'Niemand hoeft medelijden
met mij te hebben, maar
groot enthousiasme schikken in de rol van
underdog, maar het lijkt me ook niet meer
dan de realiteit.'
De volwassen wereld
Als de voorspelling van Gronkjaer uitkomt,
is het in sportief opzicht het jaar van het
Armageddon geweest. Denemarken wordt
dan kansloos uitgeschakeld op het EK, en
het enige succes dat Ajax heeft weten te
boeken is het ontlopen van de
Intertotocompetitie.
men moet ook niet denken
dat het leven als
profvoetballer alleen maar
geweldig is'
Gronkjaer: 'Toen ik besloot te komen, was
de situatie heel anders. Veel beter vooral.
Het was het eerste jaar onder Morten
Olsen, toen Ajax kampioen werd
en de beker won. Ik ben blij dat ik
geen haast heb gemaakt met
mijn vertrek uit Denemarken. Ik
was er eerder gewoon nog
niet aan toe. Het was
beter om nog bij
Aalborg te blijven.
Bovendien zou ik
toen bij Ajax
toch
waarschijnlijk
op de bank of in
P'
het tweede terecht
zijn gekomen. Dan
is de overgang
helemaal moeilijk. Nu
was het lastig genoeg.
Ik kwam om
Champions
League te spelen,
om voor het
kampioenschap
te strijden en om de beker te
winnen. Zo werd het dus
niet. Maar daarmee is mijn
komst naar Ajax nog geen
mislukking. Ik heb veel geleerd.
Ais mens en als voetballer. Het is niet zo
eenvoudig als veel mensen denken. Het is
niet zo dat je je vanzelf goed voelt als je een
goed contract hebt, veel geld verdient en
bij een mooie club speelt. Ja, als je het zo
opsomt, klinkt het als het Walhalla, maar
het is maar een deel van het verhaal. Ik heb
niets te klagen, laat dat duidelijk zijn. Maar
zo goed als de overstap naar een
buitenlandse club mooie kanten heeft, zijn
er ook schaduwkanten. Ik ben jong. Als je
dan je familie en je vrienden bijna nooit
meer ziet, is dat heel moeilijk. Je moet je
opeens verdiepen in de volwassen wereld.
Een huis zoeken, je telefoon regelen,
verzekeringen, kleine dingen waar je nooit
bij hebt stilgestaan. En daarbij moet je ook
presteren. Want als je een goed contract
hebt, veel geld verdient en bij een mooie
club speelt, maar je raakt geen bal, dan is
het gewoon erg eenzaam en vervelend.
Vooral mijn familie en vrienden mis ik
dagelijks. Het is juist de onbeperkte
mogelijkheid tot contact die je mist. In
Denemarken word je omringd door
mensen die je helpen, beschermen en raad
geven, of waarmee je kunt afspreken om
elkaar over een half uur in de stad te
treffen. Als die hele veilige omgeving
opeens wordt vervangen door een
vreemde, merk je pas hoe belangrijk het
vertrouwde voor je was. Al het geld dat je
verdient, weegt niet op tegen het feit dat je
vader en moeder niet meer in de buurt
zijn. Zo simpel is het. Niemand hoeft
medelijden met mij te hebben, maar men
moet ook niet denken dat het leven als
profvoetballer alleen maar geweldig is.'
Inderdaad. Helemaal als je pas vanaf 1998
voor Ajax speelt.
AJAX MAGAZINE JUNI 2000
