olympische shlen 1924, m-rijs
KATERN
Deelnemende Ajacied: Jan de Natris
In het in 1946
verschenen boek
'Interlandwedstrijden'
haalt Wim Volkers
'Voetbalherinneringen
aan interessante
binnen- en
buitenlandse
wedstrijden' op.
Ondanks het conflict
met Karei Lotsy dat
Volkers zeven jaar uit
Oranje hield, is in het
boek een persoonlijk
afscheidswoord van
Lotsy aan de speler
opgenomen.
Voor het eerst selecteerde de
keuzecommissie een doelman van Ajax
voor een groot toernooi, maar Jan de Boer
kwam in Parijs niet in actie (net als bij de
Spelen van Amsterdam, vier jaar later).
Vooral door de concurrentie met Gejus van
der Meulen van HFC speelde De Boer in
zijn loopbaan slechts vijf interlands. Wél
present binnen de lijnen in Parijs was Jan de
Natris, die op 27 mei in de eerste wedstrijd
tegen Roemenië voor 500 toeschouwers met
een strafschop de eindstand op 6-0
bepaalde.
Nederland viel in Parijs voor het eerst in de
Olympische geschiedenis buiten de prijzen,
maar het speelde er wel een van zijn beste
wedstrijden. Tegen de latere
toernooiwinnaar Uruguay speelde
Nederland op 6 juni fantastisch. Opnieuw
was De Natris de grote uitblinker. De
Ajacied verzond vanaf de vleugel de
prachtigste voorzetten. Uit één ervan, na
een schitterende passeerbeweging waarmee
Andrade het Bois de Boulogne in werd
gestuurd, nam Nederland een voorsprong
via Kees Pijl. Nadat de Zuid-Amerikanen na
rust langszij waren gekomen, schonk
scheidsrechter Vallet vlak voor tijd Uruguay
een penalty. Niemand wist waarom (later
verklaarde Vallet dat het om een handsbal
ging), maar Nederland miste zo wel de
finale (1-2). Zonder de geblesseerde De
Een reünie van oud
internationals, onder
wie de Ajacieden Jan
de Boer (staand,
tweede van rechts),
Jan de Natris (voorste
rij, uiterst links) en
Wim Volkers (voorste
rij, tweede van links).
Natris speelde Nederland in de strijd om
de derde plaats met 1-1 gelijk tegen
Zweden. In de replay was De Natris er weer
bij, maar het mocht niet baten: 1-3.
Ajacied Wim Volkers speelde tussen 1924 en 1932
slechts zeven interlands. Dat lag aan een conflict
met Karei Lotsy over de hoeveelheid training,
waardoor hij tussen 1925 en 1932 niet
opgeroepen werd. Desondanks beleefde 'de Mug'
zijn hoogtepunt in het shirt van het Nederlands
elftal. 'De mooiste goal van mijn leven' noemde
hij de 2-0 tegen Duitsland op 29 maart 1925, toen
hij in een dribble over het halve veld langs twee
Duitsers snelde en de uitgekomen doelman Zolper
met een lob verraste.
AJAX MAGAZINE JUNI 2000
