Barcelona-fans van De Boer hadden, was
toch vooral gebaseerd op zijn
indrukwekkende prestaties tijdens het
afgelopen WK in Frankrijk. 'We werden
hier inderdaad met veel tamtam
binnengehaald en ze verwachten hier van
een buitenlander dat hij iets meer brengt.
Iedereen kent mij hier van die lange pass
over zestig meter op Bergkamp. En nu
verwachten ze niets anders. Ik heb
natuurlijk een goede pass in mijn benen,
maar dat levert niet altijd iets geweldigs op.
Elke lange bal die ik geef, moet volgens de
Catalanen uiteindelijk in een doelpunt
resulteren. Dat is flauwekul en het is
onrealistisch.'
Het frustreert De Boer enorm dat de
beschuldigende vinger altijd in zijn
richting wijst wanneer er fouten in de
verdediging worden gemaakt. 'Ook als ik
niet in de buurt van de bal ben, proberen
ze me de fout aan te rekenen. Gek word ik
daarvan. Mensen zijn hier niet altijd reëel
en dan is het lastig werken.'
Laf
'Je kunt in de Spaanse competitie niet
verzaken, want dat valt gelijk op. Je moet
hier elke wedstrijd top zijn. Als je ziet
hoeveel tegentreffers we dit seizoen hebben
geïncasseerd, schandalig. Veel ploegen
spelen laf. Verdedigen is het
gemakkelijkste. Hier hebben ze
zoiets van: we spelen met zijn
allen achter de bal en dan
maar hopen op die drie, vier
bevliegingen van de twee
spitsen die voorin staan. Als je
dan even een seconde niet alert
bent, dan is het hangen,
doelpunt.'
Gemakzucht is volgens De Boer de
reden van zijn dramatische vormverlies.
'Toen ik hier net speelde ging het me
allemaal te gemakkelijk af. Ik speelde
het eerste seizoen alle wedstrijden. 23
loodzware wedstrijden in een nieuwe
competitie. Aan het eind van het
seizoen stonden we op de Pla^a Sant
Jaume met de landstitel. Het tweede
seizoen begon ik veel te slap. Ik vond
het allemaal wel mooi. Knap
appartementje, altijd goed weer,
lekker eten. Zonder dat ik er erg in
had, sloop er gemakzucht in mijn
spel. Je wilt alles geven, maar toch doe je
niet alles accuraat genoeg. Ik zal altijd alles
geven op de training en in de wedstrijden,
maar dat stukje magie dat ik bij Ajax had,
was verdwenen. Dat onoverwinnelijke was
weggevloeid.'
Natuurlijk was het Louis van Gaal ook
opgevallen dat bij De Boer de scherpte en
de bezieling ontbraken. Hij spaarde zijn
protégé niet langer en zette hem tegen
Rayo Vallecano, Real Sociedad en Celta
zonder pardon naast zich op de bank. Bij
de uitwedstrijd tegen Zaragoza hoefde de
verdediger zelfs niet meer me te reizen met
de selectie. Dat was volgens De Boer het
breekpunt. 'Daarna heb ik een paar stapjes
meer gezet. Ik had zoiets van: dit gaat me
nu te ver. Bij Ajax was de selectie een stuk
kleiner. Daar kon je zelfs wanneer je op
zeventig, tachtig procent van je kunnen
draaide, nog meespelen. Omdat ik toch
wist dat ik beter en onvervangbaar zou zijn
voor het elftal. Hier is dat anders. Bijna
niemand doet hier voor een ander onder.
Toen ik er echt naast kwam te staan, heb ik
besloten om me terug te vechten in het
elftal. Misschien heeft Van Gaal me wel
opzettelijk uit de selectie gezet om me te
prikkelen. In die tijd ben ik inderdaad weer
snel in het elftal teruggekomen. Misschien
is een sportieve dip ook wel onvermijdelijk
na zoveel jaar topvoetbal. Ik heb bij Ajax
en Oranje altijd alle wedstrijden
meegedaan. Dat is waarschijnlijk de tol
geweest, die ik ervoor heb betaald. Het was
op.'
Frank de Boer wijst de suggestie dat er
tegenwoordig roofbouw op spelers wordt
Foto: Louis van de Vuurst
'Knap appartementje,
altijd goed weer,
lekker eten. Zonder
dat ik er erg in had,
2? m sloop er gemakzucht
AJAX MAGAZINE JUNI 2000
