training op woensdagmiddag duurt
anderhalf uur, op zaterdag wordt er met
grote cijfers gewonnen. De trainingen zijn
voor Sacksioni het walhalla, ook al stellen
ze weinig voor. 'Een beetje ravotten met
elkaar. Er werd gekeken op welke plaats je
het beste kon spelen. Bij mij heeft dat van
het begin af vastgestaan. Ik speelde
rechtsbuiten of middenvoor.'
Halverwege 1964 kiest de ledenraad van
Ajax jaap van Praag als nieuwe voorzitter.
Het is de tijd dat de betaalde
amateurvereniging Ajax op weg is te
veranderen in de semi-profclub Ajax. In de
zomer van 1964 ontvouwt
jeugdbestuurslid loop Martens in het Ajax
Nieuws de 'doelstelling van jeugdvoetbal in
een betaalde voetbalvereniging'.
Uitgangspunt bij Ajax moet volgens
Martens zijn 'uit het grote aantal
jeugdspelers, door middel van een strenge
selectie, te zijner tijd de beste krachten over
te hevelen naar de afdeling betaald
voetbal'. Een 'bikkelhard' proces, schrijft
Martens, waarin geen plaats is voor
'sentimenten'. Niettemin mag een club als
Ajax nooit het belang uit het oog verliezen
van 'het aankweken bij het jonge individu
van verschillende culturele waarden als
plichtsbetrachting,
verantwoordelijkheidsgevoel,
opofferingsgezindheid, gemeenschapszin,
wilskracht, bescheidenheid, eerlijkheid en
nog zoveel andere eigenschappen
waardoor deze jonge mens ook in de
burgermaatschappij tot een sieraad kan
uitgroeien.'
Theorie en praktijk zijn in die jaren niet
hetzelfde. Sacksioni is intussen van de
pupillen (10 tot en met 12 jaar) overgegaan
naar de B-junioren (12 tot en met 15 jaar)
en er wordt serieuzer getraind. Er zijn
baloefeningen, er worden
wedstrijdsituaties nagebootst en trainers
als Cor Brom en Jany van der Veen
vertellen over tactiek. Maar dat bij Ajax
'culturele waarden' worden overgedragen,
heeft hij nooit ervaren. 'Een "visie" was er
niet bij Ajax. Ik heb er althans niets van
gemerkt. Mijn jaren bij Ajax heb ik heel
intens beleefd. Daar heb ik van geleerd.
Maar dat had evengoed kunnen gebeuren
bij een andere club, of als ik was gaan
volleyballen.'
Ajax is in zijn herinnering vooral een club
van mensen als Wim Schoevaart: 'nette
mannen met hoeden' die de jongens
weieens apart nemen om ze, op gedragen
toon, te doceren over de grootsheid van
Ajax en over kansen die ze moeten grijpen.
Meer was, zegt Sacksioni, wat hem betreft
ook niet nodig. 'Ik liep keurig in de pas. Ik
wist wat mijn plichten waren. Ik was
netjes, daar hoefde de club mij niet op te
wijzen.'
Niettemin, zegt Sacksioni, golden bij Ajax
wel degelijk normen. Wie zich er niet aan
conformeerde, moest vertrekken. Het
aardige vriendje met wie hij eens meeging
naar Galeries Modernes in de
Reguliersbreestraat waar hij tot onthutsing
van Sacksioni opeens een greep in de kassa
deed, was twee weken later afgevoerd van
de ledenlijst. 'Zulke dingen werden bij Ajax
absoluut niet getolereerd. Ik heb me er
altijd over verwonderd dat het
bijvoorbeeld johnny Rep is gelukt door te
breken. Een fantastische, heerlijke
voetballer. Maar tegelijk een lapzwans. Een
klaploper, met een wedstrijdmentaliteit
van niets. Iemand die alle regels aan zijn
laars lapte, niets serieus nam en altijd de
kantjes eraf liep. Ik heb voortdurend
gedacht dat hij eruit zou worden geschopt.
Maar juist hij deed het goed bij Ajax. Ik
heb er veel aan gehad lang met al deze
verschillende mensen te zijn omgegaan en
te zien hoe iedereen reageert op de regels
die hun omgeving stelt. De één steelt bij
Galeries Modernes, een ander ontwikkelt
zich tot een wereldvoetballer: het heeft me
inzicht gegeven in het gedrag van mensen.'
Waarom hij op z'n elfde zo nodig een
gitaar wilde hebben is hem een raadsel.
Interesse thuis voor muziek was er
nauwelijks; van het gezin speelde niemand
een instrument. Anderhalf jaar heeft hij
gitaarles, tot zijn leraar overlijdt. Van dan
af is hij op zichzelf aangewezen. 'Ik zal
alleen op mijn kamertje te spelen en kon
daarom niet beoordelen of het iets
voorstelde wat ik deed. Er was lange tijd
nooit iemand die tegen me zei: "Zo, jij
speelt leuk, zeg." Pas nadat ik me had
aangesloten bij een bandje kwam ik
mensen tegen die me goed vonden.'
Op de ulo is hij een goede leerling. Maar
hoe meer hij gaat puberen, hoe
opstandiger hij wordt. In het klassikale
schoolsysteem gedijt hij slecht. Als hij klaar
is met zijn opdrachten moet hij met z'n
AJAX MAGAZINE JUNI 2000
217
