Foto: Louis van de Vuurst
helemaal het ventje. Dinsdag beginnen met
de looptraining, donderdag met de groep,
zondag in de basis.
Hoe heeft het toch allemaal kunnen
gebeuren, waarom zijn we er met z'n allen
zo vorstelijk ingetuind? Rekken en
strekken is een volslagen foutieve en dus
zinloze bezigheid. Het gaat erom dat je
spieren soepel blijven, en dat gebeurt niet
met rekken en strekken, dat gebeurt alleen
maar met ouderwetse
gymnastiekoefeningen. Een trainer die zelf
heeft gevoetbald weet dat. Stretching? Hij
kijkt wel uit, hij heeft z'n spelers zondag
weer nodig. En dus moeten ze lenig
blijven, soepel, flexibel, veerkrachtig. Met
zo'n trainer voel je je als voetballer in je
element. Daar komt dat balletje dat je
krijgt toegespeeld op schouderhoogte een
half metertje van je vandaan. Je vliegt er
met opgeheven rechtervoet naar toe als
Rudolf Nurejev en als een vallend blad
kom je weer geruisloos neer op het malse
gras, de bal aan je wreef geplakt. Het
publiek prevelt onverstaanbare woorden
van bewondering, zoveel souplesse hebben
ze in geen jaren gezien. Je ^stuurt de bal
vervolgens buitenkantje rechts de diepte in.
Jesper of Shota loopt fluitend om de
doelman heen, deponeert de bal met het
binnenkantje in het net en komt naar jou
toegespurt om je te bedanken voor de
goddelijke pass. Je haalt je schouders op
van valse bescheidenheid. Het was voor jou
appeltje eitje. Kwestie van lenig zijn.
Kwestie van soepele spieren. Kwestie van
géén rekken en strekken. Kwestie van veel
gymnastiek. Zoals je het vroeger op de
lagere school leerde en nog wel eens op
oude Polygoon-filmpjes ziet. Het
Nederlands elftal traint onder leiding van
bondscoach Elek Schwartz, begin jaren
zestig. Bennie Muller, Cor van der Hart,
Henk Groot, die periode. Voeten uit
elkaar, gestrekte benen, rechterhand naar
linkervoet, overeind komen, linkerhand
naar rechtervoet. Co Prins, Tonnie Pronk,
Sjaak Swart, kijk ze lenig zijn. Handen
boven het hoofd, benen gestrekt houden,
voorover buigen en met de handen de
grond twee maal verend aantikken en
handen weer terug boven het hoofd.
Enzovoort, enzovoort. Je lachspieren
krijgen het zwaar te verduren als je die
oude beelden nu ziet. Maar wat waren ze
heerlijk simpel, die oefeningen. En is
simpelheid niet de sleutel die op alle
deuren past?
Hoe simpel is onze nieuwe trainer? De
vraag waart al enige tijd rond in het hoofd,
want hoe zit Co Adriaanse precies in elkaar
qua trainingsmethodiek? Over zijn
oefenstof hoeft niemand in te zitten. State
of the art, Co is door weinigen te evenaren,
laat staan te verbeteren. Bovendien is hij
streng en hanteert een straffe discipline.
Voor een speler is dat heerlijk, je weet waar
je aan toe bent, professionals onder elkaar.
Maar hoe is zijn attitude op het gebied van
stretchen? Vindt hij net als al die andere
nono's dat rekken en strekken goed is voor
je spieren? Nee, natuurlijk niet! Co weet als
geen ander dat de meeste spierscheuringen
worden veroorzaakt door te strak
aangetrokken spieren. Daarom gaat Co een
voorbeeld stellen voor Nederland en de
rest van de wereld. Spelers die uit eigen
beweging gaan rekken en strekken zullen
onmiddellijk stevig worden aangepakt. Het
bovenbeen strekken door de voet in de
hand te leggen en naar achteren te trekken
tot tegen de bil? Duizend piek in de
boetepot. De benen kruisen en voorover
buigend met de vingers de grond voor je
raken, zodat je je kuitspieren zo lekker
voelt branden? Vijfduizend gulden boete.
De benen iets uit elkaar, gewicht op één
been en zodanig met het bovenlichaam
leunen dat de spieren aan de binnenkant
van het andere dijbeen worden
aangespannen? Tienduizend gulden boete.
Het zal hooguit één traininkje duren voor
het de spelers ernst is. Voor het ze duidelijk
is dat rekken en strekken de vleesgeworden
verlamming van het voetbal is. Laten we
hopen dat alle spelers bij onze
concurrenten zich van hun trainer te
pletter moeten blijven rekken en strekken.
En laten we hopen dat bij ons de boetepot
leeg blijft. We willen graag weer kampioen
worden.
160
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999