'Ik ben nu 58 en het is mooi geweest. Ik ga niet nog een keer de koffer pakken' Foto: Louis van de Vuurst kampioen geworden waren, heb ik bij Feyenoord al aangekondigd dat het definitief mijn laatste jaar als trainer zou worden. Ik was 57 en begon aan mijn 35ste jaar als trainer. Ik heb altijd het idee gehad: op mijn 55ste stop ik. Ik weet nu dat het niet leeftijdgebonden is. Ie moet er klaar mee zijn, de innerlijke rust gevonden hebben die ik bij Vitesse nog niet had. Maar noodgedwongen opbracht omdat men vond dat ik meer zou betekenen in het management. Vorig seizoen heb ik gevoelsmatig de beslissing genomen: het is mooi geweest na 35 jaar. Elke nieuwe groep spelers wasweer vijf jaar jonger, ik inmiddels weer vijf jaar ouder. Een verschil va tien jaar. De afstand werd steeds groter. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik heel veel binding had met mijn spelers. Ze begreep, overal met ze over kon praten. Ik heb wel eens een beetje sentimenteel gezegd: ik moet van mijn spelers kunnen houden, anders kan ik er niet mee werken. Op een gegeven mment merk je dat je onbewust een beetje uit elkaar gaat groeien. De generatiekloof wordt groter, er zijn bepaalde dingen die je niet meer van elkaar begrijpt. Als je weet dat het klaar is, heb je ook de innerlijke rust en heb je geen moeite met het bureauwerk. Integendeel, ik geniet ervan. Dit is het laatste wat ik doe, en ik hoop nog heel lang, zolang het lichaam en de geest het willen, want ik ben niet iemand die achter de geraniums wil zitten. Zolang ik het kan en zolang Ajax het leuk vindt, blijf ik dit doen. Ik ben nu 58 en het is mooi geweest. Ik ga niet nog een keer de koffer pakken.' Leidseplein De laatste keer dat Beenhakker de koffers pakte is dus geweest voor een reis van Rotterdam naar Amsterdam. De overgang van Feyenoord naar Ajax zorgde onder enkele fans van beide clubs voor de nodige beroering. Beenhakker denkt er het zijne van: 'Ik heb nooit begrepen dat wanneer je als fan voor de één bent, je dan ook zo radicaal tegen de ander moet zijn. Zo zit ik zelf dus helemaal niet in elkaar. Ik heb alle recht om te doen wat ik wil. Zo heb ik al in een vroeg stadium aangegeven dat ik bij Feyenoord zou stoppen als trainer. Daarop volgden enige gesprekken over een eventuele functie in het management van Feyenoord, maar er was geen vacature. Ik ambieerde zo'n functie wel. Nu het Ajax is geworden, mag ik refereren aan het feit dat ik hier al van 1978 tot 1981 en van 1989 tot 1991 heb gewerkt, twee periodes waarin ik beide malen met een schaal op het Leidseplein heb gestaan. Dus ik zie het probleem niet. Ik vind het een primitieve reactie. Mister Ajax Johan Cruijff heeft een jaar in Rotterdam gespeeld en omgekeerd heeft Mister Feyenoord Wim lansen een jaar bij Ajax gespeeld. En zo zijn er nog meer voorbeelden. Hier bij Ajax hebben enkele mensen met hun volle verstand een structuurwijziging binnen de club voorgesteld. Toen ik voor die functie in aanmerking kwam, waren beide partijen enthousiast. Moet ik dan rekening houden met honderd mensen die roepen dat ik een overloper ben? Nee dus. Ik ben nog steeds welkom bij alle clubs waar ik heb gewerkt. Dat betekent niet dat ik het overal zo goed heb gedaan, maar het betekent wel dat ik overal met mijn hele ziel en zaligheid heb gewerkt. Bij al die clubs, van Spanje tot Mexico, weten ze dat ik er altijd alles aan heb gedaan. Tja, dat ik toevallig geboren Rotterdammer ben en dus een sentimentele binding met Feyenoord heb, omdat ik letterlijk ben geboren in de schaduw van het stadion, vind ik niet erg. Ik ga echt niet mijn eigen afkomst verloochenen.' AJAX MAGAZINE DECEMBER 2000

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2000 | | pagina 22