mooiste herinneringen liggen toch in mijn
jeugd. Zo kan ik me ook nog een mooie
Ajax - Feyenoord herinneren toen ik een
jaar of twaalf was. Ajax won ruim. Het was
de tijd dat je met je vriendjes een
staanplaats voor een knaak kocht. Het was
ook de tijd dat je zeker wist dat er werd
gewonnen. Dierbare herinneringen. Mijn
ouders hielden niet zo van voetbal, dus het
was voor mij sowieso bijzonder, iets wat je
uitsluitend met vrienden beleefde. Het
voelde als een uitje naar het buitenland.
Die sfeer is nu weg en ook letterlijk
onbetaalbaar geworden. Ik ga nu nog
regelmatig met mijn 17-jarige dochter naar
Ajax kijken. Zij is zelf niet in staat om naar
Ajax te gaan, want die vijfenveertig gulden
is voor haar te veel geld. Aan de andere
kant vindt mijn dochter het heel leuk om
naar wedstrijden van Ajax in de ArenA te
kijken, zoals ik dat vroeger in de Meer had.
De ArenA wordt later haar geschiedenis.
Zelf erger ik me aan al die grasmatten.
Zo'n nieuwe mat kost een slordige
anderhalve ton. We hebben zes of zeven
grasmatten per jaar nodig en praten dus al
snel over een miljoen gulden per jaar voor
gras. Ik merk dat dit gegeven mijn
kijkplezier bederft. Het is decadent.'
Genoeg over voetbal. Tijd voor de persoon
Holman, of liever: zijn persoonlijkheid.
Meer dan eens heeft hij in interviews en
publicaties laten weten niet aardig te zijn en
het leven als 'kut' te beschouwen. Als ik
aankaart om het hierover te hebben, zwijgt
hij enige tijd. Dan, lachend: 'We komen nu
dus aan bij het minst interessante gedeelte
van dit interview.'
Zijn soms dwangmatige neiging tot provocatie
'Ik las laatst een mooie Amerikaanse term,
een polarity responser. Als jij zegt dat iets
groen is, reageert de polarity responser met
de opmerking dat het rood is. Die neiging
heb ik ook, om zulke dingen te doen. Het
schijnt te maken te hebben met een
ontkennende fase in je kindertijd. Een
beetje provoceren en wat pesterig in het
leven staan, dat vind ik wel leuk. Terwijl ik
er zelf helemaal niet tegen kan om gepest te
worden. Het is dus misschien ook wel een
vorm van zelfverdediging. Het was vroeger
wat sterker ontwikkeld dan nu. Dat zal wel
komen omdat ik wat ouder ben geworden.
Wat ik nu nog steeds heel ergerlijk vind, is
dat de verkeerde mensen de juiste aandacht
krijgen, wat je vooral in de literatuur en in
de journalistiek merkt. Ik houd niet van
status en snobisme. Zo vind ik ook dat er te
veel respect is voor mensen in belangrijke
functies. Het netwerken en het daarbij
behorende slijmen is belangrijker geworden
dan kritisch staan tegenover deze mensen.
Dat gebeurt zelfs in de journalistiek.
Gelukkig zijn er genoeg andere mensen die
denken zoals ik, alleen zitten wij niet op die
belangrijke posities, wat onze situatie toch
moeilijk maakt.'
Zijn werkzaamheden
'Ik noem mezelf auteur/journalist. Ik weiger
mezelf tv-presentator te noemen, want dat
is een gevolg van mijn journalistieke
achtergrond. Ik doe in principe alleen
dingen die ik leuk vind. Ik verdien ook
helemaal niet veel, maar de mensen denken
van wel, omdat ik regelmatig op tv ben.
'Ajax won ruim. Het was de
tijd dat je met je vriendjes
een staanplaats voor een
knaak kocht. Het was ook
de tijd dat je zeker wist dat
er werd gewonnen. Dierbare
herinneringen'
AJAX MAGAZINE MEI 2000