twee jaar niet vaak aan spelen toekwam - in
twee seizoenen had hij zes duels achter zijn
naam staan - vond Reuser het een mooie
tijd, waarin hij veel heeft geleerd. 'Het was
de periode dat Ajax onder Louis van Gaal
al die prijzen won. Ik was toen al blij dat ik
erbij zat.' Maar in de jaren daarop
profileerde Reuser zich meer en meer.
Kreeg ook de kans om zich te bewijzen en
speelde zich zelfs in de basis. Een dubbele
beenbreuk, vijf jaar geleden opgelopen in
de thuiswedstrijd tegen NEC, versperde de
weg naar roem en glorie. Het incident
kostte hem meer dan anderhalf jaar.
Jaar van de waarheid
Onder Van Gaal vocht Reuser zich in de
tweede helft van het seizoen 1996-1997 nog
wel terug in de basis, maar nadat de trainer
naar FC Barcelona vertrokken was, kwam
er ook een einde aan de periode-Reuser.
De Deen Morten Olsen, de nieuwe
oefenmeester, zag het niet zitten in de ras-
Amsterdammer. Via Michel Kreek
belandde hij toen bij Vitesse, waar hij
onder trainer Henk ten Cate wel een
belangrijke pion werd. Mede dankzij
Reuser, die zes keer scoorde, eindigde
Vitesse zelfs als derde, waarna Feyenoord
hem dolgraag wilde overnemen. Maar
Reuser bleef in Arnhem, vooral ook omdat
hij het verschil tussen beide clubs nihil
vond. Bovendien, zo zei hij, kon hij het
niet maken om als oud-Ajacied de kleuren
van Feyenoord te verdedigen. Maar het
Foto: Vincent de Vries
werd niet het jaar waarop hij had gehoopt.
Reuser lag overhoop met trainer Herbert
Neumann, die al snel Artur Jorge
opvolgde, en belandde zelfs een tijdje op de
bank. 'En dat terwijl ik even daarvoor nog
in het Nederlands elftal speelde,' zegt
Reuser, die op 13 oktober 1998 inviel in de
oefenwedstrijd tegen Ghana (0-0) als
vervanger van Jeffrey Talan.
Wel verdiende hij vorig seizoen een
terugkeer naar Ajax, dat hem eerst
verhuurde, later verkocht en vervolgens
weer huurde van Vitesse. Het 'jaar van de
waarheid' noemde Reuser het. Ook omdat
hij wist dat Jan Wouters en Danny Blind
het volste vertrouwen in hem hadden. 'Ik
dacht echt: ik ga het hier redden, dit wordt
mijn jaar.' En daar zag het ook naar uit. 'Ik
had een perfecte voorbereiding. Ik scoorde
twintig keer. Weliswaar was dat
voornamelijk tegen amateurs, maar ik
schoot ze er wel in. Ook tegen Dukla
Banska, voor de UEFA Cup, deed ik dat.'
Maar een mooi vervolg bleef opnieuw uit.
Wouters had geen plek voor Reuser.
'Teleurstellend,' noemt de middenvelder
dat. 'Achteraf gezien had ik daarom nooit
terug naar Ajax moeten gaan.' Maar Reuser
verwijt zichzelf niks. 'Ik heb er werkelijk
alles aan gedaan. Maar als de trainer het
niet in je ziet zitten, heb je pech. Misschien
was ik in de ogen van Wouters niet goed
genoeg.'
Reuser kwijnde weg in de anonimiteit van
het tweede. Maar van een vertrek wilde hij
in eerste instantie niets weten. Hij wilde
bewijzen dat hij in de basis hoorde. 'Je
hoort mij niet zeggen dat ik de allerbeste
voetballer van Nederland ben, maar als je
even daarvoor nog in Oranje heb gespeeld,
mag je gerust zeggen dat je kwaliteiten
hebt. Bovendien vond ik mezelf ook beter
dan menig speler die wél in de basis stond.'
Wouters dacht daar evenwel anders over.
Ook weken later bleek spelen in Ajax 1
onhaalbaar voor Reuser. 'Daarom was het
ook beter om weg te gaan.' Al snel toonden
enkele clubs interesse. Maar aangezien dat
lage middenmoters en
degradatiekandidaten waren, wimpelde
Reuser die snel af. Bovendien wilde hij ook
weieens in het buitenland kijken. 'Toen
kwam ineens Ipswich Town, destijds nog
spelend in de First Division. Hoewel je
weet dat je ten opzichte van Ajax een stapje
achteruit doet, leek het mij ook wel wat.
Een mooie club om me weer te bewijzen.'
Toch werd de eenmalige international op
het allerlaatste moment overvallen door
twijfels. Juist net in die week kreeg
Wouters ontslag. 'Dan denk je: nieuwe
trainer, nieuwe kansen. Toen heb ik ook
nog even met Hans Westerhof gesproken,
maar die kon me op dat moment ook niet
vertellen wat hij precies met me van plan
was. Die dag was zo chaotisch. Toen heb ik
zelf maar de knoop doorgehakt en voor
Ipswich Town gekozen. Daar had ik
tenminste wél een goed gevoel over, zeker
na het gesprek met George Burley, de
manager. Ik moest een extra stimulans aan
het elftal geven, zei hij. Ook was er haast
bij: want als ik nog een paar dagen zou
wachten, kon ik niet meer worden
AJAX MAGAZINE DECEMBER 2000 153
