iappe
meer niet, jongen. Ga maar, je hebt nog tot
negen uur om iets leuks te doen. Ga maar
snel.'
Richard liep de studiezaal uit, Hanenberg
zichtbaar opgelucht achterlatend. Dit was
waarschijnlijk het 'persoonlijk contact', de
'individuele begeleiding', waar ze het in de
nieuwe folder opeens over hadden. De
folder die de leerlingen moest werven voor
het komende kostschooljaar. Hele passages
kende hij uit zijn hoofd, in het fietsenhok
kon je punten verdienen als je er zonder
lachen uit citeren kon.
'En met een machtige uithaal van zijn
gevreesde linker teistert hij andermaal het
vijandelijke doel...'
Striemend, onderkant lat, trof de bal doel.
3-1.
'Gooooooal!'
Schreeuwend en met gebalde vuisten rende
Richard achter de goal langs.
'Zeventiende minuut tweede helft, en
Koning tilt de stand naar 3-1. Arme
keeper, geen schijn van kans!'
'Hou toch eens op met dat geouwehoer,'
mekkerde Zwaag.
Verbaasd kwam Richard vlak voor zijn
tegenstander tot stilstand.
'Welk geouwehoer?'
'Dat eeuwige commentaar dat je geeft
komt ons de neus uit,' viel De Jong hem bij.
Hij trok zijn handschoenen uit en gooide ze
demonstratief voor Richards voeten in het
zand.
'Maar ik mag toch zeker wel blij zijn met
zo'n wereldgoal?'
'Je bent zo walgelijk blij met jezelf! Het
stinkt hier naar eigenwaan.'
'En zo mooi was 'ie trouwens niet.'
'Jullie kunnen gewoon niet tegen je verlies,
dat is het.'
Met de bal onder zijn arm liep Richard
terug naar het midden.
'3-1, Koning speelt onnavolgbaar, de
tegenstander heeft vooralsnog geen
antwoord op zijn sublieme rushes...'
Om de tegenstander nog wat meer te
treiteren zwaaide hij nog even naar de
bomen aan de rand van het veld, als waren
zij het uitzinnige publiek, zwaaiend met
vlaggen, zijn naam scanderend.
'Richard Koning! Koning Voetbal! Richard
Koning! Koning Voetbal!'
Hij hoefde maar nauwelijks zijn best te
doen of hij hoorde inderdaad het massale
gezang. Hij stond even stil en genoot ervan.
'Weet je wat, we stoppen ermee.'
'Zolang die verwaande etter meedoet, gaan
wij wel iets anders doen!'
Richard draaide zich om en schudde zijn
hoofd.
'Zie je, nu durven ze niet meer, de lafaards!
Weggespeeld!'
Met de triomf nog in zijn blik zocht hij
steun bij zijn teamgenoten die zich al weer
opgesteld hadden, wachtend op de aftrap.
'Nee, wij stoppen er ook mee, Koning. Op
deze manier is er geen moer aan'.
Richard stond op de middenstip, de bal
stevig onder zijn arm geklemd.
'Wat is er plotseling aan de hand met jullie
allemaal?'
Boenders kwam op Richard af.
'Weet je Richard, als je scoort stel je je aan,
en als je niet scoort stel je je ook aan. Het is
een teamsport, weet je wel!'
Zelfs Gerard had er blijkbaar opeens
problemen mee.
'Het is een teamsport, weet je wel,' bouwde
Richard zijn vriend na. Hij wist niet zo
goed wat anders te doen. Winnen werd een
vervelend en ingewikkeld spel als je het in
je eentje moest doen. Waarom konden die
zeikerds niet tegen zijn doelpunten? Waren
ze jaloers?
'Ah, kom op. Dit menen jullie niet! Het is
pas half negen, we kunnen nog een half
uur voor we naar de slaapzaal moeten.'
'Veel plezier.'
'En vertel ons morgen maar hoeveel het
geworden is.'
'Ja, en wie er gescoord hebben!'
Ze lachten en liepen het veld af.
Richard keek ze na en haalde zijn
schouders op. Hij stuiterde de bal voor
zich op de grond. Met zijn rechterbeen
stapte hij over de opstuitende bal en gaf
hem met zijn linkerhak een tikje. De bal
vloog met een sierlijke boog over zijn
rechterschouder om op zijn linkervoet te
eindigen, dood.
Het was koud. Het werd donker en een
kille vochtigheid trok langs zijn kuiten
omhoog. Zonder hen kon hij mooi nog
even oefenen. Nogmaals stuiterde hij de
bal voor zich op de grond. Al weken
verslikte hij zich in deze truc. De
documentaire kon pas verder als deze
beweging er vlekkeloos in voorkwam. In
slowmotion, met van die lelijke muziek
eronder, zoals het hoorde. Met een
verbeten grimas pakte hij de bal weer op en
nogmaals stuiterde hij hem voor zich op de
grond.
In Van Internaat Tot International' moest
alles precies zoals het hoorde!
158
AJAX MAGAZINE MEI 2000
