muren op mijn jongenskamer te vinden
was. Natuurlijk waren er veel mensen die
me een gouden toekomst als voetballer
voorspelden. Zelf zag ik dat niet zo. Ik
vond het wel leuk, maar dat vond ik school
ook. Mijn ouders hebben me nooit in
welke richting dan ook geduwd. En zelfs
nu zouden ze er geen enkel probleem mee
hebben als ik morgen zou besluiten dat ik
zou stoppen met voetbal. Mijn vader zou
zeggen: prima. Hij zou me nog wel even
vragen of ik er goed over heb nagedacht,
maar het antwoord zou hij al weten. Maar
voorlopig vind ik dat ik een leuk beroep
heb. Ik houd niet zo van alles eromheen,
maar wel van het voetbal zelf. Het is een
raar idee dat er mensen zijn die een poster
van mij aan hun muur hebben hangen. Ik
zie mezelf niet als bijzonder. We zijn ook
maar normale mensen. Wij willen ook
gewoon een normaal leven leiden. Het
enige is dat wij een beroep hebben waaraan
veel aandacht wordt besteed. Veel mensen
kijken tegen ons voetballers op. Ik vind dat
overdreven. Maar het is dan ook nooit
mijn droom geweest om voetballer te
worden. Inmiddels heb ik geen idee meer
of ik nou een normaal leven leid of niet. Ik
weet niet beter dan dit leven.
Waarschijnlijk toch niet. Waarschijnlijk
leid ik geen normaal leven, anders zou ik
niet hier met jou zitten praten, en zouden
mensen niet lezen wat ik waar dan ook van
vind. Want dan deed mijn mening er niet
toe. Nu wel kennelijk, omdat ik aardig kan
voetballen.'
Inmiddels speelt Gronkjaer dus wel zelf in
het Deense nationale elftal, zonder ooit de
blinde ambitie te hebben ervaren. De
jongensdromen die bewaarheid werden,
de prestaties van de tegenstanders. Tsjechië
heeft de beste kwalificatie gehad van alle
deelnemende landen; Nederland haalde de
halve finale op het WK en heeft nu het
thuisvoordeel en Frankrijk is de regerende
wereldkampioen. Tja, en dan kunnen
mensen zeggen dat wij ons met een iets te
waren andermans dromen. Hetgeen niet
wegneemt dat hij trots is op wat hij tot
dusver heeft bereikt.
Gronkjaer: 'Mijn debuut in het nationale
team was denk ik, zonder dat ik dat
doorhad, de gelukkigste dag van mijn
leven. Als je wordt geselecteerd om
voor je land uit te komen, is dat
eigenlijk een niet te bevatten
hoogtepunt. Het hele land hoopt
op jou. Dat is wel bijzonder.
Die eerste wedstrijd werd
uiteindelijk niet echt een
hoogtepunt. Want ik speelde
een bal verkeerd terug
waardoor Italië op
voorsprong kwam. In
Denemarken noemen ze het
inmiddels een "jesper", maar ik troost
me maar met de gedachte dat dat toch
meer te maken heeft met die
legendarische foute terugspeelbal van
Jesper Olsen.
Ik verheug me op Euro 2000. Het was
een slecht seizoen met Ajax. En ook met
Denemarken ging het niet geweldig. Het
begin van de kwalificatiereeks was zelfs
dramatisch slecht. Pas in de laatste zes
wedstrijden hebben we deelname
veiliggesteld. Die wonnen we allemaal. Nu
hebben we de eindronde gehaald, maar in
de poule hebben we op papier weinig kans.
We zijn de underdog, zeker als je kijkt naar
AJAX MAGAZINE JUNI 2000