Hoe win je
een wedstri
De karatetrap van Louis van Gaal.
Daar moest ik laatst aan denken. Louis naast het veld tijdens een
finale. Een speler wordt gepakt. Scheids doet niets. Louis imiteert,
terwijl het hele stadion en alle televisiecamera's naar hem kijken,
die karatetrap.
Ajax won die wedstrijd.
Natuurlijk won Ajax die wedstrijd!
Mooiste voorbeeld. Maradona doet aan een warming-up. Hij doet
niet zomaar aan een warming-up. Achteloos - hij heeft
bijvoorbeeld de veters van zijn kicksen nog niet gestrikt, dus die
zwieren los naast hem - houdt hij een balletje hoog, wat eigenlijk
iedereen kan, maar toch weet hij de aandacht op zich te vestigen.
Vervolgens doet hij iets wat wij niet kunnen: hij hipt de bal op zijn
schouders op het ritme van de muziek die in het stadion klinkt, hij
maakt wat andere bewegingen en het is weergaloos wat hij opeens
flikt.
Op dat moment werd de wedstrijd al gewonnen!
Het zijn de zaken die niets met het spel te maken hebben en je toch
een belangrijk voordeel geven.
Herinnert u zich nog de knipoog van Hans van Breukelen? Hans
gaat heel dicht bij een speler staan die een penalty moet nemen en
trekt met zijn wijsvinger aan zijn oog, zo van: ik weet wat jij gaat
doen en mij neem je niet in de maling, makker.
Op dat moment weetje dat Hans de wedstrijd gaat winnen.
Ruud Gullit deed ook eens zoiets. Hij had - waarschijnlijk van
haptonoom Ted Troost - gehoord dat je als speler met de borst
vooruit het veld moest opkomen. Ruud adviseerde de spelers van
het Nederlands elftal dat ook te doen. Je zag ze opkomen als
gretige gorilla's.
Indrukwekkend. En we wonnen!
Het vervelende is, je kunt dit maar één keer doen, dan is de
tovenarij eraf.
Louis kan karatetrappen wat hij wil, - het heeft geen zin. Hij moet
weer wat anders bedenken. Hoe vaak ik al niet spelers a la
Maradona hun warming-up heb zien doen... Heeft geen zin.
Cruijff - schiet me opeens te binnen - Cruijff die vlak voor de
aftrap ontdekt dat de tegenstanders de verkeerde kousen
aanhebben, en dat aan de scheidsrechter meldt, die inderdaad de
tegenstander terug naar de kleedkamer
stuurt. Op dat moment sta je al voor.
(We zijn ook wel eens genaaid: finale
Nederland - Argentinië. Argentijnen wijzen
scheids op gipsarmpje van Van de Kerkhof.
Wedstrijd begint een half uur later. We zijn
zo in rep en roer dat we verliezen.)
COLUMN
door Theodor Holman
Dit soort gebbetjes mis ik, op het ogenblik.
Natuurlijk, ik mis ook een paar fraaie buitenspelers die naar de
achterste lijn kunnen lopen, ik mis ook doelgerichtheid, ik mis ook
de snelheid van het rondspelen van de bal, ik mis zeker ook
gogme, maar ik mis vooral het 'psychische voordeel'. Adriaanse
laat nu de spelers de warming-up doen naar de middellijn. ('Om
indruk te maken op de tegenstanders.') Dat was goed, maar zoals
ik al zei: zoiets werkt maar één keer. Je moet elke wedstrijd zo'n
voordeeltje verzinnen.
Fout: Wim van Hanegem gooit tijdens penalty kluitje aarde.
Goed: Piet Keizer zegt tegen zijn directe tegenstander: 'D'r zit
iets op je neus.' Op het moment dat de tegenstander naar zijn neus
grijpt en deze te pakken heeft, zegt Piet heel hard: 'Toet!' Weg
tegenstander.
Als Hannibal ging vechten stelde hij olifanten in de eerste linies
op. De Romeinen zagen die grote beesten
en deden het in hun broek. Dat ging
zeventien jaar goed. Toen bedacht een
slimme Romein dat die beesten veel te log
waren. Maar toch... Hannibal werd mooi
zeventien jaar eerste in de eredivisie met
het olifanten-systeem.
AJAX MAGAZINE DECEMBER 2000 163
