mooiste herinneringen liggen toch in mijn jeugd. Zo kan ik me ook nog een mooie Ajax - Feyenoord herinneren toen ik een jaar of twaalf was. Ajax won ruim. Het was de tijd dat je met je vriendjes een staanplaats voor een knaak kocht. Het was ook de tijd dat je zeker wist dat er werd gewonnen. Dierbare herinneringen. Mijn ouders hielden niet zo van voetbal, dus het was voor mij sowieso bijzonder, iets wat je uitsluitend met vrienden beleefde. Het voelde als een uitje naar het buitenland. Die sfeer is nu weg en ook letterlijk onbetaalbaar geworden. Ik ga nu nog regelmatig met mijn 17-jarige dochter naar Ajax kijken. Zij is zelf niet in staat om naar Ajax te gaan, want die vijfenveertig gulden is voor haar te veel geld. Aan de andere kant vindt mijn dochter het heel leuk om naar wedstrijden van Ajax in de ArenA te kijken, zoals ik dat vroeger in de Meer had. De ArenA wordt later haar geschiedenis. Zelf erger ik me aan al die grasmatten. Zo'n nieuwe mat kost een slordige anderhalve ton. We hebben zes of zeven grasmatten per jaar nodig en praten dus al snel over een miljoen gulden per jaar voor gras. Ik merk dat dit gegeven mijn kijkplezier bederft. Het is decadent.' Genoeg over voetbal. Tijd voor de persoon Holman, of liever: zijn persoonlijkheid. Meer dan eens heeft hij in interviews en publicaties laten weten niet aardig te zijn en het leven als 'kut' te beschouwen. Als ik aankaart om het hierover te hebben, zwijgt hij enige tijd. Dan, lachend: 'We komen nu dus aan bij het minst interessante gedeelte van dit interview.' Zijn soms dwangmatige neiging tot provocatie 'Ik las laatst een mooie Amerikaanse term, een polarity responser. Als jij zegt dat iets groen is, reageert de polarity responser met de opmerking dat het rood is. Die neiging heb ik ook, om zulke dingen te doen. Het schijnt te maken te hebben met een ontkennende fase in je kindertijd. Een beetje provoceren en wat pesterig in het leven staan, dat vind ik wel leuk. Terwijl ik er zelf helemaal niet tegen kan om gepest te worden. Het is dus misschien ook wel een vorm van zelfverdediging. Het was vroeger wat sterker ontwikkeld dan nu. Dat zal wel komen omdat ik wat ouder ben geworden. Wat ik nu nog steeds heel ergerlijk vind, is dat de verkeerde mensen de juiste aandacht krijgen, wat je vooral in de literatuur en in de journalistiek merkt. Ik houd niet van status en snobisme. Zo vind ik ook dat er te veel respect is voor mensen in belangrijke functies. Het netwerken en het daarbij behorende slijmen is belangrijker geworden dan kritisch staan tegenover deze mensen. Dat gebeurt zelfs in de journalistiek. Gelukkig zijn er genoeg andere mensen die denken zoals ik, alleen zitten wij niet op die belangrijke posities, wat onze situatie toch moeilijk maakt.' Zijn werkzaamheden 'Ik noem mezelf auteur/journalist. Ik weiger mezelf tv-presentator te noemen, want dat is een gevolg van mijn journalistieke achtergrond. Ik doe in principe alleen dingen die ik leuk vind. Ik verdien ook helemaal niet veel, maar de mensen denken van wel, omdat ik regelmatig op tv ben. 'Ajax won ruim. Het was de tijd dat je met je vriendjes een staanplaats voor een knaak kocht. Het was ook de tijd dat je zeker wist dat er werd gewonnen. Dierbare herinneringen' AJAX MAGAZINE MEI 2000

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2000 | | pagina 235