niet een sportief. Het gaat er niet in eerste instantie om dat we zo graag twee keer per jaar tegen Celtic willen spelen.' Verarming Het zijn sombere vooruitzichten. Denkt de door al zijn ervaring gelouterde Beenhakker dat er nog plaats is voor gezonde emotie in het voetbal? Is het voor een jonge speler als bijvoorbeeld Rafael van der Vaart nog een eer om in het eerste van Ajax te spelen? Of is de verzakelijking van het voetbal al zozeer doorgevoerd dat voor clubliefde geen ruimte meer is? Beenhakker: 'Ik zeg het met pijn in mijn hart, ik kan er zelfs bij gaan janken, maar ik geloof er niet meer in. Daar moet je toch eerlijk in zijn. Vertaal het maar eens naar een situatie uit het dagelijks leven. Een jong iemand die bij Philips 40.000 gulden per jaar verdient en plotseling in zijn vakgebied een vergelijkbare functie bij Sony voor 120.000 gulden per jaar krijgt aangeboden, twijfelt toch ook niet? De jongens bij Ajax worden naar Hollandse maatstaven meer dan goed betaald. Toch is dat voor Ajax geen garantie dat ze blijven. Want als je als 21-jarige naar bijvoorbeeld Arsenal, Lazio of Madrid kunt, dan lokt het avontuur en de sportieve ambitie. Als je daarnaast voor vijf jaar bij zo'n club kunt tekenen en waarschijnlijk financieel in één klap binnen bent, dan wordt het voor ons moeilijk om daar tegen te concurreren. Zou zo'n aanbod het ooit kunnen verliezen van de emotionele betrokkenheid bij een club?' Beenhakker trekt een gezicht dat voor het antwoord op deze retorische vraag weinig ruimte voor twijfel open laat. Hij vervolgt: 'Onze topspelers zijn altijd naar het buitenland gegaan. Maar dat waren topspelers van 25, 26 jaar. Moet je kijken wat er nu aan potentieel prachtige voetballers elk week weer op de bank zitten in alle Europese landen. Prachtige elftallen kun je daaruit samenstellen. Dat gaat ten koste van het niveau. En straks zit er daar op de tribune ook nog een rijtje jongens uit Amsterdam. Daar wordt in geïnvesteerd, eentje zal wel naar boven komen drijven die een topper is en de anderen, dat is dan Foto: Louis van de Vuurst 'Onze topspelers zijn altijd naar het buitenland gegaan. A/laar dat waren topspelers van 25, 26 jaar' jammer, maar die zitten daar dus maar. Het is zo'n totale verarming van het voetbal, dat wil je niet weten. Als straks het grote geld bijvoorbeeld ook in Japan zit dan is het niet meer zoals nu dat spelers aan het eind van hun carrière nog een paar jaar naar Japan gaan, dan lopen daar de vedetten rond. 'Niemand heeft iets aan de overgang van Sergio de Windt naar Juventus kunnen doen. Natuurlijk is er op hem ingepraat met verstandige argumenten. Doe het niet, want je bent te vroeg. Ga pas als je een gearriveerde eerste-elftalspeler bent. Dat zijn allemaal rationele argumenten, maar die helpen ook niet meer. Het gaat zelfs verder, want bij de training zijn er vergelijkbare problemen. Het wordt steeds moeilijker om de spelers te coachen. Spelers zijn moeilijker te besturen, moeilijker bereikbaar, dat kan iedere trainer je vertellen. De spelers hebben individueel meer macht gekregen door alle juridische ontwikkelingen. Dat was vroeger anders. Toen kon een trainer zijn spelers met een bepaalde boodschap gemakkelijker bereiken dan nu. Ik wil hier overigens geen jankverhaal van maken. Ik realiseer me heel goed dat die veranderingen een gegeven zijn. Voor mij is de vraag belangrijk hoe we zo goed mogelijk met die veranderingen omgaan. 'Daar komt nog bij dat voor Ajax alle veranderingen extra moeilijk zijn, want het verwachtingspatroon is hier altijd hoog. De club heeft nu eenmaal te maken met een rijke historie. De club moet winnen, Ajax is niet een club die alleen graag wil winnen. RKC kan tevreden zijn met een rol in de middenmoot en een regionale functie. Natuurlijk willen ze ook omhoog kijken, maar dat is geen moeten. Bij Ajax geldt dit niet. Iedereen, ook de pers, verwacht dat er gewonnen wordt. Binnen alle politieke verschuivingen is het op dit moment niet eenvoudig voor een club als Ajax om aan al die verwachtingen te moeten voldoen.' Innerlijke rust Beenhakker onderbreekt zijn betoog, zwijgt even en realiseert zich dan: 'Nee, ik zal me hier geen moment vervelen!' Hij knipoogt erbij. Maar toch: zijn nieuwe baan is er een van het bureau en de vergadertafel, van rapporten en dossiers. Is dat wel wat voor Leo Beenhakker? 'Ik was eraan toe,' zegt hij stellig. 'Ik heb het een keer eerder geprobeerd, bij Vitesse, en toen was ik er nog niet aan toe. Maar dat was een ander verhaal. Ik was bij Vitese als trainer gekomen. Vitesse stond in zijn structuur en organisatie voor een enorme omslag. Karei Aalbers' verhaal was simpel, we moesten qua begroting en alles aansluiting krijgen bij de eerste drie. Toen hebben we samen besloten dat ik meer zou kunnen betekenen voor Vitesse in het management dan als trainer. Juist in die periode hebben we in allerlei opzichten die omslag gemaakt en heeft Vitesse aansluiting gevonden bij de top drie. Alleen, na een maand of tien kreeg ik het gevoel nog niet te klaar te zijn met het veldwerk. Ik had zo lang op het veld gestaan en ik ging het echt missen. En toen kwam Feyenoord, dat verhaal is verder bekend. Begin vorig seizoen, nadat we AJAX MAGAZINE DECEMBER 2000 21

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2000 | | pagina 21