niet een sportief. Het gaat er niet in eerste
instantie om dat we zo graag twee keer per
jaar tegen Celtic willen spelen.'
Verarming
Het zijn sombere vooruitzichten. Denkt de
door al zijn ervaring gelouterde
Beenhakker dat er nog plaats is voor
gezonde emotie in het voetbal? Is het voor
een jonge speler als bijvoorbeeld Rafael van
der Vaart nog een eer om in het eerste van
Ajax te spelen? Of is de verzakelijking van
het voetbal al zozeer doorgevoerd dat voor
clubliefde geen ruimte meer is?
Beenhakker: 'Ik zeg het met pijn in mijn
hart, ik kan er zelfs bij gaan janken, maar
ik geloof er niet meer in. Daar moet je toch
eerlijk in zijn. Vertaal het maar eens naar
een situatie uit het dagelijks leven. Een
jong iemand die bij Philips 40.000 gulden
per jaar verdient en plotseling in zijn
vakgebied een vergelijkbare functie bij
Sony voor 120.000 gulden per jaar krijgt
aangeboden, twijfelt toch ook niet? De
jongens bij Ajax worden naar Hollandse
maatstaven meer dan goed betaald. Toch is
dat voor Ajax geen garantie dat ze blijven.
Want als je als 21-jarige naar bijvoorbeeld
Arsenal, Lazio of Madrid kunt, dan lokt het
avontuur en de sportieve ambitie. Als je
daarnaast voor vijf jaar bij zo'n club kunt
tekenen en waarschijnlijk financieel in één
klap binnen bent, dan wordt het voor ons
moeilijk om daar tegen te concurreren.
Zou zo'n aanbod het ooit kunnen verliezen
van de emotionele betrokkenheid bij een
club?' Beenhakker trekt een gezicht dat
voor het antwoord op deze retorische
vraag weinig ruimte voor twijfel open laat.
Hij vervolgt: 'Onze topspelers zijn altijd
naar het buitenland gegaan. Maar dat
waren topspelers van 25, 26 jaar. Moet je
kijken wat er nu aan potentieel prachtige
voetballers elk week weer op de bank zitten
in alle Europese landen. Prachtige elftallen
kun je daaruit samenstellen. Dat gaat ten
koste van het niveau. En straks zit er daar
op de tribune ook nog een rijtje jongens uit
Amsterdam. Daar wordt in geïnvesteerd,
eentje zal wel naar boven komen drijven
die een topper is en de anderen, dat is dan
Foto: Louis van de Vuurst
'Onze topspelers zijn altijd
naar het buitenland gegaan.
A/laar dat waren topspelers
van 25, 26 jaar'
jammer, maar die zitten daar dus maar.
Het is zo'n totale verarming van het
voetbal, dat wil je niet weten. Als straks het
grote geld bijvoorbeeld ook in Japan zit
dan is het niet meer zoals nu dat spelers
aan het eind van hun carrière nog een paar
jaar naar Japan gaan, dan lopen daar de
vedetten rond.
'Niemand heeft iets aan de overgang van
Sergio de Windt naar Juventus kunnen
doen. Natuurlijk is er op hem ingepraat
met verstandige argumenten. Doe het niet,
want je bent te vroeg. Ga pas als je een
gearriveerde eerste-elftalspeler bent. Dat
zijn allemaal rationele argumenten, maar
die helpen ook niet meer. Het gaat zelfs
verder, want bij de training zijn er
vergelijkbare problemen. Het wordt steeds
moeilijker om de spelers te coachen.
Spelers zijn moeilijker te besturen,
moeilijker bereikbaar, dat kan iedere
trainer je vertellen. De spelers hebben
individueel meer macht gekregen door alle
juridische ontwikkelingen. Dat was vroeger
anders. Toen kon een trainer zijn spelers
met een bepaalde boodschap gemakkelijker
bereiken dan nu. Ik wil hier overigens geen
jankverhaal van maken. Ik realiseer me
heel goed dat die veranderingen een
gegeven zijn. Voor mij is de vraag
belangrijk hoe we zo goed mogelijk met die
veranderingen omgaan.
'Daar komt nog bij dat voor Ajax alle
veranderingen extra moeilijk zijn, want het
verwachtingspatroon is hier altijd hoog. De
club heeft nu eenmaal te maken met een
rijke historie. De club moet winnen, Ajax is
niet een club die alleen graag wil winnen.
RKC kan tevreden zijn met een rol in de
middenmoot en een regionale functie.
Natuurlijk willen ze ook omhoog kijken,
maar dat is geen moeten. Bij Ajax geldt dit
niet. Iedereen, ook de pers, verwacht dat er
gewonnen wordt. Binnen alle politieke
verschuivingen is het op dit moment niet
eenvoudig voor een club als Ajax om aan al
die verwachtingen te moeten voldoen.'
Innerlijke rust
Beenhakker onderbreekt zijn betoog,
zwijgt even en realiseert zich dan: 'Nee, ik
zal me hier geen moment vervelen!' Hij
knipoogt erbij. Maar toch: zijn nieuwe
baan is er een van het bureau en de
vergadertafel, van rapporten en dossiers. Is
dat wel wat voor Leo Beenhakker? 'Ik was
eraan toe,' zegt hij stellig. 'Ik heb het een
keer eerder geprobeerd, bij Vitesse, en toen
was ik er nog niet aan toe. Maar dat was
een ander verhaal. Ik was bij Vitese als
trainer gekomen. Vitesse stond in zijn
structuur en organisatie voor een enorme
omslag. Karei Aalbers' verhaal was simpel,
we moesten qua begroting en alles
aansluiting krijgen bij de eerste drie. Toen
hebben we samen besloten dat ik meer zou
kunnen betekenen voor Vitesse in het
management dan als trainer. Juist in die
periode hebben we in allerlei opzichten die
omslag gemaakt en heeft Vitesse
aansluiting gevonden bij de top drie.
Alleen, na een maand of tien kreeg ik het
gevoel nog niet te klaar te zijn met het
veldwerk. Ik had zo lang op het veld
gestaan en ik ging het echt missen. En toen
kwam Feyenoord, dat verhaal is verder
bekend. Begin vorig seizoen, nadat we
AJAX MAGAZINE DECEMBER 2000
21
