasme waarmee hij iedere
willekeurige televisie-interviewer gelijk gaf
in zijn dodelijke analyse van het Ajax-spel
deed onheilspellend aan. Er moest iets
achter zitten; een diepere laag, onhoorbaar
voor de argeloze consument. Maar wat?
Dat bleek toen de camera's in een shot
Winter en Witschge onder een plaid op de
reservebank vingen. Zij waren de
vormgevers van het spel dat eerder als
onvoldoende was gekwalificeerd. Het is
andermaal een geniale strategie, waar
Machiavelli een puntje aan zou kunnen
zuigen. Of anders is het een wel heel
vergezocht toeval. In ieder geval werd het
na de binnen- ook de buitenwereld
duidelijk dat er schoon schip werd
gemaakt. Adriaanse heeft definitief voor de
toekomst gekozen. Ook met hoofdletters:
De Toekomst.
Van der Gun: 'Dat idee heb ik wel. Toen
Witschge en Winter op de bank kwamen,
was dat een duidelijke keuze. Hij heeft al
heel vaak gezegd dat hij de jeugd een kans
wil geven. Hij wil dat de jeugd Ajax 1 weer
successen gaat brengen. Nu valt het erg op
omdat we van Feyenoord verliezen. Maar
voor hetzelfde geld worden die twee
doelpunten wel goedgekeurd en win je die
wedstrijd - ook al was Feyenoord beter.
Dan hoor je er niemand over. Het was
gewaagd om in zo'n wedstrijd twee zulke
ervaren spelers erbuiten te laten, maar het
was een doelbewuste keuze.'
Van der Gun maakte Adriaanse ook als
directeur opleidingen mee. Op
achtereenvolgens Voorland en De
Toekomst was er een voelbaar respect voor
Adriaanse. Angst ook. Het was iedereen
duidelijk dat het met hem slecht peultjes
eten was. Van hoog tot laag werd het als
hinderlijk ervaren dat hij als geen ander in
staat was om fouten, gebreken, missers,
oplossingen en doelstellingen te
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 2001
