Na enige weken waren
al forse veranderingen
doorgevoerd. De
belangrijkste: er werd
gericht getraind.
inmiddels wel duidelijk. In Ghana wordt
echt overal gespeeld. Soms met een echte
bal, maar veel vaker met een ander
voorwerp. Soms met schoenen, maar
meestal op blote voeten.
Op het trainingsveld keek ik aanvankelijk
mijn ogen uit. Van enige organisatie was
geen sprake en ideeën over goede
trainingsmethoden waren er ook niet. Aan
een slechte trainingsgrond kun je nog
wennen, maar de manier van trainen was
een verhaal apart. Twee selecties van ieder
35 personen trainden op hetzelfde moment
op dezelfde plaats. De vier trainers
bedachten ter plaatse wat ze gingen doen.
Terwijl ze allemaal tegelijk spraken, liep
jong en oud door elkaar heen. Niemand
luisterde. Wanneer er een partijtje werd
gedaan, waren er 22 spelers in de weer en
de overige 48 zaten toe te kijken.
Nu ik een paar weken bezig ben, is er al
veel veranderd. De eerste trainingen die ik
gaf, waren een compleet nieuwe ervaring
voor de mensen hier. De selecties zijn nu
kleiner en alle groepen trainen apart. Er
wordt gericht getraind en niemand zit
meer aan de kant te kijken naar de rest.
Een bijzonder toernooi
Ondanks de ongeorganiseerde manier van
trainen, werden beide selecties het
afgelopen seizoen afdelingskampioen.
Onder het toeziend oog van vierduizend
toeschouwers verloor de selectie onder
17 de beslissingswedstrijd om het regionale
kampioenschap. De selectie onder 14 won
het beslissende duel echter en zodoende
mocht deze groep deelnemen aan het
landelijke kampioenschap.
Wij werden ingedeeld in de zuidelijke
poule. Uit een duel tussen de sterkste
teams van beide poules zou uiteindelijk de
Ghanees kampioen tevoorschijn komen.
Ik ging daarom druk aan de slag met mijn
selectie. Veel trainen, veel praten, regels
doornemen, systeem aanbrengen in hun
spel, kortom, goed voorbereiden op het
belangrijke toernooi.
De in mijn ogen zo cruciale gebeurtenis
bleek voor de organisatoren van
aanmerkelijk minder belang. Om te
beginnen kregen wij één briefje waarop
stond dat wij op 2 november in Tema
werden verwacht. Er werd geen tijd of
exacte plaats genoemd en ook van de
spelregels en het programma-overzicht
bleven wij verstoken. Omdat het bij deze
summiere uitnodiging bleef, hadden we
bovendien geen idee van de duur van het
toernooi of de plaats waar we zouden
overnachten. Enig eigen initiatief wees uit
dat we ons om vier uur 's middags moesten
melden in het plaatselijke stadion, met drie
officials en een selectie van achttien spelers
die echt onder de 14 moesten zijn. Toen we
in Tema aankwamen, moesten we zelf
vervoer regelen om bij ons slaapverblijf te
komen. Tot mijn verbazing werden we in
een slaapzaal gezet waar exact elf bedden
stonden. De vraag was dus of de spelers
met z'n tweeën in een eenpersoonsbed
wilden slapen. Gelukkig bleken ze daar
geen problemen mee te hebben. Volgende
vraagstuk was waar de officials moesten
slapen want daar hadden ze nog niet over
nagedacht. De oplossing was echter
'geniaal'. Ze besloten om één matras bij de
elf bedden te leggen zodat iedereen bij
elkaar op de kamer kon slapen. Lekker
knus, met 21 man en 12 slaapplaatsen. Na
deze oplossing volgde er weer een nieuw
probleem. Ondanks een flinke bezuiniging
op de bedden bleek dat er nog steeds geld
tekort was. Om de kosten nog meer te
drukken, werd het ontbijt opgeofferd. Men
kreeg niet alleen minder, maar soms zelfs
helemaal geen eten.
Terwijl onze eerste wedstrijd die ochtend
vroeg op het programma stond, zaten de
spelers met een hongerig gevoel. Ik sloeg
snel wat bananen en sinaasappels in zodat
de jongens toch nog wat binnen kregen.
Hoewel het programma vermeldde dat wij
om 9.30 uur aan de bak moesten, zaten we
om 11.00 uur nog steeds in onze slaapzaal.
Niemand die ons kwam ophalen en
niemand die ons kon vertellen wanneer we
zouden spelen. Uiteindelijk stonden we om
12.30 uur op het veld.
Onder de vijftien?
In het stadion hing een grote vlag waarop
stond dat dit een toernooi was voor spelers
onder de vijftien. Daar stond ik dus met
mijn goede gedrag en jongens van onder
AJAX MAGAZINE MEI 2000
131