De Sloveense fans bewijzen eens te meer
dat de ArenA wel degelijk bestaansrecht
heeft als voetbalstadion. Ze blijven
negentig minuten lang zingen voor hun
helden, als echte supporters die het woord
to support begrijpen.
ledereen blij
Op maandag 19 juni is er tijd voor een
korte terugblik op de wedstrijd van
gisteren, terwijl de volgende kraker zijn
schaduw reeds vooruitwerpt. Donderdag
komen Nederland en Frankrijk op bezoek,
voorwaar een fraai affiche. Een dag later
besluit Nederland niet te trainen in de
ArenA, dat stadion kent men inmiddels al.
Frankrijk werkt een besloten training af en
met mijn Oranje-pet op stuur ik laat in de
avond een faxje met wat nieuwtjes over les
Bleus.
De volgende dag na de wedstrijd is
iedereen blij: de Fransen keren terug naar
België, Nederland naar Limburg. Opnieuw
verloopt alles op persgebied prima. Edgar
Davids is als Man of the match verplicht
om na afloop van achter de tafel vragen te
beantwoorden. Als ik Davids vraag om te
komen zitten, klinkt er een niet al te vrolijk
'Moet dat?' uit zijn mond. Ik zeg dat hij
dan maar niet zo goed had moeten spelen,
waarna Edgar een gulle lach tevoorschijn
tovert en in plat Amsterdams zegt dat hij
me wel zal matsen, tot grote vreugde van
de ietwat nerveus kijkende UEFA-bonzen.
Als de mixed zone langzaam leegdruppelt,
loop ik even naar mijn kantoortje vlak
naast de plek waar de spelers de bus
instappen. Alsof er niets aan de hand is, zit
de licht geblesseerde Edwin van der Sar
rustig aan mijn bureau wat te kletsen met
mijn vrijwilligers Christa (Ajax'
persafdeling) en Anna Maria (Ajax'
klantenserivce). Voorzien van enkele
onvervalste Dukla Banska-biertjes uit onze
koelkast stapt Oranje weer in de bus.
Chaotisch
Op dinsdag 20 juni is er weinig tijd om
echt bij te komen. Roemenië wint mede
dankzij een unieke goal van Cristian Chivu
van Engeland, waardoor het land voor het
eerst de kwartfinale van een EK bereikt.
Hetzelfde geldt voor Turkije, dat zich met
Portugal plaatst voor de kwartfinale van
zaterdag 24 juni in Amsterdam. Weer een
mooie wedstrijd.
De angst voor een chaotisch verloop van
de voorbereiding in het Turkse kamp
wordt direct bewaarheid wanneer niemand
blijkt te weten waar het Turkse team
verblijft en of er nog persconferenties
gepland staan. Het enige probleem voor de
Turken is de lichte ongesteldheid van held
Hakan Sukur, de rest is bijzaak. Eén ding is
zeker: in de ArenA zal door geen van beide
teams worden getraind om zorgenkind
nummer één, de grasmat, te ontzien. De
mat is goed en moet dat blijven, zo
redeneert men en zo wordt het ook gemeld
aan de verbaasde journalisten.
De persconferentie op vrijdag 23 juni
verloopt inderdaad zeer chaotisch. De
Turkse perschef neemt het niet al te nauw
met de uitgebreide veiligheids- en
toegangsmaatregelen voor de pers en dus is
het in de zaal een plezierige puinhoop.
Vriendjes van vriendjes komen zonder wat
voor een pas dan ook binnen, terwijl de
inderhaast gecharterde tolk ('Eigenlijk ben
ik filosoof van beroep') zwetend de
woorden van de Turkse bondscoach
vertaalt.
De wedstrijd een dag later is zeer eenzijdig.
Mede dankzij een flink met kaarten
wapperende Nederlandse scheidsrechter is
Turkije te afgeleid om het Portugal
moeilijk te maken.
Droomscenario
Voor Oranje en ons in de ArenA wordt de
druk alleen maar groter na de 6-1 zege op
AJAX MAGAZINE AUGUSTUS 2000 93
