Schoon schip
maken
Het was dit jaar een moeilijk seizoen, nee
het was soms zelfs ergerlijk om naar te
kijken. Wanneer men zich realiseert dat
winst op FC Utrecht nota bene nog had
betekend dat Ajax voorronden Champions
League had mogen spelen en je neemt
vervolgens in ogenschouw hoe futloos
onze spelers op de ruststanden elders in het
land reageerden, dan rest slechts één
conclusie: er dient hier en daar flink
schoon schip gemaakt te worden en in de
hoofden van hen die overblijven mag
weieens een fris windje gaan waaien. Eén
gewonnen wedstrijd en spelen in de
Champions League levert iedere speler
bovendien zeer behoorlijke premies op,
maar zelfs die stimulans bleek dit seizoen
niet te werken. De ergernis van u,
supporters en belangstellenden, is terecht,
dit mag nooit meer gebeuren. Wij zijn met
z'n allen in één seizoen tien jaar ouder
geworden.
Op alle fronten doet Ajax momenteel aan
zelfonderzoek. Technisch, maar ook
bestuurlijk zal beleid dan ook bijgesteld
worden en ik kan u verzekeren dat dit in
het komende jaar ook merkbaar zal zijn.
Mijn persoonlijke aandachtspunt zal de
binding met u zijn. Ondanks het feit dat
wij er alles aan doen om Ajax uw 'club' te
laten zijn, komt dat naar buiten kennelijk
toch niet zo over en dat is verkeerd. Het
moet blijkbaar anders, zodat u weer het
gevoel krijgt naar uw cluppie te gaan. De
binding met u moet absoluut worden
vergroot en daar ga ik, in de tijd dat ik nog
voorzitter ben, nog eens keihard aan
werken. Dat kan ik echter niet alleen. Uw
hulp, enthousiasme en ontvankelijkheid
zijn onmisbaar om te slagen.
Zo is het bijvoorbeeld te gemakkelijk om
de schuld van sfeerloosheid alleen aan de
ArenA te geven. Ik heb feestjes
meegemaakt in prachtig versierde zalen,
waar niks aan was, terwijl ik de avond van
mijn leven heb gehad in een onversierde
boerenschuur. Bij die laatste gelegenheid
was het orkest beter en waren de mensen
gezelliger. Zo is het ook bij ons. Allereerst
moet er beter en spraakmakender
gevoetbald worden. Daar draait natuurlijk
alles om. Ik heb het afgelopen seizoen ook
weinig te juichen gehad. Maar
desalniettemin zou wat meer enthousiasme
van het publiek ook veel helpen. Onze
F-side doet er alles aan om ook u aan te
sporen tot enthousiaste aanmoedigingen,
maar tot op heden heeft dat weinig succes
gehad. Ik blijf het eigenaardig vinden, dat
het Ajax-publiek pas enthousiast wordt en
gaat juichen als we met 2-0 voorstaan,
terwijl ons team de aanmoedigingen nu
juist het hardst nodig heeft wanneer ze het
moeilijk hebben. De aanhangers van NAC
noemden ons ooit bioscooppubliek, en dat
was nota bene nog toen we in de Meer
speelden, dus het heeft weinig met het
stadion van doen.
In dat kader heb ik ook een vraag speciaal
bestemd voor de F-side. Velen van jullie
hebben hartstikke goede ideeën en zijn
enthousiast om er wat van te maken. De
meesten van jullie zijn ook enorme
Ajacieden die door dik en dun voor hun
club gaan. Al spreken we misschien niet
altijd dezelfde taal, ik ben dat echter ook.
Laten we nou eens de handen ineen slaan
om onze club de komende jaren weer daar
te brengen waar ze hoort. Al die negatieve
energie tussen jullie en het bestuur en de
directie is zonde van de tijd en geeft alleen
maar ergernis over en weer. Het leidt
bovendien niet tot de veranderingen die
jullie graag willen. Met praten bereik je
meer dan met elkaar de rug toedraaien.
Frank Kales is momenteel weer met een
brede groep F-siders in gesprek, maar er is
ook nog de SVA en de OFA en het
publieksforum. Me dunkt genoeg
vertegenwoordigingen om in gezamenlijk
overleg draagvlak te creëren voor steun van
het bestuurs- en directiebeleid.
Dan is er nog iets anders. Ajax moet de
UEFA en de KNVB jaarlijks meer dan
tweehonderdduizend gulden boete betalen
wegens wangedrag van een deel van de
supporters. Tegelijkertijd schreeuwt het
sfeerteam om nog meer geld voor
AJAX MAGAZINE JUNI 2000
